بریده‌هایی از کتاب خرد شکست

«اشتباهات، هرچه باشند، پایه‌های حقیقت‌اند و اگر انسانی ذات چیزی را نمی‌شناسد، حداقل به معلوماتش اضافه می‌شود اگر بداند ذاتش چه نیست.»

«اشتباهات، هرچه باشند، پایه‌های حقیقت‌اند و اگر انسانی ذات چیزی را نمی‌شناسد، حداقل به معلوماتش اضافه می‌شود اگر بداند ذاتش چه نیست.» کارل یونگ، روان‌کاو

ادعا نمی‌کنم روش من برای همه مؤثر است. شما آزادی کامل دارید که هر کاری می‌خواهید با شکست‌های خود انجام دهید! اگر می‌خواهید با شکست کنار بیایید و هیچ چیز مثبتی از تجربهٔ آن نیاموزید، اصلاً مشکلی نیست، ولی من روش دیگری را انتخاب می‌کنم. ترجیح می‌دهم باور کنم تقریباً همه‌چیز می‌تواند پیامد خوبی داشته باشد، حتی اگر فوراً نتوانیم بفهمیم که آن پیامد چیست. گاهی فقط در بازنگری می‌توانید از آن پیامد مثبت آگاه شوید

دیگر از اشتباهاتم شرمنده نیستم، چون اکنون که برمی‌گردم و به بزرگ‌ترین بحران‌های زندگی‌ام نگاه می‌کنم، از اینکه با مقاومت آن‌ها را پشت‌سر گذاشتم، احساس غرور می‌کنم. اشتباهاتم منِ امروز را ساخته‌اند، اما من با آن‌ها تعریف نمی‌شوم.

گمان می‌کردم انجام درستِ کارها دلیلی حیاتی برای وجودم بود. این بهایی بود که برای ورود به این شهربازی، که اسمش زندگی است، پرداختم.

تصمیم به مواجههٔ مستقیم با شکست، پردازش آن و سپس یادگیری از آن، به‌طور صادقانه و بی‌پرده، کلید زندگی واقعی‌تری است.

هرگز فکر نکنید که دنیا اهل تناقض‌های شوخی‌وار نیست.

از سونیم یاد گرفتم که به‌جای عذاب‌دادن خود با احساساتی که نسبت به شکست دارم، از عملِ سادهٔ مشاهده، که نوعی مدیتیشن است، استفاده کنم. سونیم پرسید که چه کسی مشاهده می‌کند؟ و نتیجه گرفت آن شخص تو هستی؛ موجودی مجزا که قادر است احساساتت را مشاهده کند، به جای اینکه توسط آن‌ها نابود شود. همچنین کسی که اتفاق بعدی را کنترل می‌کند تو هستی؛ آن موجودِ شهودی، روشنفکر و مهم.