بریده‌هایی از کتاب خرد شکست

ایده و داستان ابتدایی من شکست خورده بود، چون سعی داشتم چیزی را بنویسم که فکر می‌کردم آن‌ها می‌خواهند و نه آنچه خودم می‌خواستم.

خودم را از چیزی که تقریباً بیشتر از هر چیز دیگری دوست دارم محروم کردم، چون متوجه نبودم که در همین معمولی بودن چقدر لذت وجود دارد.

هیچ‌وقت نمی‌دانیم که قرار است چه اتفاقی بیفتد. شکست واقعی شاید پی نبردن باشد.

شک می‌کنم که آیا هرگز دوباره کسی را پیدا خواهم کرد که بخواهم با او باشم. می‌پرسم که چرا همیشه بهترین ترانه‌های پاپ دربارهٔ عشق هستند. به خودم می‌گویم نکند تا آخر عمر تنها بمانم و از فکر اینکه ممکن است یک روز صبح قرص ویتامینی که برای سلامتی، تندرستی و جذابیت می‌خورم باعث خفگی‌ام شود و جسدم هفته‌ها پیدا نشود به هراس می‌افتم.

این منم که به مغزم می‌گم مسئولیت‌پذیر باشه و اگه می‌شه کاری کرد، انجامش بدیم. اگه نمی‌شه، پس عذابم نده، چون اگه نمی‌تونم کاری بکنم، پس معنی نداره عذابم بدی.

«تمام هدفِ مدیتیشن این است که از چیزی که توی ذهن‌تون اتفاق می‌افته آگاه باشین، نه اینکه جایی یا به حالت درونی آرومی برین. باید ببینین آیا می‌تونین به‌طور واضح، از چیزی که واقعاً در ذهن‌تون داره اتفاق می‌افته آگاه باشین یا نه. این دقیقاً همون کاریه که باید انجام بدین.»

گفت که زندگی را انتخاب کرده و از داشتن چنین فرصتی سپاسگزار است.

من طرفدار نهایت تلاش در هر کاری هستم، اما حرف من این است که اگر با وجود تلاش فراوان باز هم شکست خوردید، این، به خودی خود، به این معنا نیست که زندگی‌تان با این شکست تعریف می‌شود. در پی بیشتر شکست‌ها می‌توان نکته‌ای ضروری را یاد گرفت؛ هرچقدر هم که در آن لحظه مشکل به‌نظر برسد.

من قاطعانه باور دارم که جهان دقیقاً همان‌طور که باید باشد هویدا می‌شود و با اینکه ما، به‌عنوان انسان‌های ناکامل، نمی‌توانیم امیدوار باشیم که آن را همان موقع به طور کامل درک کنیم، اما زندگی معمولاً درس‌هایی را که لازم است یاد بگیریم به ما می‌دهد، اگر پذیرای مقدرات باشیم.

اگر نسبت به گذشته‌مان آگاه شویم و خواستار یادگیری از آن باشیم، آنگاه دیگر محکوم به تکرار آن نیستیم.

تنها راه برخورد با تابوها حرف‌زدن دربارهٔ آن‌هاست.

شکست می‌تواند حالتی از تاریکیِ ناشناخته هم باشد، که گاهی به‌سختی می‌شود باریکه‌ای از نور در آن دید.

شادی بزرگ‌تر یا برابر است با استنباط شما از رویدادهای زندگی منهای انتظار شما از اینکه زندگی چطور باید باشد. اساساً، اگر هیچ انتظاری نداشته باشید، سرخورده نخواهید شد. درحالی‌که اگر انتظارات زیادی داشته باشید، همواره ناراضی خواهید بود.

تجربهٔ شما از شکست شخصی است و باید تا حد امکان از قضاوت دیگران دور بماند. برداشت دیگران به‌خاطر موانع عاطفی، فرهنگی، خانوادگی و کاری‌شان تحریف شده است و همیشه بهترین معیار برای زندگی شما نخواهد بود

این یعنی پایان رابطه صرفاً دلیلی برای شکستش نیست. گاهی یک رابطه یک موفقیت به حساب می‌آید، چون دقیقاً پایان یافته است و شما به درک لازم برای تکامل رسیده‌اید (حتی اگر این درک را اغلب فقط در بازنگری بتوان شناخت). به همین صورت، وقتی پدر یا مادری فرزندی را بزرگ می‌کنند و فرزند خانه را ترک می‌کند، آن را شکست به شمار نمی‌آورند.

شادی بزرگ‌تر یا برابر است با استنباط شما از رویدادهای زندگی منهای انتظار شما از اینکه زندگی چطور باید باشد. اساساً، اگر هیچ انتظاری نداشته باشید، سرخورده نخواهید شد. درحالی‌که اگر انتظارات زیادی داشته باشید، همواره ناراضی خواهید بود.

«تمام هدفِ مدیتیشن این است که از چیزی که توی ذهن‌تون اتفاق می‌افته آگاه باشین، نه اینکه جایی یا به حالت درونی آرومی برین. باید ببینین آیا می‌تونین به‌طور واضح، از چیزی که واقعاً در ذهن‌تون داره اتفاق می‌افته آگاه باشین یا نه. این دقیقاً همون کاریه که باید انجام بدین

اولین اصل شکست با این اذعان شروع می‌شود که شکست حقیقتی است و مثل اکسیژن وجود دارد. نمی‌توانید آرزو کنید اکسیژن نباشد یا سعی کنید در زندگی از آن اجتناب کنید، چون چنین چیزی مسخره و غیرممکن است. اکسیژن لازمهٔ بقای ما و شکست هم، در نوع خودش، همین‌طور است. شکست می‌تواند به ما فرصت یادگیری دهد، اگر به آن اجازه دهیم. باید مرتکب اشتباه شویم تا بتوانیم مسئله‌ای را حل کنیم.

کم‌کم متوجه شدم اگر دیگر هیچ‌وقت هیچ موفقیتی کسب نکنم، باز هم وجود خواهم داشت و مکالمهٔ درونی‌ام لزوماً نمایندهٔ آن کسی نیست که من هستم

«موفقیت تعبیری شخصی است.» جسی برتن، نویسنده