بریده‌هایی از کتاب هنر زندگی آسوده

ایککیو کمی فکر کرد و سپس نوشت: «پدر و مادر فوت می‌کنند، فرزندان فوت می‌کنند و نوه‌ها فوت می‌کنند.» بازرگان بعد از آن‌که جمله را خواند، با تعجب از ایککیو پرسید: «چرا چنین جملهٔ وحشتناکی نوشتی؟» ایککیو پاسخ داد: «در زندگی به طور معمول، ابتدا پدر و مادر از دنیا می‌روند و بعد فرزندان. پس از گذشت سال‌ها، نوه‌ها پیر می‌شوند و می‌میرند. این روند طبیعی زندگی است. پس اگر خانوادهٔ شما شاهد این روند طبیعی باشد، قطعاً خانوادهٔ خوشبختی دارید.» همه با این گفتهٔ ایککیو موافق بودند. پشت سر گذاشتن یک روز معمولی و بدون حادثهٔ غیرمنتظره و بد، یعنی شما فرصت این را داشته‌اید که روزی دیگر زنده بمانید و زندگی کنید. فرصت نفس کشیدن، کار کردن و به خواب رفتن. همین چیزهای معمولی است که یک روز خوب را رقم می‌زند. شادی سادهٔ گذر از یک روز به روز دیگر، همیشه مقابل چشمان‌مان است.

این سه سَم را از خود دور کنید ذهنیت ذن را وارد زندگی خود کنید. آرزوها و خشم خود را کنترل و برای درک ماهیت پدیده‌ها تلاش کنید. در دین بودایی از سه سم زندگی یاد می‌شود. این‌ها سم‌های خوراکی نیستند. در آموزه‌ها بیان می‌شود که این سموم هواهای نفس و آرزوها هستند. این سموم ریشهٔ رنج‌های انسانند و مانع دستیابی او به شادی حقیقی و احساس رضایت‌مندی در زندگی می‌شوند. این سه سم، طمع، خشم و نادانی هستند.

وقتی حرص و طمع وجود ما را فرا می‌گیرد، حتی زمانی که به خواسته‌ای می‌رسیم باز هم خواسته‌های بیش‌تر و بیش‌تری خواهیم داشت. احساس خشم نیز باعث می‌شود بابت هر چیز کوچکی از کوره در برویم و وقتی عصبانی هستیم خشم خود را بر سر دیگران خالی کنیم. نادانی نیز نوعی حماقت است. فرد نادان نسبت به عقل و درایت بی‌اعتناست و علم و آگاهی کافی ندارد و از درک درست طبیعت بودا ناتوان است. تا وقتی در بند این سه سم زندگی باشیم، دستیابی به آرامش ممکن نیست. اما اگر این سه سم را دور کنیم، زندگی سرشار از شادی و رهایی را تجربه خواهیم کرد. هر وقت احساس کردید یکی از این سموم در شما در حال ظهور است، با تمرین تنفس عمیق، ذهن‌تان را آرام کنید. این کار باعث می‌شود تا پریشانی در درون‌تان به وجود نیاید.

خوب یا بد بودن یک روز از روی اتفاقات آن یا اشخاصی که ملاقات می‌کنیم مشخص نمی‌شود، بلکه این ذهن ماست که خوب یا بد بودن را برای ما تعیین می‌کند. یک اتفاق واحد به روش‌های مختلف تعبیر می‌شود. مهم این است شما چه واکنشی به هر اتفاق داشته باشید. به احتمال زیاد، شما قدرت کنترل همهٔ اتفاقات و تغییر آن‌ها را ندارید اما این‌که چه واکنشی به آن‌ها داشته باشید، کاملاً در اختیار و کنترل شماست. پس بیایید امروز و همهٔ روزهای باارزش دیگر زندگی‌مان را به روزی خوب تبدیل کنیم.

در انجام هر کاری، ادامهٔ مسیر سخت‌ترین بخش است. «کار و حرفهٔ ایده‌آل من همین شغلی است که در حال حاضر به آن مشغولم.» هر کسی این جمله را بگوید و به آن باور داشته باشد، قطعاً آدم خوش‌شانسی است. ولی بیش‌تر افراد این‌طور فکر نمی‌کنند و گاهی با خود می‌گویند: «آیا این حرفه واقعاً شغل مناسبی برای من است؟ احتمالاً شغل‌های زیادی هستند که برای من مناسب‌ترند.» بیش‌تر افراد فکر می‌کنند شایستگی‌های بیش‌تری دارند و در حق آن‌ها اجحاف شده است.

در طبیعت هر روز، روز جدیدی است. ما انسان‌ها تمایل داریم همه چیز ثابت باقی بماند و تغییری نکند. اما وقتی گیاهی را پرورش می‌دهید به‌خوبی متوجه می‌شوید در جهان هیچ‌چیز و هیچ‌کس ثابت باقی نمی‌ماند و همهٔ موجودات تغییر می‌کنند.

متوجه هستم که حذف کلی گوشت و ماهی از رژیم غذایی شاید کمی زیاده‌روی باشد. توصیهٔ من: سعی کنید یک روز در هفته فقط سبزیجات بخورید.

صرف غذا در مکتب ذن، پنج مرحله اندیشیدن را شامل می‌شود: ۱. همواره به زحمات و تلاش کسانی که غذا را فراهم کرده‌اند توجه می‌کنیم و سپاسگزار و شکرگزار هستیم. ۲. به اعمال و رفتار خود فکر می‌کنیم و به‌آرامی غذا را صرف می‌کنیم. ۳. غذا را بدون حرص و طمع و بدون عصبانیت، ذره ذره می‌خوریم. ۴. غذا را همچون دارویی می‌بینیم که روح و جسم ما را با مواد مغذی تقویت می‌کند و نیرو می‌بخشد. ۵. با قدردانی از نعمت‌ها، تناول غذا را بخشی از طی مسیر به سمت داشتن زندگی روشن و آرام در نظر می‌گیریم.

«با تمام وجود بخورید و بیاشامید.» منظور این گفته این است که هنگام نوشیدن یک فنجان چای فقط بر عمل نوشیدن و هنگام صرف غذا صرفاً بر عمل خوردن تمرکز کنید. همین طور که از خوردن غذا لذت می‌برید، به کسانی فکر کنید که آن را تهیه کرده‌اند. در ذهن‌تان مزرعه‌ای را که سبزیجات در آن کاشته شده‌اند، تصور کنید. قدردان سخاوتمندی طبیعت باشید. دستان زیادی در تلاش بوده‌اند تا مواد غذایی به دست ما برسد. وقتی این‌طور به موضوع نگاه کنید حس می‌کنید چه‌قدر خوشبخت و خوش‌شانس هستید که به‌راحتی به غذا دسترسی دارید.

سعی کنید به پاها و قدم‌های‌تان بیش‌تر توجه کنید. با جفت کردن کفش‌ها، نخستین قدم در راه تغییرات مثبت را برمی‌دارید.