بریده‌هایی از کتاب مانیفست قهرمان هر روزه

پافشاری عمرمان را دراز می‌کند، یعنی همان چیزی که برای اسطوره شدن به آن نیاز داریم.

«فقط یک بار در این جهان حضور دارم. بنابراین، اگر می‌توانم مهربان باشم یا کار خوبی بکنم، اجازه بده الان سراغش بروم. اجازه نده به تعویق بیندازمش یا از آن غافل شوم، چراکه دیگر فرصتش را نخواهم داشت.»

هیچ کس در زندگی شانس نمی‌آورد، بلکه خلقش می‌کند. چگونه؟ با قدم گذاشتن در مسیر درست.

حذف کردن تمام حواس‌پرتی‌های دیجیتال و وقفه‌های غیرضروری و احترام گذاشتن به ذکاوت درونی‌مان از طریق کارهای مسحورکننده سخت است.

زندگی واقعاً به افراد شیفته و مشتاق کمک می‌کند. نور اقبال به کسانی می‌تابد که مسحور جاه‌طلبی‌های باشکوه خود می‌شوند

(اگر صبر کنید تا شرایط عالی شود و بعد سراغ بزرگ‌ترین رؤیاهایتان بروید، هیچ وقت کارتان را شروع نخواهید کرد.)

تغییرات شخصی و بنیادین اغلب دردناک‌اند، چون شما را به‌شدت دگرگون می‌کنند. نمی‌توانیم بدون رها کردن وجود قبلی‌مان به تمام آنچه می‌خواهیم برسیم

تبدیل شدن به شخصی که همیشه خیالش را داشتید با آموزش حاصل می‌شود.

موفقیتِ عاری از احترام به خویشْ یک پیروزی پوچ محسوب می‌شود، مگر نه؟

: «اگر چیزی ندارید که به‌خاطرش بمیرید، لازم نیست زنده بمانید.»

یک لحظه تصور کنید فقط شش ماه دیگر زنده خواهید بود. ... شش ماه وقت دارید به تمام وعده‌هایی که به خودتان داده‌اید عمل کنید.

من عمیقاً باور دارم که افزایش خلاقیت نیازمند دوری از قانون و قاعده است و باید از گروه‌های معمولی نیز جدا شویم.

«اگر بایستید و به‌سمت هر سگی که پارس می‌کند سنگ بیندازید، هیچ گاه به مقصد نمی‌رسید.»

معمولی نباشید. هرگز. وقتی چیز روح‌نوازی خلق می‌کنید، جهان خسته را اندکی سرزنده‌تر می‌سازید، دنیا را دوست‌داشتنی‌تر می‌کنید و روح معقولی به آن می‌بخشید.

برای رسیدن به عظمت باید جنبه‌های غیرعادی وجودتان را فعال کنید، پرچم عجیب خود را روی دکل قایق دزدان دریایی نصب کنید و وارد اقیانوس ناشناختهٔ توانایی‌هایتان شوید. انقلابی به پا کنید. با تمام موضوعات عادی، کسل‌کننده و معمولی مبارزه کنید. فشارها و انحراف‌های احمقانهٔ زندگی روزمره زوایایی از خلاقیتتان را محبوس کرده‌اند. به آن‌ها حمله کنید.

اجازه دهید چیزی بپرسم: آخرین بار چه زمانی چیزی را برای اولین بار امتحان کردید؟ اگر خیلی وقت پیش چنین کاری کرده‌اید، منتظر چه‌اید؟ مهم نیست چه‌کسی بودید، حتی دیروز. نباید به خودِ دیروزتان اجازه دهید دستاوردهای امروزتان را محدود کند. پس، کار جدیدی را امتحان کنید تا در مسیر رشد قدم بردارید.

یک بار برای همیشه بدانید که هیچ انسان زنده‌ای مثل شما روی کرهٔ زمین وجود ندارد. هیچ انسانی. از شروع امپراتوری بشر تا الان، تنها یک نسخه از شما ساخته شده است. فوق‌العاده است، نه؟

به‌علاوه، یاد گرفتم روی این سیاره هیچ انسانی اضافی نیست. همه ارزش دارند. همه مهم‌اند. مقدار پول داخل حساب بانکی هر کس یا متراژ خانه‌اش او را بهتر یا مهم‌تر از شما نمی‌کند.

«باید در وجودتان غوغا شود تا بتوانید آتش‌بازی به پا کنید.»

مطمئنم گذشته هیچ تسلطی روی آینده ندارد، مگر اینکه شما چنین اجازه‌ای به آن بدهید.