بریده‌هایی از کتاب هنر همه فن حریف شدن در احساسات

چالشی که افرادِ روی طیف اوتیسم با آن مواجه هستند همین است. آن‌ها متوجه اشاره‌های دیگران نمی‌شوند تا واکنش مناسب نشان دهند و خودشان نمی‌توانند به‌آسانی اشاره‌ها را منتقل کنند که دیگران به‌سادگی متوجه آن شوند. در نتیجه در شکل‌دهی و حفظ روابط مشکل دارند.

در حقیقت احساسات، تا حد زیادی، تعیین‌کنندهٔ اعمال‌مان هستند. اگر حس مثبتی داشته باشیم، مثلاً اعتمادبه‌نفس، خوش‌بینی و خرسندی، درمورد کاری که بایستی انجام دهیم به یک نتیجه می‌رسیم و اگر حس منفی داشته باشیم، مثلاً اضطراب، خشم یا ناراحتی، تصمیم‌مان ممکن است کاملاً فرق کند؛ هرچند که با همان مجموعه حقایق سروکار داشته باشیم.

شاید برخی از این مهارت‌ها را از طریق یادگیری اُسمزُی () بیاموزیم، یعنی مشاهده و تقلیدکردن از کسانی که این مهارت‌ها را دارند؛ اما اکثر این مهارت‌ها باید آموزش داده شوند.

در جایی که یک مدیر ماهر از نظر عاطفی وجود دارد، میزان استرس معلمین کم‌تر و رضایت‌شان بیش‌تر است

ما غالباً به‌دنبال استراتژی‌هایی هستیم که دیگران را از فضای عاطفی منفی‌ای که دارند خارج کند، اما این امر همیشه امکان‌پذیر نیست. در طی سختی‌ها، گاهی فقط باید کنار هم باشیم.

وقتی مردان با قدرت عمل می‌کنند، قوی و مدبر هستند، اما وقتی زنان با قدرت عمل می‌کنند، می‌گوییم رئیس‌بازی درمی‌آورند و می‌خواهند همه‌چیز را کنترل کنند. وقتی مردی صدایش را بالا می‌برد، همه ناگهان توجه‌شان جلب می‌شود، اما وقتی زنی صدایش را بالا می‌برد، می‌گویند جیغ‌جیغو یا دیوانه است.

برخی از ما وقتی در حال ابراز احساسات خاصی هستیم، خودمان بی‌اطلاعیم؛ فکرمی‌کنیم بر احساسات واقعی‌مان نقاب زده یا چهره‌ای بی‌حالت را از خود به نمایش گذاشته‌ایم، اما حالت بسیار جزئی چهره که می‌تواند شامل لبخند ملیح دروغین، چشم چرخاندن سریع یا نگاه خیرهٔ معنادار در چشمان دیگری باشد، پرده از اتفاق بسیار متفاوتی که ممکن است درون ما در جریان باشد برمی‌دارند و در واقع ما را لو می‌دهند.

اجازهٔ احساس‌کردن به این معنا نیست که مجوز داریم همهٔ احساسات‌مان را خالی کنیم، بنالیم، داد بکشیم، هر میل عاطفی ناگهانی را عملی کنیم و جوری رفتار کنیم که انگار هیچ کنترلی بر احساسات‌مان نداریم و می‌توانیم خودمان را رها سازیم. بعضی‌ها فکر می‌کنند این نوع برون‌ریزی‌ها صداقت است، اما شیوه‌های پرتکرار و ناسالم برای ابراز احساسات مانندِ فریادزدن، غیبت‌کردن، خشونت کلامی یا فیزیکی و غیره تقریباً همیشه در زندگی‌مان خرابی به بار می‌آورند.

ما در تشخیص احساسات هم‌فرهنگ‌های خودمان بهتر عمل می‌کنیم.

سلامتی و شادی بیش‌تر از آن‌که به خود وقایع عینی وابسته باشد، به‌نحوهٔ درک‌مان از آن وقایع، نحوهٔ روبه‌روشدن با آن‌ها و بیان‌شان برای دیگران بستگی دارد.