بریده‌هایی از کتاب سهل گرایی

برای انجام یک پروژهٔ مهم، بسیار ضروری است که کار «انجام‌شده» را تعریف کنید.

بودن در حالت سهولت، یعنی آگاه‌بودن، هوشیاربودن و در لحظه حضورداشتن؛

موضوع فقط این نیست که کار و لذت می‌توانند هر دو در کنار هم باشند. موضوع این است که می‌توانند یکدیگر را کامل کنند. هر دو در کنار هم استفاده از خلاقیت‌مان را آسان‌تر می‌کنند و به ایده‌ها و راه‌حل‌های جدید ختم می‌شوند.

وقتی یک استراتژی آن‌قدر پیچیده است که احساس کنید هر گامش مانند هل‌دادن سنگی به بالای تپه است، باید مکث کرده و مشکل را معکوس کنید. بپرسید: «ساده‌ترین راه برای رسیدن به این نتیجه چیست؟»

اشتباه‌ها مثل دومینو هستند: نتایج‌شان دنباله‌دار است

ما کینه را استخدام می‌کنیم تا از خودمان حفاظت کنیم. فکر می‌کنیم که اگر در مورد فرد یا افرادی که یک‌بار به ما آسیب زدند محتاط باشیم، می‌توانیم از خودمان حفاظت کنیم تا دوباره آسیب نبینیم. فکر می‌کنیم کینه، زرهی احساسی ایجاد می‌کند. ولی این هم دستِ‌آخر نوعی فریب از کار درمی‌آید. کینه ما را آسیب‌پذیرتر و ترسوتر می‌کند و اعتمادکردن به افراد و پذیرفتن آن‌ها را سخت‌تر می‌سازد.

لازمهٔ رسیدن به مرحلهٔ بالاتر خستگی مزمن نیست.

این‌که در انجام کارهای مهم پیشرفت کنید ولی این‌قدر خسته باشید که نتوانید از موفقیت‌های‌تان لذت ببرید.

اگر در ابتدا اولویت‌تان مهم‌ترین چیزها باشد، در زندگی‌تان نه‌تنها برای مهم‌ترین چیزها، بلکه برای چیزهای دیگر فضاهایی ایجاد می‌شود. ولی اگر برعکس عمل کنید و چیزهای جزئی و بی‌اهمیت را انجام دهید، برای کارهای بسیار مهم فضا ندارید.

وقتی نمی‌توانید از این بیشتر زحمت بکشید، وقت آن رسیده که مسیرتان را تغییر دهید.

بازدهیِ نهاییِ زحمتِ زیاد، در حقیقت منفی بود.

برای موفق‌شدن در یک کار باید اول انجامش دهید

شکایت‌کردن نمونهٔ ناب چیزی است که «آسان ولی بی‌اهمیت» است. در واقع، یکی از آسان‌ترین کارهایی است که می‌توانیم انجام دهیم.

لازم نیست زندگی حتماً سخت و پیچیده باشد؛ حداقل نه آن‌قدری که ما سخت و پیچیده‌اش می‌کنیم. هریک از ما همان‌طور که رابرت فراست می‌نویسد: «وعده‌هایی برای عمل‌کردن و مایل‌ها راه برای رفتن پیش از خواب» داریم. هر نبرد و مانع و سختی‌ای هم که در راه زندگی با آن مواجه شویم، بازهم می‌توانیم دنبال راه‌های ساده‌تر و آسان‌تر بگردیم.

چرا خیلی از ما مشکلات ریز و درشت را خیلی بیشتر از آنچه باید تحمل می‌کنیم؟ چون در حالت عادی زمان مورد نیاز برای مدیریت‌کردن مشکل کمتر از زمان مورد نیاز برای رفع آن است.

«اثر لیندی» استفاده کنید. این قانون می‌گوید طول عمر مفید یک کتاب با سن کنونی آن رابطهٔ مستقیم دارد؛ یعنی هرچه کتاب قدمت بیشتری داشته باشد، احتمال این‌که در آینده هم عمر مفیدی داشته باشد بیشتر می‌شود. پس خواندن کتاب‌هایی را که مدت‌های زیاد دوام آورده‌اند در برنامه داشته باشید. به عبارت دیگر، کتاب‌های کلاسیک و باستانی را بخوانید.

«روباه خیلی چیزها می‌داند ولی جوجه‌تیغی یک چیز خیلی مهم می‌داند

هنگامی که کسب‌وکارمان دارد توسعه پیدا می‌کند، قانونی مبتنی بر تجربه‌ام را به آن‌ها پیشنهاد دادم که به نظرم شاید کمی سختگیرانه بود. آن قانون این بود: «آهسته استخدام کن، سریع اخراج کن.». هم قانون کلی خوبی برای رشددادن کسب‌وکار و هم قانون کلی خوبی برای ساختن یک زندگیِ بدون کینه است. برای یک زندگی بدون کینه، باید آهسته استخدام کنیم (یا اصلاً استخدام نکنیم) و سریع اخراج کنیم.

آیین‌های‌مان عادت‌هایی هستند که اثر انگشت ما را روی خود دارند. آیین‌ها عادت‌هایی هستند که روح دارند.

ما کینه را استخدام می‌کنیم تا از خودمان حفاظت کنیم. فکر می‌کنیم که اگر در مورد فرد یا افرادی که یک‌بار به ما آسیب زدند محتاط باشیم، می‌توانیم از خودمان حفاظت کنیم تا دوباره آسیب نبینیم. فکر می‌کنیم کینه، زرهی احساسی ایجاد می‌کند. ولی این هم دستِ‌آخر نوعی فریب از کار درمی‌آید. کینه ما را آسیب‌پذیرتر و ترسوتر می‌کند و اعتمادکردن به افراد و پذیرفتن آن‌ها را سخت‌تر می‌سازد.