بریده‌هایی از کتاب چگونه کارآمد فکر کنیم

قرن‌ها پیش، میکل آنژ (۱۵۶۴-۱۴۷۵)، هنرمند ایتالیایی عصر رنسانس، رویکرد خود را نسبت به آثار هنری‌اش به‌عنوان یک مجسمه‌ساز بیان کرده بود. او نوشت: «درون هر سنگی یک مجسمه وجود دارد، کار من این است که او را از اسارت سنگ آزاد کنم». درست مانند مجسمه‌های میکل آنژ، انواع و اقسام افکار بزرگ نیز در سرِ ما وجود دارند: ما فقط باید آن‌ها را از اسارت شک و تردیدهای درونی خویش آزاد کنیم.

این همه تلاش جهان برای چیست؟ اگر همه چیز درست پیش برود چند سال آینده کجا خواهم بود؟ ارتباط همه‌ی کارهایی که می‌کنم با آنچه مرا به راستی خشنود می‌سازد چیست؟ هدف همه‌ی این کارها چیست؟ ما باید اشتیاق نسبی خود را به انجام کارهایی که فقط از روی عجله و مقطعی و بی هیچ تفکری انجام می‌شوند ببینیم. ما باید دلیل تمایل پنهان خود به عمل‌کردن به‌جای اندیشیدن را کشف کنیم.

هیچ‌گاه به اندازه‌ی زمانی که حماقتمان را انکار می‌کنیم (به جای آنکه به آن شک کنیم)، ابله نیستیم.

کل ارزیابی ما از دنیا ممکن است با مقدار آبی که نوشیده‌ایم یا میزان خوابی که داشته‌ایم به‌کلّی دگرگون شود.

تفکر متأثر از عشق نمی‌پذیرد چیزی به نام بد مطلق و شرارت صرف وجود دارد. رفتار بد به‌طور قطع ناشی از نوعی آسیب است: کسی که فریاد می‌زند احساس می‌کند زمانی نادیده گرفته شده و شنیده نشده است؛ کسی که دیگران را مسخره می‌کند زمانی مورد تحقیر و تمسخر قرار گرفته است؛ کسی که همواره بدبین است زمانی امیدش را از او ربوده‌اند. البته نه اینکه دلایل این رفتار توجیهی برای مسئولیت‌پذیری باشد، بلکه باید این آگاهی وجود داشته باشد که هر رفتار ناشایستی قطعاً پاسخی به یک زخم کهنه است نه از روی میل و باطن.

مانع درست فکرکردن پیش و بیش از هر چیز اضطراب است.

به ما یاد می‌دهند درموردِ امتحانات وسواس داشته باشیم: این یعنی محاکمه توسط افرادی که گویی اطمینان دارند همه‌ی حقایق موجود را می‌دانند و صرفاً بررسی می‌کنند که آیا ما نیز آموخته‌ایم چطور این حقایق را به آن‌ها تحویل دهیم

با تصورکردن آینده است که می‌توانیم تشخیص دهیم آرزوی چه چیزی را در سر داریم، چه نیازهایی داریم و در حقیقت جای چه چیزی در دنیای امروز ما خالی است و به این ترتیب، چرخ‌های تغییر به حرکت می‌افتند. با تجربه‌ی تفکر «دیوانه‌وار» می‌توانیم با تمایل تضعیف‌کننده‌ی خود برای سرکوب افکارمان درخصوص خیال‌پردازی‌های به‌ظاهر غیرممکن مقابله کنیم.

یک اندیشمند بااستعداد باید مانند یک حشره‌شناس ماهر (که اتفاقاً ناباکوف نیز بود) یاد بگیرد صبورانه منتظر بماند و تحمل کند تا بتواند یک فکرِ ناب در حالِ پرواز را در تورِ آگاهی به چنگ بیاورد

ذهن ابزاری متناوب است که ایده‌های آن اندک‌اندک ظهور می‌کنند.