بریده‌هایی از کتاب آسایش

امیدوارم وقتی این ایمیل را دریافت می‌کنی حالت خوب باشد، اما می‌دانی چیست، اشکالی ندارد اگر حالت خوب نباشد، چون همهٔ ما گاهی روزهای بدی داریم

کلمات می‌توانند زخم بزنند. کلمات می‌توانند مرهم باشند. کلمات می‌توانند آرامش هدیه کنند.

کنجکاوی و شور و اشتیاق دشمنان اضطراب هستند. حتی وقتی عمیقاً در دل اضطراب و تشویش فرومی‌روم، اگر به قدر کافی دربارهٔ چیزی خارج از وجود خودم کنجکاو شوم، به من کمک می‌کند تا بتوانم خود را از دل آن اضطراب بیرون بکشم؛ موسیقی، هنر، فیلم، طبیعت، گفت‌وگو، کلمات. شور و اشتیاقی به بزرگی ترست پیدا کن. راه خروج از ذهنت از طریق همین جهان است

اگر برای خوشحال‌بودن بخواهیم آینده خالی از رنج و عذاب باشد، نمی‌توانیم خوشحال باشیم. مثل این است که بخواهیم دریا قبل از این‌که کشتی‌مان را روی سطح آن به حرکت درآوریم کاملاً ساکن و بی‌حرکت باشد.

آلبر کامو گفته است: «هیچ عشقی به زندگی بدون ناامیدی از زندگی وجود ندارد.»

تناقض عجیبی است که بسیاری از روشن‌ترین و آرامش‌بخش‌ترین درس‌های زندگی را در بدترین دوران زندگی‌مان می‌آموزیم.

در زندگی فقط پایان‌های باز وجود دارد و این نفرین نیست، چیز خوبی است. همان‌طور که پما چودرون می‌گوید: «ما از نتیجه رنج می‌بریم.» به نظر من این تفکر بسیار رهایی‌بخش است.

بخشیدن دیگران تمرین خوبی است برای این‌که وقتی زمانش فرارسید بتوانیم خود را ببخشیم.

تو تلفن همراه آیفونی نیستی که به ارتقا نیاز دارد، قدر و ارزش تو مشروط به سودمندی، ورزش یا فرم بدن یا چیزی نیست که بر اثر فعالیت‌نکردن از دست بدهی.

برای دوست‌داشتن خود لازم نیست مدام خود را اصلاح کنی. عشق چیزی نیست که تنها وقتی به هدفی می‌رسی سزاوارش باشی

جوی هارجو نوشته است: «هر کسی بهر کاری پا به این جهان می‌گذارد. منظورم کار برای شرکت یا مؤسسه‌ای نیست؛ به همهٔ ما موهبت‌هایی داده شده تا آن‌ها را بگسترانیم، حتی به حیوانات، حتی به گیاهان، مواد معدنی، ابرها... به تمامی موجودات.»

ده موردی که تو را خوشحال‌تر نمی‌کند ۱. بخواهی کسی غیر از خودت باشی. ۲. آرزو کنی که کاش می‌توانستی گذشته‌ای را که قابل‌بازگشت نیست از نو شروع کنی. ۳. درد و رنجت را سر کسانی خالی کنی که باعث رنج و آزارت نشده‌اند. ۴. تلاش کنی با انجام کارهایی که درد و رنج بیشتری برایت می‌آورند حواست را از دردی که می‌کشی پرت کنی. ۵. نتوانی خودت را ببخشی.

امیدوارم وقتی این ایمیل را دریافت می‌کنی حالت خوب باشد، اما می‌دانی چیست، اشکالی ندارد اگر حالت خوب نباشد، چون همهٔ ما گاهی روزهای بدی داریم.

به تفکرات بد فضا بده و آن‌ها را بپذیر، چون این‌گونه سریع‌تر دست از سرت برمی‌دارند.

برنامه‌ای مختصر کنجکاو باش. بیرون برو. به‌موقع بخواب. آب کافی بنوش. از دیافراگم نفس بکش. با خوشحالی غذا بخور. رویهٔ خاص خودت را برای زندگی بساز و آن را زندگی کن. مهربان باش. این را بپذیر که همه تو را دوست نخواهند داشت. از کسانی که دوستت دارند قدردانی کن. توضیح نده. بگذار دسته گل به آب بدهی. خواهان چیزی باش که اکنون داری. یاد بگیر به چیزهایی که سر راه زندگی‌ات قرار می‌گیرند نه بگویی و به چیزهایی که به بهبود زندگی‌ات کمک می‌کنند بله.

گاهی چنان درد و رنج شدیدی را تجربه کرده‌ام که آرزو داشته‌ام همه‌چیز به پایان برسد، اما وقتی عقب می‌ایستم، می‌بینم آن‌ها فقط سایه‌هایی هستند که نور را برجسته‌تر می‌کنند.

هیچ‌چیز قوی‌تر از امید کوچکی نیست که تسلیم نمی‌شود.

برای به یادداشتن در روزهای سخت این وضعیت باقی نخواهد ماند. احساساتی را تجربه کرده‌ای، احساسات دیگری را هم تجربه خواهی کرد.

شجاعت و ترس متضاد هم نیستند، زیرا ترس جزء اساسی شجاعت است و شجاعان واقعی کسانی هستند که ترس را تجربه می‌کنند و آن را پشت سر می‌گذارند.

«هیچ‌کس نمی‌تواند بدون اجازهٔ خودت در تو احساس حقارت ایجاد کند.»