کتاب آسایش

کنجکاو باش. بیرون برو. به‌موقع بخواب. آب کافی بنوش. از دیافراگم نفس بکش. با خوشحالی غذا بخور. رویهٔ خاص خودت را برای زندگی بساز و آن را زندگی کن. مهربان باش. این را بپذیر که همه تو را دوست نخواهند داشت. از کسانی که دوستت دارند قدردانی کن. توضیح نده. بگذار دسته گل به آب بدهی. خواهان چیزی باش که اکنون داری. یاد بگیر به چیزهایی که سر راه زندگی‌ات قرار می‌گیرند نه بگویی و به چیزهایی که به بهبود زندگی‌ات کمک می‌کنند بله.

تناقض عجیبی است که بسیاری از روشن‌ترین و آرامش‌بخش‌ترین درس‌های زندگی را در بدترین دوران زندگی‌مان می‌آموزیم.

«نفرت نقطهٔ مقابل عشق نیست. بی‌تفاوتی نقطهٔ مقابل عشق است.»

این‌که یاد بگیری خیس شوی و خوشحال باشی آسان‌تر از این است که یاد بگیری چطور بارش باران را متوقف کنی.

هیچ ظاهر و اندامی آن‌قدر ارزش ندارد که برای آن از پاستا صرف نظر کنی.

«رنجی بزرگ‌تر از تحمل داستانی ناگفته در درون خود نیست.»

هیچ تنهایی‌ای بدتر از بودن با افرادی نیست که طرز تفکری متفاوت از تو دارند.

نه کلمهٔ خوبی است، تو را سالم و عاقل نگه می‌دارد. در عصر گران‌باری و پر از فشار، نه در واقع بله است؛ بله‌ای است برای داشتن فضایی لازم برای زندگی‌کردن.

اگر قصد داری کسی غیر از خودت باشی، همیشه شکست خواهی خورد. خودت باش. مثل خودت نگاه کن، رفتار کن و فکر کن. خودت را در آغوش بگیر، تأییدش کن، گرامی بدار، دوستش داشته باش و اگر مردم به این دلیل مسخره‌ات کردند کوچک‌ترین اهمیتی نده.

هیچ‌چیز قوی‌تر از امید کوچکی نیست که تسلیم نمی‌شود.