بریده‌هایی از کتاب آسایش

؛ ما وجود داریم.

جهت اشتباه ارزش و عزت نفس تو در ذهن دیگران پیدا نمی‌شود

اگر پوست بی‌نقصی داشته باشی آسمان زیباتر نمی‌شود. اگر سیکس‌پک داشته باشی موسیقی‌ها جذاب‌تر به نظر نمی‌رسند. اگر مشهور باشی، سگ‌ها همدم‌های بهتری نمی‌شوند. پیتزا هر عنوان شغلی‌ای که داشته باشی، مزهٔ خوبی دارد. بهترین چیزهای زندگی فراتر از چیزهایی است که مشتاق رسیدن به آن‌ها هستیم.

خراب‌کردن زمان حال با نگرانی از آینده مانند این است که ارزشمندترین دارایی‌ات را بسوزانی آن هم فقط به این دلیل که ممکن است روزی دارایی‌هایی را که هنوز از آن تو نیستند از دست بدهی.

«بگذار هر اتفاقی برایت رخ بدهد: چه زیبا و چه دهشتناک. تو به زندگی‌ات ادامه بده. هیچ حسی نهایی نیست.» راینر ماریا ریلکه، کتاب ساعات

النور روزولت گفته: «هیچ‌کس نمی‌تواند بدون اجازهٔ خودت در تو احساس حقارت ایجاد کند.» نفسی عمیق بکش، از سایه بیرون بیا و بی‌هیچ محدودیتی خودت باش. خودت‌بودن تنها موفقیتی است که اهمیت دارد. سازگاری با جماعت خوب است، اما اگر سازگاری با جماعت به معنای تبدیل‌شدن به کسی غیر از خودت است، تلاش نکن و سازگار نباش. به خودت تبدیل شو، به کسی تبدیل شو که شبیه هیچ‌کس دیگری نیست.

بیا بدیهیات را بیان کنیم،‌ چون بدیهیات به آسانی بی‌اهمیت تلقی شده و فراموش می‌شوند. تو دیگران نیستی. تو، تو هستی. تو هیچ کنترلی روی دیگران نداری، هیچ کنترلی روی آنچه دیگران دربارهٔ جهان، سیاست یا دربارهٔ تو فکر می‌کنند، نداری. هیچ کنترلی روی آسیب‌هایی که وارد می‌کنند، نداری. حتی اگر آسیبی که وارد می‌کنند متوجه تو باشد. بله، البته که اغلب می‌توانیم از یکدیگر بیاموزیم و گاهی دیگران از تو می‌آموزند و این فوق‌العاده است، حتی اگر نادرتر از چیزی باشد که بخواهیم اعتراف کنیم. همان‌طور که آیشات آکنابی می‌گوید: «اگر به این نتیجه رسیده‌ای که بهبودی و درمانت به این بستگی دارد که دیگران عیب‌ها و خطاهای خود را بپذیرند، باز هم در قبر خود منتظر خواهی ماند.» با نگه‌داری و حفظ نفرت در وجودت کسی را جز خودت مجازات نمی‌کنی. دیگران، دیگران هستند. تو، تو هستی.

گرگ گریه‌کردن هورمون‌های واکنش به استرس را آزاد می‌کند. ناسزاگفتن تحمل درد را افزایش می‌دهد. خشم می‌تواند انگیزهٔ لازم برای اقدام را در ما ایجاد کند. چیزی را که احساس می‌کنی با جان و دل احساس کن. سکوت و لبخند تنها راه پاسخ به درد و رنج نیست. گاهی بهتر است زوزه بکشی.

ما همیشه چیزی بیشتر از آنچه تصور می‌کنیم در درون خود داریم: قدرت بیشتر، گرمای بیشتر، شفقت بیشتر، انعطاف‌پذیری بیشتر. جهان می‌تواند ما را غافلگیر کند، البته که می‌تواند، اما ما نیز می‌توانیم خود را غافلگیر کنیم.

اگر از دریچهٔ احساسات به افراد نگاه کنیم، به جای نگاه به خود عقاید و نظرات به احساساتی نگاه کنیم که عقاید و نظرات را هدایت می‌کنند، دیدن اشتراکات‌مان آسان می‌شود، امیدها، ترس‌ها، عشق‌ها، ناامنی‌ها، آرزوها، تردیدها، رؤیاها. دیگران می‌توانند اشتباه کنند، ما هم می‌توانیم اشتباه کنیم و این یکی دیگر از اشتراکات ماست. توانایی گندزدن و توانایی بخشیدن.

درخت نامتقارن صدردرصد درخت است کمال متعلق به جهانی دیگر است.

آنچه را در سطح از دست می‌دهیم در عمق به دست می‌آوریم.

همهٔ ما روی یکدیگر تأثیر می‌گذاریم. همهٔ ما به روش‌های مختلف آشکار و پنهان به هم متصل هستیم، شاید برای همین اتصال است که به نظر می‌رسد یکی از ساده‌ترین و سریع‌ترین راه‌های رسیدن به خوشبختی، خوشحال‌کردن دیگران است. دلیل خیرخواهی خودخواهی است. هیچ‌چیز به اندازهٔ فکرنکردن به خودمان، حال‌مان را بهتر نمی‌کند.

اشکالی ندارد از هر بخش زمان حداکثر استفاده را نبری. اشکالی ندارد خودت باشی. اشکالی ندارد.

روزی روزگاری به خود فشار می‌آوردم تا دیگران را ناامید و ناراحت نکنم. کارهایی را انجام می‌دادم که از آن‌ها متنفر بودم. به مهمانی‌هایی می‌رفتم که واقعاً نمی‌خواستم در آن‌ها شرکت کنم. افرادی را ملاقات می‌کردم که صحبت با آن‌ها بسیار سخت بود. هر لبخندی که می‌زدم تقلبی بود. و بعد ذهنم منفجر شد. پس از آن متوجه شدم که بهتر است دیگران را ناامید و ناراحت کنم تا این‌که خودم را منفجر کنم.

تو خوب هستی. شاید احساس کنی انگار در کابوس به سر می‌بری، ذهنت ممکن است تو را آزار دهد، شاید فکر کنی قرار نیست از پسش بربیایی، اما زمانی را به یاد بیاور که احساس بدی داشتی و به اتفاق خوبی فکر کن که بعد از آن رخ داد. آن اتفاق خاص ممکن است دوباره تکرار شود و ممکن است دیگر تکرار نشود، اما اتفاقات خوب دیگری رخ خواهند داد، فقط صبر داشته باش.

«فروتن باش، چون از زمین پدید آمده‌ای. آزاده باش، چون از ستارگان پدید آمده‌ای.»

«هیچ عشقی به زندگی بدون ناامیدی از زندگی وجود ندارد.

«رنج از تمام آموزه‌های دیگر قوی‌تر است و به من آموخت آنچه را که قلبت قبلاً بود درک کنم. من خمیده و شکسته‌ام، اما امیدوارم شکل بهتری به خود بگیرم.»

«ذهنت را خالی کن. بی‌شکل باش، مثل آب. آب را که درون فنجان بریزی، شکل فنجان به خود می‌گیرد. آب را درون بطری بریزی، شکل بطری به خود می‌گیرد، آن را در قوری بریزی، شکل قوری به خود می‌گیرد. آب می‌تواند جریان داشته باشد یا در هم بشکند. مثل آب باش، دوست من!» بروس لی