بریده‌هایی از کتاب مردم مشوش

آن‌ها را که دوست می‌داریم به نام‌های مستعار صدا می‌کنیم، چون عشق طالب واژه‌ای است که تنهاوتنها به تو تعلق داشته باشد.

وقتی سرگذشت کسی را دانستی دیگر نمی‌توانی مثل سابق از او تنفر داشته باشی.

سال نو از راه می‌رسد و آن‌قدرها فرقی با سال پیش برایت ندارد، مگر اینکه فروشندهٔ تقویم باشی.

وقتی بچه‌ای، مدام انتظار می‌کشی بزرگ شوی و خودت برای خودت تصمیم بگیری. اما بزرگ که شدی تازه می‌فهمی این بدترین قسمت بزرگ شدن است.

نامش "بحران بازار اقتصاد" است و "سقوط بانک"، گرچه تنها کسی که در این میان سقوط می‌کند آدم‌ها هستند. بانک‌ها سر جای خود می‌مانند. اقتصاد قلب ندارد که بشکند

عقایدمون واقعاً با هم فرق داره اما... من فکر می‌کنم آدم‌ها می‌تونن بدون اینکه با هم موافق باشن، با هم کنار بیان.

سیگار دیگری روشن کرد. بیشتر برای اینکه نگاهش را با دوختن به آتش آن مشغول نگاه دارد.

راهی برای حرف زدن دربارهٔ این ماجرا نداشتن، چون هیچ‌وقت یاد نگرفته بودن با هم حرف بزنن.

اثری از هیچ مدرک دانشگاهی تحسین‌برانگیزی آویزان بر دیوارها نبود. به‌دلیلی مبهم، آن‌ها که مدارک تحسین‌برانگیزتری دارند بیشتر تمایل دارند آن را توی کشوی میزتحریرشان پنهان کنند.

یه روز تو روزنامه‌ها می‌نویسن "بازار خریداران" و یه روز می‌نویسن "بازار فروشندگان"، اما درواقع بازار همیشه "بازار این بانک‌های کثافته"، مگه نه؟