بریده‌هایی از کتاب معنای زندگی ام

انسان‌ها زندگی نمی‌کنند بلکه بیش‌تر بازیچهٔ زندگی می‌شوند.

طنزْ سلاح بُران انسان‌های بی‌سلاح است؛ نوعی انقلاب صلح‌آمیز و آرام که می‌توان برای خنثی کردن واقعیت‌های دردناکی که بر انسان‌ها تحمیل می‌شود از آن استفاده کرد.

تصور می‌کنم اگر آیین مسیحیت به دست مردان نمی‌افتاد و از همان ابتدا در دست زنان قرار می‌گرفت، امروز قطعاً زندگی، جامعه و تمدن دیگری داشتیم.

من هر روز متوجه این نکته می‌شوم که در همهٔ مطالبی که دربارهٔ من می‌نویسند مطلقاً نمی‌توانم تصویری واقعی از خودم پیدا کنم. به هر روی، تفاوتی اساسی وجود دارد میان آن‌چه نویسنده می‌نویسد و آن‌چه خودش هست. نویسنده در کتابش بهترین تصویر را از خود و از تخیلاتش ارائه می‌کند و باقی چیزها، یا به قول آندره مالرو «رازهای کوچک بینوا»، را برای خودش نگه می‌دارد.

احساس می‌کنم تحت کنترل زندگی بوده‌ام، بیش‌تر آلت دست زندگی بوده‌ام تا آن‌که بخواهم خود آن را انتخاب کنم، حتی فراتر از این زندگی ما را آشکارا به صلابه می‌کشد.

از من می‌خواهید کمی از زندگی‌ام بگویم، و تصورتان این است که زندگی‌ای داشته‌ام، اما چندان به داشتن آن اطمینان ندارم، زیرا فکر می‌کنم این زندگی است که ما را در اختیار دارد و مالک‌مان است.

قهرمانان و شخصیت‌های برجستهٔ آثار او غالباً انسان‌های سرکشی‌اند که از تن دادن به رذالت‌ها و رفتارهای غیرانسانی سر بازمی‌زنند و در اوج رنج همواره به حفظ ارزش‌های انسانی پای‌بندند.