بریده‌هایی از کتاب و من دوستت دارم

خیلی ناخوشایند است که پیش خودت اقرارکنی آن آدمی که فکر می‌کردی نیستی.

تو آدمی هستی که همیشه می‌تواند خوشحال باشد و خودت نمی‌دانی این چه نعمت بزرگی‌ست.

گفتم پول در می‌آورم. گفتی همه در می‌آورند و من گفتم: «نه. اکثر مردم فقط به حد بخور و نمیر در می‌آورند. آن‌ها فکر می‌کنند چیزهایی که دارند باارزش است اما هیچ چیزی واقعاً باارزش نیست. فقط هرچیزی بسته به توقعی که از آن می‌رود قیمتی دارد و کسب و کار من سر این قیمت است. تنها چیز واقعاً ارزشمند روی زمین، زمان است. یک‌ثانیه همیشه یک‌ثانیه خواهد بود. هیچ حرفی هم در آن نیست.»

تو پرسیدی: «پس ستاره‌ها چی هستند؟» و من گفتم آن‌ها سوراخ‌هایی هستند برای این‌که نور بتواند بتابد تو. بعد گفتم چشم‌های تو هم برای من همین‌طورند. سوراخ‌های کوچکی که نور از آن‌ها بیرون می‌تابد.

«دست ما نیست که چه کسی می‌رود و چه کسی می‌ماند.

آدم‌های خوشحال چیزی از خودشان باقی نمی‌گذارند. به‌خاطر خود زندگی، زندگی می‌کنند.

زادگاه آدم جایی است که نه می‌توان از آن گریخت و نه می‌توان به آنجا بازگشت. چون دیگر خانهٔ تو آنجا نیست. نمی‌توان با آنجا به صلح رسید، نه با خیابان‌ها و نه با آجرهایش.

آدم‌های خوشحال چیزی از خودشان باقی نمی‌گذارند. به‌خاطر خود زندگی، زندگی می‌کنند. آن‌ها فقط و فقط مصرف‌کننده‌اند.

تنها چیز واقعاً ارزشمند روی زمین، زمان است

تقریباً همهٔ آدم‌های موفق عوضی‌اند. ولی باید بدانی ماها عوضی نشده‌ایم بلکه از همان اول عوضی بوده‌ایم. اصلاً دلیل موفقیت‌مان همین است.