بریده‌هایی از کتاب مجوس

«شاید می‌ترسی به خدا فکر کنی.» «کسی قادر نیست به چیزی که نمی‌تونه شناخته بشه فکر کنه.»

سرچشمه‌ی ازلی تمام ترس‌ها، تمام دهشت‌ها، تمام شرارت‌ها و بدی‌ها، شخصِ انسان.

«الآن برات توضیح می‌دم چرا رفتیم جنگ. آدمیزاد چرا همیشه می‌ره جنگ. دلیلش نه اجتماعیه نه سیاسی. این کشورها نیستند که درگیر جنگ می‌شند، انسان‌ها هستند. مثل نمک می‌مونه. یک‌بار که به غذات نمک بزنی دیگه تا آخر عمر نمک لازم داری، حاضری برای به دست آوردن نمک بری جنگ. متوجه منظورم می‌شی؟»

صورت‌هایی که زیبایی بی‌نقص دارند همیشه خسته‌کننده‌اند.

ولی به قول اسپانیایی‌ها، آدمی که داره غرق می‌شه زود شنا یاد می‌گیره.

. ما حدود سیزده هزار نفر کُشته دادیم ــ سیزده هزار ذهن، خاطره، عشق، حس، دنیا، کهکشان ــ چرا که ذهن انسان کهکشان‌تره تا خودِ کهکشان ــ و همهٔ این‌ها برای چندصد متر گِل که مفت هم نمی‌ارزید.

«مرگ تنها وضعیت بی‌وسوسه است.»

«همیشه یه آدم دیگه‌ای وجود داره... اگه دنبالش بگردی.»

می‌دانستم تک‌تک‌شان بازیگرند ولی حتی بهترین بازیگرها هم نمی‌توانند در سکوت بعضی خصایص انسانی را بازی کنند،

اولین قانون ضدجاسوسی این است که خودت را بی‌خبر نشان بدهی و برای همین بعد از شامِ یکشنبه حسابی با او گرم گرفتم.

«به نظرم هوش چیز وحشتناکیه. عیوب آدم‌ها رو بزرگ می‌کنه. چیزهای ساده رو پیچیده می‌کنه.»

«کس دیگه‌ای نبود؟» «کسی که ارزش حرف زدن داشته باشه نه.»

بعضی تجارب چنان تو رو اسیر خودشون می‌کنند که نمی‌تونی فکر همیشه حاضر نبودن‌شون رو تحمل کنی.

«همه‌ش تقصیر منه. نمی‌تونم ازت بخوام سه روز با یه مرد مُرده سر کنی.» «مرد مُرده‌ای که زمانی دوستش داشتم.»

«هیچ‌کس جز خود آدم قادر نیست به اساسی‌ترین سؤالات زندگی پاسخ بده.»

بالاخره یک روز این رو درک می‌کنی. باعثِ عشق رازورمزهای بین دو آدمه نه همانندی‌ها. ما در دو قطب متضاد انسانیت بودیم.

یه ضرب‌المثل یونانی: یه مُرده نمی‌تونه شجاع باشه.

«خوشگلی فقط یه چیزیه که بی‌اختیار به‌ت داده می‌شه. مثل کاغذ‌کادوِ دور هدیه. خود هدیه نیست.»

«تمام جمهوری‌های تمام‌عیار مزخرفِ تمام‌عیارند. اشتیاق شدید برای به مخاطره انداختن زندگی آخرین انحراف بزرگ ماست

‫فکر کنم اولین چیزی که دیدم انزوای تک‌تک‌مان بود. وضعیت جنگی نیست که آدم‌ها رو منزوی می‌کنه. همه می‌دونند که جنگ آدم‌ها رو به هم نزدیک می‌کنه. ولی میدون جنگ... یه چیز علی‌حده است. چون اون‌جاست که دشمن واقعی، مرگ، پدیدار می‌شه.