بریده‌هایی از کتاب هنر زندگی آسوده

این روزها بسیاری از افراد، راه خود را در زندگی گم کرده‌اند. بسیار نگران و سردرگم هستند و نمی‌دانند چگونه باید زندگی کنند. به همین دلیل برای بازیابی تعادل ذهنی، به دنبال قدرت و انرژی‌ای مافوق بشری هستند. ولی شرایط همچنان مثل قبل است و تغییری نمی‌کند. حتی وقتی ذهن خود را بازیابی می‌کنند باز هم آن گمشدهٔ خاص و فوق‌العاده را در زندگی پیدا نمی‌کنند. وقتی به زندگی عادی و روزمره بازمی‌گردید، استرس‌ها به سراغ‌تان می‌آید و ذهن‌تان آشفته می‌شود. از آن‌جایی که احساس خستگی مفرط می‌کنید، باز به سراغ آن قدرت ماورایی می‌روید. این چرخهٔ بی‌پایان به عقیدهٔ شما، آشنا به نظر نمی‌رسد؟

چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. هیچ موردی برای نگرانی نیست. این حقیقت است.

هیچ روزی مهم‌تر از امروز نیست.

احتمال موفقیت از اعتمادبه‌نفس سرچشمه می‌گیرد.

چیزهایی که شما در مدرسه یا خودتان می‌آموزید دانش است، اما خرد از تجربه‌های زیسته و کار عملی در زندگی به دست می‌آید. برای داشتن یک زندگی شاد، دانش و خرد، هر دو مهم هستند. شما نباید یکی را فدای دیگری کنید، بلکه باید بین آن‌ها تعادل برقرار کنید.

دانش و خرد شباهت دارند، اما یکی نیستند.

به جای از این شاخه به آن شاخه پریدن و بلاتکلیفی، توجه خود را فقط بر یک چیز متمرکز کنید. این راه رسیدن به رضایتمندی و رشد است.

وقتی تردید دارید، سادگی بهترین راه انتخاب است.

هر جا می‌روید تلاش کنید استاد شوید و هر وقت توانستید خود واقعی‌تان را پیدا کنید، همه چیز همان طوری می‌شود که باید باشد.

دلیل این‌که سرمان شلوغ است این نیست که وقت کافی نداریم، بلکه این است که انگیزهٔ کافی نداریم.

اگر فقط بر سیاه و سفید تمرکز کنید تماشای زیباییِ رنگ خاکستری را از دست می‌دهید.

فرقی نمی‌کند چه‌قدر از پیچیدگی‌های زندگی آزرده و ناراحت می‌شوید، به طور کلی تغییر جهان کاری سخت و دشوار است. اگر زندگی مطابق میل شما پیش نمی‌رود، به جای تغییر جهان، بهتر است خودتان را تغییر دهید. در این صورت می‌توانید به‌راحتی و آسوده از هر آن‌چه در زندگی سر راه شما قرار می‌گیرد، گذر کنید.

اگر زندگی مطابق میل شما پیش نمی‌رود، به جای تغییر جهان، بهتر است خودتان را تغییر دهید.

در گذشته در هند راهبان در کارهای یدی و فیزیکی مشارکتی نداشتند و با خیرات و صدقاتی که مردم به آن‌ها اهدا می‌کردند، زندگی را می‌گذراندند. به این خیرات و صدقات «سامو» گفته می‌شد. وقتی بودیسم به چین رسید، چینی‌ها معابد را بر فراز کوه‌ها بنا کردند. از آن‌جا که راهبان نمی‌توانستند برای دریافت صدقات و خیرات به پایین کوه بیایند تصمیم گرفتند خودشان کشاورزی کنند. به این ترتیب کار کردن بخشی از تمرین‌های ذن شد. کار (سامو) بخشی از مهم‌ترین تمرین‌های ذن است. به این معنا که اگر کسی کار نکند، غذا و روزی کافی نخواهد داشت.

(تلاش کنید عادت‌های‌تان را تغییر دهید)

دربارهٔ حالت «سامادی» در ذن ـ رسیدن به وضع تمرکز کامل از راه مراقبه ـ ضرب‌المثلی وجود دارد: «فقط برای یک چیز تلاش کنید.» به جای از این شاخه به آن شاخه پریدن و بلاتکلیفی، توجه خود را فقط بر یک چیز متمرکز کنید. این راه رسیدن به رضایتمندی و رشد است. و البته، اگر آن‌چه که واقعاً دوست دارید اوموهایاشی است، پس همان را هم می‌توانید به دست بیاورید.

این شخص هنگامی که در رستوران در حال سفارش اومورایسوی مورد علاقه‌اش بود، چشمش به «هایاشی‌رایسو» افتاد که مخلوط گوشت و سبزیجات و برنج است. از روی تصویر منو غذا حدس زد که باید این غذا هم بسیار دلچسب و خوشمزه باشد. در حال فکر کردن به این بود که بالاخره کدام را انتخاب کند که متوجه شد مخلوطی از این دو غذا با نام «اوموهایاشی» هم در منو وجود دارد. او با خوشحالی زیاد غذای سوم را سفارش داد. برخلاف تصورش غذای سوم اصلاً مزهٔ دلخواهش را نداشت. مزهٔ این غذا به هیچ وجه شبیه مزهٔ هیچ کدام از غذاهای مورد نظر نبود. با خودش فکر کرد بهتر بود یکی از آن دو غذا را انتخاب می‌کرد تا این‌که مخلوط آن‌ها را سفارش دهد. شاید این داستان پیش‌پاافتاده به نظر برسد، اما فکر می‌کنم پیامش را فهمیده باشید. وقتی تردید دارید، سادگی بهترین راه انتخاب است.

«تاکوآن»، استاد ذن در دورهٔ ادو، راز شیوهٔ شمشیربازی ژاپنی، معروف به کِندو را این طور توصیف می‌کند: «وقتی با شمشیرباز دیگری روبه‌رو می‌شوید، اگر فکر کنید فرصت ضربه زدن به شانهٔ حریف برای شما فراهم می‌شود، ذهن‌تان هم درگیر شانهٔ حریف می‌شود. اگر فکر کنید فرصت ضربه زدن به بازوی او را خواهید داشت، ذهن‌تان درگیر بازوی حریف می‌شود. پس اگر فکر کنید می‌توانید در برابر او پیروز شوید، ذهن شما درگیر پیروزی می‌شود. نگذارید ذهن‌تان در این نقاط گشت بزند یا در آن‌ها مستقر شود. حتی وقتی انرژی‌تان را بر یک نقطه متمرکز می‌کنید، ذهن‌تان را آزاد و باز نگه دارید. این راز شمشیر است.» حتی وقتی فکر می‌کنیم روی کارمان متمرکز هستیم، با خود می‌گوییم «تا زمان استراحت چه‌قدر مانده؟» یا «این کار خیلی خسته‌کننده است.» و حتی وقتی در یک روز تعطیل در حال استراحت هستیم، ممکن است افکار مرتبط با کار، آزارمان دهد.

تعلقات اضافی را دور بریزید.

ارزش زندگی به طول عمر و مدت زنده ماندن نیست. این‌که چه‌طور از فرصت زندگی استفاده می‌کنیم، مهم است. شما امروز چه‌طور از زندگی‌تان استفاده می‌کنید؟