بریده‌هایی از کتاب مرده ها جوان می مانند

در این درهٔ نفرین‌شده، احتمالا همه با مرگ روبه‌رو خواهند شد

«ما هرگز به دروغ نگفتیم که زمین منزلگاهی امن و راحت است. و برخلاف شما، هرگز هم مدعی نشدیم که می‌توان از آن منزلگاهی امن و راحت ساخت.» «از آنچه که انسان را انسان می‌کند، هیچ چیز باقی نگذاشته‌اند. از همبستگی انسان‌هایی که هنوز جرقه‌ای در درونشان یافت می‌شود، هیچ نشانی نمانده است.»

چه سطحی بود آنچه آموزگاران ما به ما آموختند و شاعران ما سرودند. چه سطحی!

حالا شنیده‌ای که سگی از تهدید بترسد و بس کند؟ سگ را که تهدید بکنی، ممکن است حتی پاچه‌ات را هم گاز بگیرد.»

به هرکس که می‌رسم، پایبندش می‌شوم و او می‌رود و مرا تنها می‌گذارد و دنیا در نظرم تیره وتار می‌شود.»

ممکن است دو انسان به حکم سرنوشت به هم تعلق داشته باشند: «اکنون و همیشه، در تندرستی و بیماری، در خوشی و ناکامی، تا مرگ شما را از هم جدا کند.»

آن‌جا که شکست سرنوشتی محتوم است، مرگ والا و پرافتخار بر بودن فلاکتبار و پوشالی شرف دارد.

«در این قاره، زندگی هرگز به خوشی نگذشت.

پلنگ هم تا نفس دارد، حمله می‌کند، اما مگر کسی به او مدال شجاعت می‌دهد؟ گرگ تا جان در بدن دارد، از خودش دفاع می‌کند، با این‌همه به او درجه‌ای نمی‌دهند. به این می‌گویند تنازع بقا. گرگ نر هم با گرگ ماده جفت می‌شود، به این می‌گویند تداوم حیات انواع. وقتی گرگ بچه پس می‌اندازد، در اندیشهٔ آینده نیست. برای ما مشکل است نژادی را درک کنیم که چیزی در مرز حیوان و انسان است.»

«روس‌ها روح ندارند. آن‌ها درحقیقت زندگی نمی‌کنند. اگر یک روس کشته شود، ملتش به اندازهٔ یک نفر کاهش می‌یابد. برای همین است که روس‌ها پس از کشته‌شدن، بی‌درنگ می‌میرند.»