بریده‌هایی از کتاب نگران نباش داستایفسکی

بهترین قسمت این بود که پرده‌ها را کشیدم و زنگ در را با پارچه‌های کهنه پوشاندم، تلفن را توی یخچال گذاشتم و سه چهار روز تمام در تخت‌خواب ماندم. و بهتر از همه این بود که کسی اصلا دلش برایم تنگ نشد.

من شبیه آدم‌های دیگر نیستم آدم‌های دیگر شبیه آدم‌های دیگر هستند. همه‌شان شبیه هم هستند: به هم می‌رسند گروه می‌شوند ازدحام می‌کنند خوشحال و راضی هستند و من در جهنم می‌سوزم. قلبم هزار ساله است. من شبیه آدم‌های دیگر نیستم.

و هیچ چیز بدتر از خیلی دیر نیست.

چیزهایی هستند که از تنها بودن هم بدترند اما سال‌ها طول می‌کشد تا این را بفهمی و غالباً وقتی می‌فهمی که خیلی دیر شده و هیچ چیز بدتر از خیلی دیر نیست.

من شبیه آدم‌های دیگر نیستم. من در جهنم می‌سوزم. جهنمِ خودم.

جین، زیاد دانستن تو را کشت.

وقتی به مردن خودم فکر می‌کنم یاد کسی می‌افتم که وقتی من کنارت نیستم عاشقت می‌شود

و آدم‌های عجیب و غریبی را دیده‌ام که یکی از آن‌ها خودم بودم-کسی که پدرم هیچ وقت نشناخت.

مهم نیست، بگذار هر چه می‌خواهند بگویند.

وقتی به مردن خودم فکر می‌کنم، نفسم می‌گیرد یاد آدم‌هایی می‌افتم که قرار است بمیرند یاد این می‌افتم که دیگر نمی‌توانم آب بنوشم