بریده‌هایی از کتاب و من دوستت دارم

اغلب ماها می‌خواهیم باور داشته باشیم که هر قلبی که از حرکت بازمی‌ایستد، کمتر از دیگر قلب‌ها نیست. اگر بپرسند: «آیا ارزش همهٔ زندگی‌ها به یک اندازه است؟» اغلب ما بلند جواب می‌دهیم «بععععله!» اما این تنها تا زمانی است که به یکی ازعزیزان ما اشاره کنند و بپرسند: «این زندگی چطور؟!» آیا فرقی می‌کند اگر من یک آدم خوب را کشته باشم؟ محبوب کسی را؟ یک زندگی ارزشمند را؟

این کتاب داستانی کوتاه است دربارهٔ آنچه در ازای نجات یک زندگی باید قربانی کنیم. اگر نه فقط آینده، که گذشته هم مهم باشد، اگر نه تنها جایی‌که می‌رویم، بلکه ردّپایی هم که به‌جا می‌گذاریم اهمیت داشته باشد، اگر مجبور باشیم همهٔ دار و ندارمان را بگذاریم؛ خود را فدای چه کسی خواهیم کرد؟

تنها چیز واقعاً ارزشمند روی زمین، زمان است. یک‌ثانیه همیشه یک‌ثانیه خواهد بود. هیچ حرفی هم در آن نیست.»

یک‌ثانیه همیشه یک‌ثانیه است و این تنها ارزش قطعی روی زمین است.

ما در حقیقت در اعماق یک غار دنج زندگی می‌کنیم و آسمان مثل یک سنگ است که در غار را بسته. تو پرسیدی: «پس ستاره‌ها چی هستند؟» و من گفتم آن‌ها سوراخ‌هایی هستند برای این‌که نور بتواند بتابد تو.

تو عاشق برگشتن به خانه بودی، عاشق سایهٔ چیزهای آشنا، چیزهایی که دوستشان داری.

تنها چیز واقعاً ارزشمند روی زمین، زمان است.

کار پدرها این‌است که بنشینند و قصه‌های پسرانشان را برای دیگران تعریف کنند به‌جای این‌که بگذارند خود آن‌ها حرف بزنند.

«تو هم شجاعی؟» «چی؟» «همه همش به من می‌گن خیلی شجاعم.» پلک‌هایش داشت می‌پرید. خیلی صادقانه جواب دادم: «لازم نیست شجاع باشی. اگر ترسیدی هیچ عیبی ندارد. همه بازمانده‌ها می‌ترسند.»

زادگاه آدم جایی است که نه می‌توان از آن گریخت و نه می‌توان به آنجا بازگشت. چون دیگر خانهٔ تو آنجا نیست.