بریده‌هایی از کتاب چگونه رنجی را که نمی توانیم درمان کنیم به دوش بکشیم

روی محیط اطراف‌تان تمرکز کنید، نه روی احساسات‌تان. ذهن‌تان را با شمارش یا نام‌بردن چیزهای اطراف‌تان آرام کنید.

حتی اگر احساسات شدید و سنگین این فقدان تنها متعلق به خود شما باشند، نمی‌توانید صد درصد به تنهایی از پس آن برآیید. گاهی خانواده و دوستان شگفت‌انگیزند و گاهی انگار همهٔ آن‌ها ناپدید می‌شوند. برای بسیاری از افراد، تلفیقی از هر دوی این‌هاست. حتی با بهترین حمایت‌ها، سوگ می‌تواند فوق‌العاده منزوی‌کننده باشد. مهم است که هر جا می‌توانید به دنبال منابع حمایتی باشید. نجات پیداکردن و گذر از سوگ یک کار زمانبر و طولانی است و به تلاشی جمعی نیاز دارد.

پذیرش کلمه‌ای از مجموعه کلماتی است که اغلب به عنوان سلاحی علیه افراد سوگوار استفاده می‌شود

زیستن با سوگ به معنای رفت و برگشت روی پلی است میان آنچه در گذشته وجود داشته و آنچه در حال وجود دارد.

اگر آدم‌های زندگی‌تان بتوانند پایبندماندن به قلب‌تان را بپذیرند یا حتی برای آن ارزش قائل شوند،‌ کنارتان باقی خواهند ماند. اگر نتوانند، موقرانه، صریحانه و با عشق بگذارید بروند.

وقتی عواطف‌تان در لحظه‌ای نامناسب به شما فشار می‌آورند (مثلاً وقتی حملهٔ اضطراب به شما دست می‌دهد یا احساسات زیادی همزمان به شما هجوم می‌آورند) چه‌کار می‌توانید انجام دهید؟ روی محیط اطراف‌تان تمرکز کنید، نه روی احساسات‌تان. ذهن‌تان را با شمارش یا نام‌بردن چیزهای اطراف‌تان آرام کنید. با این تمرین وقتی روی چیزهای معمولی، تکراری، خنثی و خارج از بدن‌تان تمرکز می‌کنید، احتمال کم‌تری وجود دارد که درد و غم‌تان بیش‌تر شود.

اهمیتی ندارد که چند بار در زندگی‌تان با فقدان مواجه شده‌اید، این اولین بار برای این فقدان است. دربارهٔ تجربه‌تان کنجکاو و دقیق باشید.

وقتی مضطرب می‌شوید یک مطلب ساده را به یاد داشته باشید: هنگام تنفس بازدم‌تان را طولانی‌تر از دم خود بیرون دهید. سادگی این عمل، فوق‌العاده است. این گزینه، اغلب تحت کنترل شما، همیشه در دسترس و همین‌طور کمک‌کننده است.

وقتی توسط سوگت از پا درمی‌آیی، وقتی زندگی معنا و زیبایی خود را از دست می‌دهد، وقتی پیش‌رفتن غیرممکن به نظر می‌رسد امیدوارم روشنایی وجود داشته باشد، حتی اگر کوچک‌ترین روزنه‌ای باشد در دل تاریکی. امیدوارم دستانی تسلی‌بخش دورت حلقه شوند، قدم‌هایی دوستانه کنارت برداشته شوند و گوش‌هایی همدلانه حرف‌هایت را بشنوند. امیدوارم بدانی که دیگر تنها نیستی و اگر هیچ‌چیز دیگری نداشته باشی، خانواده‌ای از افرادی داری که درکت می‌کنند. گرچه ممکن است در حقیقت یکدیگر را نشناسیم، اما درک می‌کنیم و این‌جاییم. ما این‌جا هستیم. تو خیلی محبوب و دوست‌داشتنی هستی.

آرزو می‌کنم روزهایت بدون نظرات احمقانه‌ای بگذرند که باعث می‌شوند حس کنی قضاوت شده‌ای یا حالت تهوع بگیری یا از بی‌احساس‌بودن مردم شوکه شوی یا حتی چیزهایی بدتر از این‌ها. آرزو می‌کنم کسی تو را با سکوت یا مسخره‌بازی یا با نیش و کنایه [هر چیزی] که در آن لحظه نیاز داری، در چاله‌چوله‌های زندگی‌ات همراهی کند. برایت شب‌هایی پر از خواب راحت آرزو می‌کنم، عاری از حملات اضطراب و بازگشت به گذشته و بیدارشدن‌های ناگهانی در دل تاریکی، خوابی پر از رؤیاهای عشق و افسونگری، نزدیک کسی که دلتنگش هستی، رؤیاهایی که تو را همراهی کنند و تا زمانی که بتوانی بار دیگر خودت را پیدا کنی روحیه‌ات را تقویت کنند.

سوگ مشکلی نیست که حل‌وفصل شود، تجربه‌ای است که باید با آن کنار آمد.

گذر و نجات‌یافتن از سوگ یک آزمایش است، آزمایشی که برخلاف میل‌تان به دل آن پرتاب شدید، اما به‌هرحال یک آزمایش است. چاره‌ای جز کاوش و جست‌وجوی مداوم مسیر پیش رو و به‌دوش‌کشیدن عشق و فقدان‌تان ندارید. امید است شادی، معنا و امید از راه برسند و در این مسیر به شما ملحق شوند.

سوگ تجربه‌ای همه‌جانبه است؛ خستگی بیش از حد شما علتی دارد، این‌که ممکن است طاقت شما به اندازهٔ قبل نباشد علتی دارد، این‌که تمرکزتان از بین رفته و حتی چیزهای ساده هم برای‌تان گیج‌کننده هستند علتی دارد. ذهن‌تان در تلاش است چیزی را درک کند که با عقل جور درنمی‌آید. جسم‌تان در تلاش است غیرممکنی را درون خود نگه دارد. کل سیستم‌تان خیلی سخت کار می‌کند فقط برای این‌که بتوانید هر روز جان سالم به‌در ببرید.

سوگ به شما نشان نمی‌دهد که مسیرتان را گم کرده‌اید. سوگ خود مسیر است. نرم‌کردن قلب‌تان اقدامی بنیادین است، خواستن چیزی زیبا، لطیف و مهربان برای خودتان درازکردن دستان‌تان برای خوشامدگویی به اتفاقات پیش رو، پیشکش‌کردن قلب‌تان به‌عنوان مکانی برای مواجهه با آنچه پیش از این رخ داده است. آنچه اکنون این‌جا وجود دارد عشق است؛

گذر و نجات‌یافتن از سوگ یک آزمایش است، آزمایشی که برخلاف میل‌تان به دل آن پرتاب شدید، اما به‌هرحال یک آزمایش است. چاره‌ای جز کاوش و جست‌وجوی مداوم مسیر پیش رو و به‌دوش‌کشیدن عشق و فقدان‌تان ندارید. امید است شادی، معنا و امید از راه برسند و در این مسیر به شما ملحق شوند.

این کتاب به شما کمک می‌کند با خودتان مهربان باشید.

وقتی توسط سوگت از پا درمی‌آیی، وقتی زندگی معنا و زیبایی خود را از دست می‌دهد، وقتی پیش‌رفتن غیرممکن به نظر می‌رسد امیدوارم روشنایی وجود داشته باشد، حتی اگر کوچک‌ترین روزنه‌ای باشد در دل تاریکی. امیدوارم دستانی تسلی‌بخش دورت حلقه شوند، قدم‌هایی دوستانه کنارت برداشته شوند و گوش‌هایی همدلانه حرف‌هایت را بشنوند. امیدوارم بدانی که دیگر تنها نیستی و اگر هیچ‌چیز دیگری نداشته باشی، خانواده‌ای از افرادی داری که درکت می‌کنند. گرچه ممکن است در حقیقت یکدیگر را نشناسیم، اما درک می‌کنیم و این‌جاییم. ما این‌جا هستیم. تو خیلی محبوب و دوست‌داشتنی هستی.

حاکمیت یعنی این حق را به خودتان بدهید که خودتان باشید، حتی وقتی خودتان‌بودن دیگران را ناراحت می‌کند.

یادتان باشد وقتی دردتان برای موقعیتی که در آن هستید زیادی بزرگ است، روی برگرداندن از آن نوعی لطف است. روشی است برای عشق‌ورزیدن و احترام‌گذاشتن به خود. تا جایی که می‌توانید بر طوفان عواطف‌تان غلبه کنید و وقتی منابع و ظرفیت لازم را داشتید به درد بازگردید.

وقتی کابوس سوگی شما را از خواب می‌پراند، کاری به‌سادگی تکرار جملهٔ زیر برای خودتان می‌تواند به آرامش ذهن و سیستم عصبی‌تان کمک کند: «ذهنم در تلاش است تا فضایی برای آن ایجاد کند.»