بریده‌هایی از کتاب مانیفست قهرمان هر روزه

همه چیز به‌نفع شما هویدا می‌شود. واقعاً مورد لطف قرار می‌گیرید. بله، چه بخواهید و چه نخواهید، شیر هستید، نه گوسفند. یک فرمانده، نه قربانی

شاید هر روز ساعت‌ها اخبار تماشا کنید (که طوری طراحی شده است تا بیشتر بترسید و تماشایش نکنید، نه اینکه در هر لحظه خیر و نیکی بی‌کران جهان را نشانتان دهد)، سلبریتی‌های سطحی و خودنمایی را دنبال کنید، نزد افرادی بروید که حس بدی به شما می‌دهند و زمانتان را در محیط‌های فیزیکی مسموم سپری کنید. در این صورت، امیدی به این نخواهید داشت که جادوی وجودتان فعال شود و استعدادهای اصیلتان تقویت شوند، به شخصیت واقعی‌تان احترام بگذارید و جامعه را مسحور خود کنید.

منتقدها اهمیتی ندارند؛ یعنی کسانی که می‌گویند فردی قوی چطور سکندری می‌خورد یا فلان شخص می‌توانست بهتر عمل کند. کسی معتبر محسوب می‌شود که در صحنه حضور دارد و غبار، عرق و خون روی صورتش نشسته؛ کسی که شجاعانه تلاش می‌کند؛ کسی که اشتباه می‌کند، کسی که بارها کم می‌آورد، چون هیچ تلاشی عاری از خطا و قصور نیست. کسی که تمام سعیش را می‌کند، کسی که اشتیاق کامل و ازخودگذشتگی را می‌شناسد، کسی که خودش را وقف هدف ارزشمندی می‌کند، کسی که می‌داند در بهترین حالت نهایتاً به دستاورد بزرگی می‌رسد و در بدترین حالت اگر شکست بخورد، حداقل تمام شجاعتش را خرج کرده است. پس، هیچ گاه در کنار انسان‌های سرد و ترسویی قرار نمی‌گیرد که نه پیروزی را می‌شناسند و نه شکست را.

بسیاری از ما کارهایی را به تعویق می‌اندازیم که روحمان را زنده می‌کنند. منتظر می‌مانیم زمانی جادویی و آرمانی از راه برسد. هیچ وقت این اتفاق نمی‌افتد