بریده‌هایی از کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

کفش چرمی می‌پوشی چون یک نفر گاوی کشته و پوستش را کنده و با آن چرم درست کرده است. یک پالتو پوست می‌پوشی چون کسی یک حیوان یا چندین حیوان را کشته و از پوست آنها پالتو تولید کرده است. یک روز غذایت جگر مرغ است چون یک نفر پرنده‌ی بیگناهی را که زورش به آدمها نمی‌رسیده کشته و سر بریده است. آن مرغ‌ها هم به جانوران دیگر ظلم می‌کنند کرم‌های کوچکی را که به دنبال برگ کاهو هستند، می‌خورند. همیشه کسی هست که یکی دیگر را بکشد یا پوستش را بکند تا خودش زنده بماند.

خوش به حال کسانی که با خود می‌‌‌گویند: دلم می‌خواهد راه بروم، نمی‌خواهم برسم! ولی کسانی که می‌گویند: می‌خواهم آنجا برسم، ‌ بدبخت هستند. رسیدن یعنی مرگ. آدم وسط راه فقط لحظه‌های کوتاهی می‌تواند استراحت کند.

حقیقت با کنار هم گذاشتن حقیقت‌های مختلف به وجود می‌آید.

حتماً یک روز در مورد این عشق و دوست داشتن با هم صحبت می‌کنیم. واقعیت این است که من هنوز هم نفهمیده‌ام. این عشق چیست؟ من فکر می‌کنم این عشق یک دروغ بزرگ است که برای مشغول کردن مردم درست شده است. همه‌ی آدم‌ها مدام راجع به عشق حرف می‌زنند؛ کشیش‌ها، آگهی‌های بازرگانی، نویسنده‌ها و شعرا، آدم‌های سیاسی و آخر سر کسانی که به راستی عشقی دارند. من از این کلمه‌ی پر فریب که همیشه و با هر زبانی مهمترین حرف آدمهاست، نفرت دارم.

دلهره و استرس و ضربه‌های روانی بیشتر از ضربه‌های جسمانی به زن حامله آسیب می‌رساند. باعث می‌شود که رحم دچار انقباض شدید شود و زندگی جنین به خطر بیفتد.

یک زن و مرد با هم آشنا می‌شوند. کم‌کم از یکدیگر خوششان می‌آید و همدیگر را دوست دارند شاید عاشق هم شوند... بعد از مدتی همدیگر را دوست ندارند. حتی از هم بدشان هم می‌آید. آرزو می‌‌کنند کاش اصلاً با هم آشنا نشده بودند. چیزی را که دنبالش می‌گشتم بالاخره فهمیدم؛ بچه.

هیچ آدمی بدون نطفه‌ی اولیه به دنیا نمی‌آید. همان قطره‌ی نوری که تخمک را سوراخ کرده بود، مال او بود. نصف وجودت مال او است. چیزی که هر دو تا مان تو فراموش کرده بودیم.

اگر پسر باشی حقارت و ظلم‌ها برایت طور دیگری هستند. فکر نکن زندگی برای مردها خیلی آسان است. اگر قوی باشی زیر بار مسئولیت له‌ت می‌کنند. به این دلیل که ریش‌ داری، اگر محتاج توجه و محبت بودی یا گریه کردی به تو می‌خندند. باید توی جنگ یا بکشی یا کشته شوی.