بریده‌هایی از کتاب ریگ روان

آه، چه‌قدر امید، دریا دریا امید ــ ولی نه برای ما.

«هیچ‌کس بیشتر از یک آدم غیراصیل، با تمسخر اصیل بودن رو رد نمی‌کنه.»

هر روز که زنده بیدار می‌شوی فاتحی؛ برو و غنایمت را طلب کن.

استیو تولتز در مصاحبه‌ای گفته جزء از کل را دربارهٔ ترس از مرگ نوشته و ریگ روان را دربارهٔ ترس از زندگی.

قانون تخطی‌ناپذیر همیشه همین بوده، وقتی به آرزویت می‌رسی که دیگر خیلی دیر شده.

حالا به لطف شبکه‌های مجازی آدم‌های این دوره بیشتر از مردم تمام دوران‌ها می‌دونن که فحش خوردن و تحقیر شدن چه حسی داره

ممکن است از تشویق زخم بخوری ولی بعضی تشویق‌های ایستاده مرگبارند

«یک چیز هیچ‌وقت به ذهنم نرسید. شاید دلیل نمُردنم این باشه که قبلاً مُرده‌م.»

کاری که بقیه در قبال رنج کشیدن تو انجام می‌دن جایگاه اخلاقی‌شون رو نشون می‌ده و کاری که تو در قبال رنج کشیدن بقیه انجام می‌ده جایگاه اخلاقی تو رو.

زمان به‌قدری سریع می‌گذرد که دیگر نمی‌شود اعصار را از هم تشخیص داد و من آدم‌هایی را می‌شناسم که پنج نسل باهم فاصله دارند درحالی‌که اختلاف سنی‌شان فقط بیست سال است.