بریده‌هایی از کتاب زن و چالش های جامعه

عنصر اصلی در ازدواج، دختر است نه پسر. همهٔ شما یا ازدواج کرده‌اید یا فرزندانتان ازدواج کرده‌اند یا مراسم ازدواج را دیده‌اید. ازدواج را دختر انجام می‌دهد و مرد آن را می‌پذیرد. مثلاً وقتی خطبهٔ عقد را جاری می‌کنیم و وکالت دختر را قبول می‌کنیم، می‌گوییم: «زَوَّجتُکَ نفسی عَلی المهر المَعلوم» (خودم را با مهریهٔ مشخص‌شده به ازدواج تو درمی‌آورم.) ازدواج را دختر یا وکیل دختر صادر می‌کند و مرد یا شوهر می‌گوید: پذیرفتم. بنابراین، زن است که عقد ازدواج را می‌خواند و مرد آن را می‌پذیرد. دختر، یا زوجه، عنصر اصلی در ازدواج است. پس چطور می‌توان ازدواج را بر دختر تحمیل کرد؟ به هیچ وجه چنین چیزی درست نیست. حرام است. عقدی که با مجبور کردن دختر خوانده شود، باطل است.

ولی بدان که روز آخرتی هم هست و چه نیکوست داوری خدا در آن روز و دادخواهی محمد (ص).

آنان می‌گویند که مؤمن‌اند، ولی ایمانشان در اعمال و افکار و عواطفشان انعکاسی ندارد. پس این صورتِ ایمان است، نه حقیقت ایمان.

برادران و خواهران من، ببینید چگونه بر ضد کرامت و عزت زن نقشه می‌کشند! در هر قصه و رمانی که نوشته می‌شود و هر فیلم و تئاتری که نمایش داده می‌شود، نقش زن فقط زیبایی و دلربایی است و در هیچ نقش دیگری حضور ندارد؛ نه به شایستگی‌های او توجهی دارند و نه به علم او. وقتی می‌خواهند ذهن خواننده یا تماشاگر را از مسائل مهم جامعه منحرف کنند، به سراغ زنی می‌روند که جذابیت جنسی داشته باشد. آیا این وضع فیلم‌ها و قصه‌ها و رمان‌های ما نیست؟

ای جوانان، شما باید تهدیدها و خطرهایی که به همراه دستاوردهایی که از نسل‌های قبل کسب کرده‌اید، جبران کنید و وارد عرصهٔ عمل شوید و شما می‌توانید.

امام رضا (ع) از کنار خدمتکارانش می‌گذشت. آن‌ها نشسته بودند و غذا می‌خوردند. خواستند از جایشان بلند شوند، ولی امام نگذاشت آنان برخیزند. روزی نیز خدمتکار خود را پی کاری فرستاد، ولی او دیر کرد. امام به دنبال او رفت و دید خوابیده است. امام نزدیک او نشست و بادبزن را برداشت و شروع به باد زدن او کرد. رحمت و مهربانی کجاست! خدمتکار نیز انسان است. باید با برادران خود برخورد نیک داشته باشیم. فاطمه (س) کارهای خانه‌اش را تقسیم کرد. روزی خودش کار می‌کرد و خدمتکار استراحت می‌کرد و

یکی از دانشمندان بزرگِ زنِ دنیا لبنانی‌الاصل است؟ بیشتر مردم این را نمی‌دانند. این دانشمند دکتر سلوی نصار است که چندی پیش فوت کرد. او اتم‌شناس بود و در سطح دانشمندان بزرگ جهان قرار داشت. کسی او را نمی‌شناسد و اخبارش در هیچ روزنامه و مجله‌ای منتشر نمی‌شود. چرا؟ برای اینکه هفتادساله است و چهرهٔ جذاب و دلربایی ندارد. وقتی وفات کرد، بعضی از روزنامه‌ها لطف کردند و خبرهای کوتاهی از مرگ او منتشر کردند. خانم سلوی نصار همهٔ عمر خود را در راه علم و خدمت به قوی‌ترین سازمان در لبنان گذراند. او اولین مدیر لبنانی مؤسسهٔ آمریکایی جونیور کالج بود و قبل از وفاتش وصیت کرد که چشم‌ها و مغز و قلبش برای آزمایش‌های علمی اهدا شود. مردها یادی از او نمی‌کنند، برای اینکه ظاهر فریبنده‌ای نداشت.

درمورد قصه‌ها و فیلم‌ها: برادران و خواهران من، ببینید چگونه بر ضد کرامت و عزت زن نقشه می‌کشند! در هر قصه و رمانی که نوشته می‌شود و هر فیلم و تئاتری که نمایش داده می‌شود، نقش زن فقط زیبایی و دلربایی است و در هیچ نقش دیگری حضور ندارد؛ نه به شایستگی‌های او توجهی دارند و نه به علم او. وقتی می‌خواهند ذهن خواننده یا تماشاگر را از مسائل مهم جامعه منحرف کنند، به سراغ زنی می‌روند که جذابیت جنسی داشته باشد. آیا این وضع فیلم‌ها و قصه‌ها و رمان‌های ما نیست؟

اگر خدا شما را بر کسی مسلط کرد، بر او رحم کنید.

درمورد خواستگاری در احادیث آمده است: «هر وقت کسی آمد که از لحاظ اخلاق و تدین مورد پسند شما بود، دخترتان را به ازدواج او درآورید وگرنه شر و فساد زمین را فرامی‌گیرد.»