بریده‌هایی از کتاب اضطراب وضعیت

شاید به «کم» راضی باشیم اگر «کم» چیزی باشد که توقعش را داریم، و زمانی که آموخته‌ایم هر چیزی را طلب کنیم ممکن است با «بسیار» بدبخت باشیم.

. آیا عاقلانه است پدران کسوت خویش را بی‌آن‌که توانایی ذهنی فرزندشان را بسنجند به او اعطا کنند؟ آیا آقازادگان لزوماً مناسب‌ترین گزینه‌ها برای ادارهٔ مملکتشان هستند؟

نادیده‌گرفته‌شدن بر شدت ارزیابی‌های منفی از توانایی‌مان می‌افزاید، در حالی که یک لبخند و یک تمجید کوچک نتیجه‌ای عکس آن می‌دهد. به‌نظر می‌رسد که ما برای تحمل خویش مرهون عواطف دیگران هستیم.

فرانسهٔ تحت‌سیطرهٔ ناپلئون شاهد الغای امتیازات فئودالی و بنیان‌گذاری نشان لژیون دونور شد. نشانی که در نوع خود اولین عنوانی بود که به افراد از هر طبقهٔ اجتماعی اعطا می‌شد.

سه قرن قبل از راسکین و شاو، میشل دو مونتنی به همین شکل بر اهمیت عوامل تصادفی در تعیین بازده زندگی افراد تأکید کرد. او به ما توصیه می‌کند تا نقشی را که «شانس با آن سیاق بوالهوسانه‌اش در بخشیدن شکوه و عزت به ما» بازی می‌کند به یاد داشته باشیم. «اغلب شانس را می‌بینم که پیشاپیش شایستگی قدم برمی‌دارد و اغلب بسیار از آن جلوتر است.»

هزینهٔ ما برای انتظارات و توقعاتی که بسیار بیش از اسلافمان است، اضطرابی دائمی است. اضطرابی که نتیجهٔ تمامی چیزهایی است که می‌خواستیم به‌دست بیاوریم و از حصولش ناکام ماندیم.

شاید به «کم» راضی باشیم اگر «کم» چیزی باشد که توقعش را داریم، و زمانی که آموخته‌ایم هر چیزی را طلب کنیم ممکن است با «بسیار» بدبخت باشیم.

وقتی نابرابری قانون کلی جامعه باشد، بزرگ‌ترین نابرابری‌ها به‌چشم نمی‌آید. اما آن زمان که همه چیز کمابیش با هم برابر باشد، کوچک‌ترین تفاوت‌ها جلب توجه می‌کند... دلیل سودازدگی عجیبی که گریبان ساکنان دموکراسی‌ها را در میان وفور نعمت گرفته و نفرتشان از زندگی که در شرایط آرام و راحت نیز دست از سرشان برنمی‌دارد همین مسئله است. در فرانسه نگرانی ما از آمار فزایندهٔ خودکشی‌هاست. در امریکا خودکشی به‌ندرت اتفاق می‌افتد، اما شنیده‌هایم حاکی از آن است که جنون در این وادی شایع‌تر از هر جای دیگری است.»

درست همان‌طور که خداوند صاحب قدرت مطلق بر تمامی موجودات، از فرشتگان تا کوچک‌ترین وزغ‌هاست، گمان می‌شد خلفای منصوب از جانب او بر روی زمین صاحب قدرت و استیلا بر جامعهٔ بشری‌اند. جامعه‌ای که خداوند مقام هرکس را، از اشراف‌زاده تا کارگر مزرعه، بدو بخشیده است. متهم‌کردن یک اشراف‌زادهٔ انگلیسی قرون وسطایی به رفتار «تکبر» آمیز در مقابل زیردستانش در سلسله‌مراتب اجتماعیون روزگار بی‌معنی بود. تنها زمانی تبعیض و نابرابری وجهه‌ای تحقیرآمیز پیدا کرد که احتمال وجود دیدگاهی حاکی از مساوات طلبی نسبت به انسان‌ها وجود داشت.

او می‌نویسد: «از این “قدرت” استفاده کردم تا بهبودی جسمانی را بازیابم و برای همیشه از شر اضافه‌وزنم خلاص شوم. با مددگرفتن از این قدرت زن رؤیاهایم را مجذوب کردم، با او وصلت کردم، و خانوادهٔ مورد علاقه‌ام را تشکیل دادم. از این قدرت استفاده کردم تا درآمدم را از بخور و نمیر به بیش از یک میلیون دلار در سال افزایش دهم. این قدرت مرا از آپارتمان نقلی‌ام (که در آن به‌علت نداشتن آشپزخانه ظرف‌هایم را در وان حمام می‌شستم) به خانهٔ فعلی‌ام یعنی کاخ دل‌مار کشاند.»