بریده‌هایی از کتاب اشکال ندارد که حالت خوب نیست

شجاعت - قهرمانی - پیروزی بر رنج‌ها و بیرون‌کشیدنِ نعمت از دل آن نیست؛ شجاعت بیدارشدن و رویارویی با هر روزی است که ترجیح می‌دادی دیگر بیدار نشوی؛ شجاعت یعنی همراهی و همدلی با قلبی که میلیون‌ها تکه شده است و هرگز هم التیام نخواهد یافت؛ شجاعت، ایستادن بر لبهٔ پرتگاهی است که به‌تازگی در زندگی‌ات سر برآورده است و نه می‌شود از آن روی برگرداند و نه می‌توان با احساس عمیق «مثبت فکرکردن»، آن شکاف را پر کرد؛ شجاعت یعنی به درد اجازه دهی گسترش یابد، ریشه بگیرد و ببالد.

باید در میان آنان کسانی باشند که بتوانیم در کنارشان بنشینیم، گریه کنیم و باز هم جنگجو به‌شمار آییم.

تو نیاز داری که حقیقت اندوهت برایت نمایان شود - نه اینکه کاهش بیابد، نه اینکه دگرگون یا ضعیف شود.

چه در زندگی واقعی و چه در داستان‌های افسانه‌ای. به‌عنوان یک فرهنگ، ما نمی‌خواهیم بشنویم چیزهایی وجود دارند که هرگز درست نمی‌شوند. به‌عنوان یک فرهنگ، ما نمی‌خواهیم بشنویم دردهایی هستند که هرگز التیام نمی‌یابند.

اتفاق‌هایی که زندگی را دگرگون می‌کنند در پی نشان‌دادن چه چیزی به ما هستند

اندوه‌های پیش‌پاافتاده حتی بدون اینکه در طول زندگی دوباره تکرار شوند دشوارند. مرگ‌های ناگهانی و خانمان‌برانداز صدایی دارند که به اشکال مختلف طنین می‌اندازد؛ نه بهترند، نه بدتر - اصلاً به هم شبیه نیستند.

اگر به کسی گفته باشی تجربهٔ اندوه آنان هیچ شباهتی به غم‌وغصهٔ تو ندارد، شرط می‌بندم که واکنش دفاعی‌شان را دیده و شنیده‌ای. آنها آزرده و دلخور می‌شوند - بی‌شک اگر به گویندهٔ داستان با این جمله که «این دو ماجرا اصلاً شبیه هم نیستند» پاسخ بدهی، چیزی که می‌شنوی این است: «غصهٔ تو به‌اندازهٔ اندوه من واقعی نیست.» آنها این جمله را این‌طور می‌شنوند که دردشان به‌اندازهٔ کافی حزن‌انگیز نبوده است. آنها این تفاوت را به‌عنوان توهینی به قلبشان و نپذیرفتن دردشان می‌شنوند

بیان‌کردن داستان‌هایی از اندوه زمان‌ومکان خودش را دارد. هنگامی‌که زندگی‌ات از هم پاشیده است، یکی از آن زمان‌ها نیست. وقتی داستان دیگران را می‌شنوی احساس «دهان‌کجی» می‌کنی؛ چون دیگران دارند چیزی را از تو می‌گیرند: اهمیت واقعیت کنونی‌ات را.

مقایسهٔ اندوه‌ها و به‌اشتراک‌گذاشتن داستان‌های غم‌انگیز اصلاً برایت تسلی‌بخش نخواهند بود. البته که این‌طور نیست. این داستان‌ها می‌توانند این حس را القا کنند که غمت به‌وسیلهٔ افراد دیگری که می‌خواهند داستان‌های خودشان را تعریف کنند تحت‌الشعاع قرار گرفته است - مهم هم نیست این ماجراها چقدر قدیمی باشند و چقدر به اندوه فعلی‌ات نامرتبط. صحبت‌کردن افراد دربارهٔ دردهایشان تنها راهی است برای برداشتن تمرکز از حمایت‌کردن تو به‌سمت دریافت نیازهای خودشان.