بریده‌هایی از کتاب فرزندان ایرانیم

تنها ره‌ سعادت‌! - ایمان‌، جهاد، شهادت‌.

با اجازه‌ داریم‌ می‌ریم‌. خُب‌ حلالمون‌ کن‌. اگر خوبی‌ دیدی‌، اشتباه‌ شده‌ و اگر بدی‌ دیدی‌ حقت‌ بوده‌.

باید عرق‌ ریخته‌ شود تا در صحنۀ‌ نبرد خون‌ کمتری‌ ریخته‌ شود.

خوش‌ باد که‌ از بهار خوش‌تر باشیم‌ سرسبزتر از سرو و صنوبر باشیم‌ آن‌ روز مباد تا در این‌ بقع‌ وجود شرمندۀ‌ لاله‌های‌ پرپر باشیم‌.

در پادگانها باید عرق‌ ریخته‌ شود تا در صحنۀ‌ نبرد خون‌ کمتری‌ ریخته‌ شود

- ای‌ حسین‌، جان‌ ما فدای‌ تو می‌کند هر دم‌ دل‌ به‌ یاد تو. - ای‌ خدا ما را نینوایی‌ کن‌ مکتب‌ ما را کربلایی‌ کن‌.

شروع‌ به‌ خواندن‌ شعرهای‌ کودکانه‌ کرد. ما هم‌ سینه‌ می‌زدیم‌ و جواب‌ می‌دادیم‌: - یه‌ توپ‌ دارم‌ قلقلی‌یه‌. سرخ‌ و سفید آبی‌یه‌... بعد آخر سر به‌ پیسی‌ خورد و شروع‌ به‌ خواندن‌ شعرهای‌ من‌درآوردی‌ کرد. - از اون‌ دورا می‌آد یه‌ دسته‌ حوری‌ همه‌ چادر به‌ سر گوگوری‌ مگوری‌!

هنوز هم‌ دلم‌ برای‌ آن‌ روزها پرپر می‌زند. شاید روزی‌ بشود که‌ همگی‌ زیر یک‌ سقف‌ جمع‌ شویم‌ و یادی‌ از گذشته‌ بکنیم‌.

۱ در شناسنامه‌ به‌ شمارۀ‌ ۲۵۶۷ صادره‌ از کرمان‌ آمده‌ که‌ من‌ در تاریخ‌ پنجم‌ فروردین‌ هزار و سیصد و چهل‌ و نه‌ در کرمان‌ به‌ دنیا آمده‌ام‌؛ اما چرا کرمان‌؟ پدرم‌ بهمن‌، تبریزی‌ است‌. او در پانزده‌ سالگی‌ - به‌ هنگام‌ جنگ‌ جهانی‌ دوم‌ - از دست‌ نامادری‌ سوار بر قطاری‌ متعلق‌ به‌ ارتش‌ سرخ‌ روسیه‌ می‌شود و... در قطاری‌ که‌ صدها رأس‌ گوسفند و بز و جعبه‌های‌ مواد غذایی‌ و مهمات‌ جا گرفته‌ است‌.

خوش‌ باد که‌ از بهار خوش‌تر باشیم‌ سرسبزتر از سرو و صنوبر باشیم‌ آن‌ روز مباد تا در این‌ بقع‌ وجود شرمندۀ‌ لاله‌های‌ پرپر باشیم‌. ساعتی‌ بعد وجدانی‌ کلی‌ برایم‌ از دوستان‌ جنس‌ مخالفش‌ و بعد دلسرد شدن‌ و بریدن‌ از آنها و سرانجام‌ تصمیم‌ برای‌ رفتن‌ به‌ جبهه‌ حرف‌ زد. از او خیلی‌ خوشم‌ آمد. جانماز آب‌ نکشید و بی‌ریا حرف‌ دلش‌ را زد.

خندیدم‌ و گفتم‌: البته‌ ریا نشه‌! بابک‌ جلدی‌ گفت‌: مسواک‌ بزن‌ سیاه‌ نشه‌!

- از اون‌ دورا می‌آد یه‌ دسته‌ حوری‌ همه‌ چادر به‌ سر گوگوری‌ مگوری‌!

ثواب‌ کار را ضایع‌ نکن‌. صلوات‌ بفرستید و تمومش‌ کنید.

ناهار کوفتمان‌ شد. هرچه‌ خورده‌ بودیم‌ از دماغمان‌ درآمد. تا اذان‌ ظهر که‌ مثل‌ دونده‌های‌ دو ماراتن‌ پابرهنه‌ دویدیم‌ هیچ‌، بعد هم‌ کلاغ‌‌پر و سینه‌خیز؛ اما وقتی‌ فرمانده‌ آزادباش‌ داد و جوراب‌ و پوتین‌ پوشیدیم‌ و نماز جماعت‌ خواندیم‌، به‌ غذاخوری‌ رفتیم‌ و دیدیم‌ که‌ ناهار چلومرغ‌ است‌، همه‌ هم‌قسم‌ شدیم‌ که‌ دق‌ و دلی‌مان‌ را سر غذا دربیاوریم‌.

پنجم‌ جزو شاگردان‌ ممتاز بودم‌ و اعتمادبه‌نفس‌ خوبی‌ داشتم‌، اما همین‌ که‌ به‌ تهران‌ آمدم‌ و پا به‌ مدرسۀ‌ راهنمایی‌ گذاشتم‌ تا حد تنبل‌ترین‌ شاگرد کلاس‌ نزول‌ کردم‌ و در کلاس‌ دوم‌ راهنمایی‌ رفوزه‌ شدم‌. همان‌ زمان‌ دو خواهرم‌ که‌ در جبهه‌ بودند، پس‌ از مجروح‌ شدن‌ برادرم‌ به‌ تهران‌ بازگشتند. به‌ اصرار دوست‌ و همکلاسی‌ام‌ «مهدی‌ شاهی‌» رفتم‌ و در مدرسۀ‌ شبانۀ‌ شهید چمران‌ در میدان‌ راه‌آهن‌ اسم‌ نوشتم‌. نمی‌دانم‌ چی‌ شد که‌ اعتمادبه‌نفسم‌ بازگشت‌ و من‌ دوباره‌ شدم‌ درس‌خوان‌ و شاگرد دوم‌ کلاس‌.

عشق‌ زمینی‌ آدمو به‌ عشق‌ آسمونی‌ می‌رسونه‌!

خوش‌ باد که‌ از بهار خوش‌تر باشیم‌ سرسبزتر از سرو و صنوبر باشیم‌ آن‌ روز مباد تا در این‌ بقع‌ وجود شرمندۀ‌ لاله‌های‌ پرپر باشیم‌.

۵- مرتضی‌ حیدریان‌       شلمچه‌. کربلای‌ (۵)        دی‌ یا بهمن‌ ۶۵ دولت‌آبادی‌ ۶- علی‌ اکبری‌            شلمچه‌. کربلای‌ (۸)       فروردین‌ ۱۳۶۶ پیکر او هنوز نیامده‌ است‌. ۷- حجت‌اللّه‌ فرزانه‌       اسلام‌آباد غرب‌. مرصاد       ۱۳۶۷/۵/۵ ۸- فرهاد نوری‌زاده‌       شلمچه‌. کربلای‌ (۵)        دی‌ ماه‌ ۶۵

چهارده‌ سال‌ از آن‌ روزهای‌ شیرین‌ و مردانگی‌ می‌گذرد. حال‌ آن‌ روزها چون‌ رؤیایی‌ شیرین‌ در یادم‌ مانده‌ است‌. شاید بخواهید از سرنوشت‌ آن‌ عزیزان‌ باخبر شوید. دلسردتان‌ نمی‌کنم‌. تا آنجا که‌ می‌دانم‌، شما را در جریان‌ می‌گذارم‌. هرچه‌ باشد، با خاطرات‌ من‌ شریک‌ شده‌اید. اول‌ از شهدا می‌نویسم‌.

- می‌روم‌ بینم‌ در کجا زینب‌ شِکوه‌ از شمر بی‌حیا دارد.