بریده‌هایی از کتاب زن و چالش های جامعه

برهمای هندی‌ها معتقد بود که زن به ارث برده می‌شود، ولی ارث نمی‌برد. زن در هند، از زمان‌های قدیم و حتی تا این اواخر، وقتی شوهرش می‌مرد، خودش را با جنازهٔ او آتش می‌زد.

در آیین کنفوسیوس و کیش بودایی که در میان زردپوستان ژاپن و چین رواج دارد، زن از ارزش کم‌تری برخوردار است و سرسپردگی زن در مقابل مرد بیشتر از سایر ادیان است. مثلاً کنفوسیوس، این عالم بزرگ اخلاق، در تعالیم خود بحثی مطرح می‌کند و از باب مثال می‌گوید: وقتی زنت در را برای تو باز کرد، یک سیلی به او بزن، فراموش نکن که اگر تو علت این کار را نمی‌دانی، او می‌داند. بودا می‌گوید: زن حق ندارد شوهرش را عصبانی کند، حتی اگر شوهرش به او خیانت کرده باشد. اگر زن بعد از طلاق یا مرگ شوهرش دوباره ازدواج کند، از بهشت محروم می‌شود.

اما اگر انگیزهٔ کاری که انجام می‌دهیم، خودخواهانه یا حیوانی و شهوانی باشد، بدان معناست که این کار ما را به عقب می‌راند و غیرمتمدنانه و واپس‌گرایانه است، زیرا کودک است که کارهای خود را از سر خودخواهی انجام می‌دهد و حیوان است که براساس شهوت و غریزه زندگی می‌کند. اما انسان متمدن کسی است که به کارها و فعالیت‌های خود رنگ انسانیت و تعالی می‌بخشد. بنابراین، ازدواج مدنی عقدی است که با خرید و فروش و رهن و هبه و دیگر عقدهای مادی که از مفاهیم والای انسانی مورد نظر قرآن کریم بی‌بهره است، تفاوتی ندارد.

علاوه بر این ممنوع بودن طلاق بعد از ازدواج مطرح است. این ممنوعیت در نزد مسیحیان، به نوعی گرایش به ازدواج مدنی انجامیده است.

مسیر دین به ارادهٔ خداوند تعیین می‌شود نه انسان.

یعنی اگر مرد و زنی با هم باشند و چنین احساس کنند که عملی مشروع یا مقدس انجام می‌دهند، هنگام با هم بودن احساس خوبی و آرامش دارند و این احساس بر فرزندان نیز انعکاس می‌یابد، در حالی که فردی که عملی غیرشرعی انجام می‌دهد، هرچند عاشق یا بی‌مبالات باشد، در هنگام انجام دادن آن در درون خود احساس بی‌ثباتی و ناآرامی می‌کند.

باید ازدواج را تعریف کنیم. ازدواج چیست؟ آیا یک شرکت تجاری است یا رفاقتی برای امور خاص یا چیزی فراتر و ژرف‌تر از این‌ها؟ ازدواج عبارت است از اتحاد کامل میان زن و مرد؛ اتحادی نه‌تنها جسمی بلکه جسمی و عقلی و فکری و قلبی. این اتحاد هم جسمی است و هم روحی؛ و این همان چیزی است که به ازدواج رنگ قداست می‌دهد.

انسان زنده کسی است که در حال دادوستد باشد و انسانی که چیزی به دیگران نمی‌دهد و فقط دریافت می‌کند، مرده است، حتی اگر ظاهراً زنده باشد.

. این پیروزی ظاهری، چقدر اسفبار است! مرد امروز به‌صورت غیرمستقیم از راه کتاب‌ها و ابزارهای مختلف رسانه‌ای ‌(سینما، تئاتر و ...) و مد و دیگر عرصه‌های زندگی اجتماعی می‌کوشد تا زن را نماد تحریک جنسی قرار دهد و نقش او را به بُعد جنسی منحصر کند.

لازم است میان رهایی و گریز از مسئولیت‌ها فرق بگذاریم. لازم است اصطلاح پیشین را بار دیگر به کار گیریم و بگوییم که آزادی باید آزادی مسئولانه باشد، زیرا آزادی امکان رشد همهٔ توانایی‌های انسان را فراهم می‌آورد و اگر آزادی متعهدانه باشد، تحقق هرچیز ممکن خواهد بود.

تجربهٔ اتحاد شوروی که در سال ‌۱۹۲۹ با تصویب قانونی، اجازهٔ آزادی جنسی و سقط جنین و طلاق را داد، به شکست انجامیده است. مسئولان این کشور دریافته‌اند که تنها هستهٔ خانواده فرو نپاشیده است، بلکه تولید مادی هم به هم خورده است

انسان در عرصهٔ هستی تنها نیست، بلکه بخشی از جامعه است و ابعاد وجودی او همهٔ کسانی را شامل می‌شود که در تکوین مادی و معنوی او مشارکت دارند. رفتار فردی که این امر را لحاظ نکند، رفتاری خودپرستانه است. رهایی از زنجیر و بند خود همان جهاد اکبر است، زیرا انسانی که از بند خود رها نشده باشد، نمی‌تواند از بند دیگران رهایی یابد.

مرد حتی آنگاه که ادعای تلاش برای رهایی زن می‌کند، زن را محدود و مقید می‌کند، زیرا از نوع پوشش او گرفته تا استفاده از او در رسانه‌ها و حتی در ادبیات، نظر خود را بر زن تحمیل می‌کند. این سلطه‌جویی مردان مایهٔ تحقیر شخصیت و کوتاهی عمر و تنگ شدن فرصت‌های زندگی زنان است. مرد امروز به شکلی زیرکانه می‌خواهد بر زن تحمیل کند که تابلویی هنری باشد

این اصل برای برقراری تعادل در همهٔ احساسات انسانی وجود دارد. کسانی را می‌بینیم که نیازشان به خوردن یا پوشیدن یا دیگر تمایلات چنان رشد می‌کند که بر دیگر ابعاد انسانی وجودشان غلبه می‌کند و، در نتیجه، آنان را به عناصری نامطلوب و ناشایست در جامعه تبدیل می‌کند. بدون تردید، رشد غیرمتعادل این‌گونه احساسات و نیازها بیشتر به سبب تکرار آن پدید می‌آید.

برای میل جنسی و دیگر نیازهای مشابه آن، حد و میزانی در نظر گرفته شده است، تا مبادا این بُعد بر دیگر ابعاد انسان غلبه کند و منجر به انحراف او از مسیر اعتدال و شأن فردی و اجتماعی‌اش شود.

مبنای دیگر شما ایمان محکم و استوار باشد، زیرا ایمان تنها عنصر پیونددهنده است. ما آدمیان با هم متفاوتیم و متغیر و هرگاه به همکاری و یا به هدفی ایمان آوردیم، می‌توانیم یک‌پارچه و متحد شویم.

مبنای دیگر شما ایمان محکم و استوار باشد، زیرا ایمان تنها عنصر پیونددهنده است. ما آدمیان با هم متفاوتیم و متغیر و هرگاه به همکاری و یا به هدفی ایمان آوردیم، می‌توانیم یک‌پارچه و متحد شویم.

زیبایی و حالت زنانگی‌ات تمام وجودت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و مانع بروز دیگر قابلیت‌هایت می‌شود.

نتیجه‌اش این می‌شود که روابط زن و شوهر به سردی می‌گراید و علاقه و میل مرد به زنش کمتر می‌شود و همین باعث می‌شود که زن به شوهرش شک کند و مشاجرات و بگومگوها شروع شود و به سرانجامی ناخوشایند بکشد؛ یعنی طلاق و جدایی.

مثلاً در استخدام زنان: هر اداره‌ای به منشی نیاز دارد. ما از منشی چه انتظاراتی داریم؟ هوشیار باشد، بخواند و بنویسد، انگشتانی داشته باشد که بتواند نامه‌ها را با ماشین تایپ کند. ولی شما را به خدا! آیا الآن این قابلیت‌ها را برای استخدام منشی و تلفن‌چی و تایپیست در ادارات دولتی و غیردولتی کافی می‌دانند؟ حتماً باید جذابیت و زیبایی هم داشته باشد، بایستی در مقابل جناب مدیر و دیگر مسئولان لباس‌هایی هرچه نمایان‌تر و سبک‌تر بپوشد تا وسوسه‌انگیز شود و از نظر ظاهر هم خوشایندِ رئیس اداره یا مدیر مؤسسه قرار بگیرد.