بریده‌هایی از کتاب آسایش

«نفرت نقطهٔ مقابل عشق نیست. بی‌تفاوتی نقطهٔ مقابل عشق است.»

بزرگ‌ترین و بهترین تغییرات ناشی از تاریک‌ترین تجربیات هستند. ما از هم می‌پاشیم تا تازه شویم، از دل تاریکی عبور می‌کنیم تا در دل خورشید به پرواز درآییم.

«مهم نیست چه اتفاقی برای شما می‌افتد، آنچه اهمیت دارد نحوهٔ واکنش شما به آن اتفاق است»

آنچه را داری به کار بگیر. در این جهان زندگی کن. مربع نامتقارن باش. درخت نحیف و لرزان باش. خود واقعی‌ات باش.

تعدادی از نبایدها به چیزهایی که واقعاً نمی‌خواهی غبطه نخور. عیبجویی کسانی را که با آن‌ها مشورت نمی‌کنی به خود نگیر. از نرفتن به مهمانی‌هایی که اگر می‌رفتی احتمالاً دلت می‌خواست ترک‌شان کنی نترس. نگران جاگرفتن در جمع دیگران نباش، دارودستهٔ خودت باش. با کسانی که اصلاً درکت نمی‌کنند بحث نکن. باور نکن که کسی همه‌چیز را می‌داند. تصور نکن که پول یا موفقیت یا شهرت می‌توانند تو را از درد و رنج خلاص کنند. فکر نکن نوعی چهره، شغل یا رابطه‌ای وجود دارد که از شادی و خوشحالی محافظت می‌کند.

گفتن «باران نبار» بارش باران متوقف نمی‌شود. گاهی فقط باید بگذاری ببارد، بگذاری تو و پوستت را خیس کند. بارش باران هیچ‌وقت همیشگی نیست و این را بدان، هر قدر هم خیس شوی، باران نیستی، آن احساس بدی نیستی که در سر داری، کسی هستی که طوفان را تجربه می‌کند. طوفان ممکن است تو را از پای دربیاورد، اما تو دوباره برمی‌خیزی. دوام بیاور.

گاهی چنان درد و رنج شدیدی را تجربه کرده‌ام که آرزو داشته‌ام همه‌چیز به پایان برسد، اما وقتی عقب می‌ایستم، می‌بینم آن‌ها فقط سایه‌هایی هستند که نور را برجسته‌تر می‌کنند.

از نظر من، جریان زندگی این است که چیزها را به‌عنوان بخشی از چیزی بزرگ‌تر بپذیریم. پذیرش هر مولکول آب به‌عنوان بخشی از رودخانه. وقتی لحظاتی از رنج و عذاب را تجربه می‌کنم این تفکر به من آرامش می‌بخشد.

ترس خواهر امید است، چون هر دو از بافت نامشخص زندگی متولد می‌شوند.

اتفاقات بد تمام داستان نیستند. آن‌ها نیز مثل چیزهای دیگر پر از نتایج نامشخص هستند.

از نظر من، جریان زندگی این است که چیزها را به‌عنوان بخشی از چیزی بزرگ‌تر بپذیریم. پذیرش هر مولکول آب به‌عنوان بخشی از رودخانه. وقتی لحظاتی از رنج و عذاب را تجربه می‌کنم این تفکر به من آرامش می‌بخشد.

«ذهنت را خالی کن. بی‌شکل باش، مثل آب. آب را که درون فنجان بریزی، شکل فنجان به خود می‌گیرد. آب را درون بطری بریزی، شکل بطری به خود می‌گیرد، آن را در قوری بریزی، شکل قوری به خود می‌گیرد. آب می‌تواند جریان داشته باشد یا در هم بشکند. مثل آب باش، دوست من!» بروس لی

پیله‌ها جایی آرام و راحت برای استراحت نیستند. پیله‌ها حتماً جای وحشتناکی برای کرم‌های ابریشم‌اند.

حقیقت ذهن به اندازهٔ حقیقت پنجره، واقعی است، اما این بدان معنا نیست که نمایی که از طریق پنجره می‌بینی نمایی کامل است. گاهی شیشه کثیف، مات یا پر از قطرات باران است و گاهی نما پشت کامیونی بزرگ که درست جلوی پنجره پارک کرده است پنهان می‌شود. پنجره نیز می‌تواند کاملاً گمراه‌کننده باشد. به‌عنوان مثال، اگر تنها روزنهٔ دیدت در پنجره‌ای با شیشه‌های قرمزرنگ بود، احتمالاً جهان را به قرمزی و مهیبی صحرایی مریخی می‌دیدی، حتی اگر آن‌جا چیزی جز مزارع سرسبز و خرم نبود.

زندگی این نیست نردبانی برای بالارفتن معمایی برای حل‌کردن کلیدی برای پیداکردن مقصدی برای رسیدن مشکلی برای برطرف‌کردن

بدترین قسمت هر تجربه، بخشی است که احساس می‌کنی دیگر نمی‌توانی آن را تحمل کنی. پس، اگر حس می‌کنی دیگر نمی‌توانی تحمل کنی، به احتمال زیاد در بدترین نقطه قرار داری و احساساتی که برای تجربه‌کردن باقی مانده‌اند همگی بهتر از این‌یکی هستند.

دیدن مشکل به غلبه بر آن کمک می‌کند. نمی‌توانی از کوهی بالا بروی که تظاهر می‌کنی وجود ندارد.

اشکالی ندارد فنجان چایی ترک‌خورده باشی؛ فنجانی که برای خود داستانی دارد.

«انرژی‌ای که به‌درستی به کار گرفته شود، از پس انجام هر کاری برخواهد آمد.»

تو سزاوار عشق متولد شده‌ای و سزاوار عشق باقی می‌مانی. با خودت مهربان باش.