بریده‌هایی از کتاب مرده ها جوان می مانند

زندگی باید در انتظاری بی‌امان بگذرد تا آن‌که انسان صدای پای خوشبختی را بشنود که با گام‌های شتابان از پله‌ها بالا می‌آید.

وحشتناک‌تر از این خیانت چیزی نیست. زیرا شیادها برای رسیدن به ننگین‌ترین و محیلانه‌ترین نیت خود از ضعیف‌ترین ویژگی انسان‌ها بهره جسته‌اند. چرا نیرنگشان را باور کردیم؟ چرا اطاعت کردیم؟ زیرا زندگی را بر مردن ترجیح می‌دهیم. ما از شیادها اطاعت کردیم و دروغ‌هاشان را پذیرفتیم تا برای زنده‌ماندن دلیلی داشته باشیم.

ویلهلم خیال می‌کند مردم تا ابد مثل او احمق خواهند ماند.

«من هرگز از چیزی پشیمان نمی‌شوم. فکر کنم در طول عمرم شب‌ها را با هرکس که هوس کنم، سپری خواهم کرد، حتی گاه‌گاهی با تو.»

شرافتمندبودن دلیل درستی عقیده نیست.»

مردم حرف‌های بی‌پایه واساس را با طیب خاطر می‌پذیرند.

اتو آدم خوبی است و متأسفانه آدم‌های خوب اکثرآ کسل‌کننده هستند. من این حرف را از روی تأمل می‌گویم.»

مگر می‌شد حقیقت را به یک تکه‌سنگ بست و غرق کرد؟

پاهایش را دراز کرد و به خواب رفت. با خود اندیشید: «در چنین شبی خوابیدن بهترین نوع هوشیاری است.»

فریاد زد: «به کسی که حرف حساب را قبول نمی‌کند نمی‌شود کمک کرد.»