بریده‌هایی از کتاب آسایش

«مهم نیست چه اتفاقی برای شما می‌افتد، آنچه اهمیت دارد نحوهٔ واکنش شما به آن اتفاق است»

یادآوری‌ای برای دوران سخت یک روز این اوضاع تمام می‌شود و ما به شیوه‌هایی که قبلاً هرگز فکر نمی‌کردیم ممکن باشد قدردان زندگی خواهیم بود.

«بگذار هر اتفاقی برایت رخ بدهد: چه زیبا و چه دهشتناک. تو به زندگی‌ات ادامه بده. هیچ حسی نهایی نیست.»

تو شکست نخورده‌ای در لحظهٔ غم و اندوه. تو نباخته‌ای در لحظهٔ شکست. تو مجسمه‌ای نیستی ایستاده در تقابلی جاودان تو موجودی در حرکتی: مدی خیزان، موجی خروشان. ژرفای بیکرانت شاهد هر اعجاز، هر شگفتی‌ست. پس تو نیز اعجاب‌آوری و شگفت‌انگیز.

گاهی چنان درد و رنج شدیدی را تجربه کرده‌ام که آرزو داشته‌ام همه‌چیز به پایان برسد، اما وقتی عقب می‌ایستم، می‌بینم آن‌ها فقط سایه‌هایی هستند که نور را برجسته‌تر می‌کنند.

«انرژی‌ای که به‌درستی به کار گرفته شود، از پس انجام هر کاری برخواهد آمد.»

سکوت پایانی آهنگ به اندازهٔ خود آهنگ اهمیت دارد.

یک روز این اوضاع تمام می‌شود و ما به شیوه‌هایی که قبلاً هرگز فکر نمی‌کردیم ممکن باشد قدردان زندگی خواهیم بود.

«وقتی دری از خوشبختی بسته می‌شود، در دیگری باز می‌شود، اما اغلب آن‌قدر به آن در بسته نگاه می‌کنیم که دری را که برای‌مان باز شده است، نمی‌بینم.» هلن کلر، ما مصیبت‌زدگان

اگر پوست بی‌نقصی داشته باشی آسمان زیباتر نمی‌شود. اگر سیکس‌پک داشته باشی موسیقی‌ها جذاب‌تر به نظر نمی‌رسند. اگر مشهور باشی، سگ‌ها همدم‌های بهتری نمی‌شوند. پیتزا هر عنوان شغلی‌ای که داشته باشی، مزهٔ خوبی دارد. بهترین چیزهای زندگی فراتر از چیزهایی است که مشتاق رسیدن به آن‌ها هستیم.

برای دوست‌داشتن خود لازم نیست مدام خود را اصلاح کنی. عشق چیزی نیست که تنها وقتی به هدفی می‌رسی سزاوارش باشی.

کنجکاو باش. بیرون برو. به‌موقع بخواب. آب کافی بنوش. از دیافراگم نفس بکش. با خوشحالی غذا بخور. رویهٔ خاص خودت را برای زندگی بساز و آن را زندگی کن. مهربان باش. این را بپذیر که همه تو را دوست نخواهند داشت. از کسانی که دوستت دارند قدردانی کن. توضیح نده. بگذار دسته گل به آب بدهی. خواهان چیزی باش که اکنون داری. یاد بگیر به چیزهایی که سر راه زندگی‌ات قرار می‌گیرند نه بگویی و به چیزهایی که به بهبود زندگی‌ات کمک می‌کنند بله.

تو از تمام چیزهایی که پشت سر گذاشته‌ای جان سالم به‌دربرده‌ای و از این نیز جان سالم به‌در خواهی برد. برای کسی که به آن تبدیل خواهی شد دوام بیاور. تو بیش از یک روز بد، هفته، ماه، سال یا حتی دههٔ بد هستی. تو آینده‌ای از ممکن‌های متنوع هستی. تو خود دیگری در نقطه‌ای از آینده هستی که با قدردانی به این گمشده و خود قبلی که دوام آورد نگاه می‌کند، دوام بیاور.

«فانوس‌های دریایی در سراسر جزیره نمی‌چرخند تا قایق‌ها را نجات دهند؛ آن‌ها فقط سر جای‌شان می‌ایستند و می‌درخشند.»

همه‌چیز هستیم و به همه‌چیز متصل می‌شویم؛ انسان به انسان، لحظه به لحظه، درد به لذت، یأس به امید.

برای پیداکردن کسانی که تو را دوست دارند، ابتدا لازم است خودت باشی.

وقتی به بن‌بستی می‌رسیم احساس نمی‌کنیم که شکست خورده‌ایم. در واقع، قدردان این آگاهی جدید هستیم. اکنون مسیری وجود دارد که انتهایش بن‌بست است پس دیگر آن را امتحان نمی‌کنیم. هر بن‌بستی به ما کمک می‌کند تا از این هزارتو نجات پیدا کنیم. برای این‌که بدانی کدام مسیر را باید طی کنی، انتخاب چند مسیر اشتباه کمکت می‌کند.

بهترین چیزهای زندگی فراتر از چیزهایی است که مشتاق رسیدن به آن‌ها هستیم.

اگر انار هستی، انار باش. یقیناً تعداد افرادی که انار دوست ندارند بیشتر از افرادی است که سیب دوست ندارند، اما برای مایی که انار دوست داریم، انارها میوه‌هایی هستند که بیشتر از هر چیز دیگری دوست‌شان داریم.

لازم نیست همیشه فردی باشی که به دنبال چیزی است. گاهی می‌توانی به خود فرصت دهی تا دیگران به دنبالت باشند و به تو برسند. همان‌طور که آن لاموت، نویسندهٔ بزرگ می‌گوید: «فانوس‌های دریایی در سراسر جزیره نمی‌چرخند تا قایق‌ها را نجات دهند؛ آن‌ها فقط سر جای‌شان می‌ایستند و می‌درخشند.»