نظرات کاربران درباره کتاب صوتی هیچ دوستی به جز کوهستان

داستان خیلی جذابی بود و البته بیشتر آموزنده، با توجه به شرایط ،خواننده یا شنونده احساس همزاد پنداری زیادی رو با نویسنده میکند، در خصوص گوینده کتاب، در جاهایی که نوید محمدزاده با لحن آرام می‌خواند خیلی خوب بود اما نمی‌دانم چرا در جاهای دیگری که اصلا نیاز نبود گوینده لحن حماسی و فریادی به خود می‌گرفت که جالب نبود.

خوانش محمدزاده افتضاح هست بنظرم خودتون کتاب رو بخونید

داستان در مورد پناهندگی به استرالیا و مشکلاتی هست که پناهنده‌ها درگیرشون می‌شن. نمی‌دونم مشکل از گویندگی بود یا خود داستان که اصلا من رو جذب نکرد. صدای نوید محمدزاده به نظرم اصلا مناسب داستان نبود و لحنی که برای روایت انتخاب کرده بود هم استرس‌زا بود هم تمرکز رو از بین می‌برد. من فقط داستان رو گوش دادم تا تموم بشه و متاسفانه لذتی نبردم

آقای محمدزاده آنقدر کتاب رو بد خونده که نتونستم بیشتر از یه فصل گوش بدم.

وقت خود را تلف نکنید برای این کتاب

«هیچ دوستی به جز کوهستان (id:86461) فصل‌های اول کتاب خیلی تاثیرگذار بود ولی از یه جایی به بعد بیشتر نویسنده شروع به توصیف های طولانی و بیان جهان بینی خودش می‌کنه که خیلی برای من جذاب نبود، هم روند داستان کند شد و هم جهان‌بینی نویسنده برای من جالب نبود، خواندن کتاب میتونه برای کسانی که می‌خواهند به هر قیمتی مهاجرت کنند یا پناهنده بشوند مفید باشه تا کمی با عمق فاجعه ای که ممکنه باهاش مواجه بشوند، آشنا بشن. ترجمه خیلی خوب بود، خوانش گوینده افتضاح بود، خیلی سعی میکرد حماسی بخونه که برای همه جای کتاب مناسب نبود و بیشتر از اونکه حماسی باشه، اضطراب رو منتقل میکرد، گوینده تپق میزد وسط متن الکی مکث میکرد و گاهی می‌خندید!!!

دوست داشتم تا اخر گوش کنم اما نوید خواهشا گویندگی نکنه باتشکر

پس از شنیدن چند دقیقه بی خیال شدم. در باره خود کتاب نظری ندارم. اما خوانش آن خوب نبود. عدم هماهنگی لحن و متن.و نیز نامفهوم صدای گوینده که به سختی شنیده می شود باعث شد بگذارمش کنار‌.

کتاب از نیمه چیزی برای گفتن نداره و فقط نویسنده اب بسته در متن مثل سریالهای ایرانی / پایان کتاب افتضاح هست چون پایان نداره گوینده هم که نگم براتون در کل اگر پایان کتاب اصلاح بشه یعنی نوشته بشه و نصفه آخر کتاب حذف بشه و یه نفر دیگه بخوانه قابل تحمل میشه / من خودم قبل گرفتن کتابی نظرات رو میبینم کاش یک نفر گفته بود وقت و پول و عمرمو برای این هدر نمیدادم / الان من میگم دوستان این کتاب مالی نیست

داستان تا نیمه‌‌ی نخست، متنی روان و گیرا داشت، از بخشی به بعد، بسیار کند و حتا تکراری پیش میرفت. خوانش داستان توسط نوید محمدزاده بسیار عصبی و نامناسب بود. قطعه‌های موسیقی و افکت‌های صوتی نامناسب، آزاردهنده بود.

از منظر روایی و داستان پردازی، نکته خیلی شاخصی به چشمم نیامد، معمولی بود. از منظر روانشناسی بحث افول انسانیت را در بحران و فقر توصیف میکند، که این هم در ادبیات داستانی دنیا پر نظیر است. توصیف نقشه مهاجرت و پناهندگی، و شخصیت نگاری همسفران جالب بود.

فصل اول ،دوم و الی آخر... نمیتونستم دست بکشم از شنیدنش🤩 کلمات ساده که در ترکیب باهم یک پیچیدگی ملموس رو ساخته بودن. صدای نوید عزیز و افت و خیز ریتم ،برگ طلایی بود 💜

متنی بسیار گیرا با جملات عمیق و زیبا. شاید داستان زندان و سختی و بی عدالتیش داستان بکری نباشد، اما قدرت قلم نویسنده با احساسات انسانی مخاطب را با داستان همراه میکند. چاشنی فرهنگ کرد به داستان طعم تلخ و شیرین می‌بخشد و کتاب را خواندنی تر و یا شنیدنی تر میکند. ترجمه هم خوب و روان بود و به نظر میرسد به متن اصلی احترام گذاشته است. خوانش نوید محمدزاده به اثر شخصیتی بیشتر از آنچه نویسنده پرداخته میدهد. این موضوع برای دنیای کتاب و کتابخوان که آشکارا تفاوت‌های زیادی با سینما و تئاتر و مخاطبانش دارد، میتواند امری خوشایند و یا ناخوشایند باشد. برای من این خوانش و شخصیت صدای ایشان خالی از لطف نبود.

همه چیز عالی بود، هم نگارش آقای بهروز بوچانی، هم اجرای آقای نوید محمد زاده هم عکس کتاب (نیم چهره نویسنده و نیم چهره گوینده) هم موسیقی‌ و جلوه های صوتی مناسب کتاب که در مجموع اثری باشکوه پدید آوردند. ممنون که فرصت این تجربه زندگی نزیسته را فراهم کردید. مطلب زیر از ویکی پدیا است: بهروز بوچانی زاده۱ مرداد ۱۳۶۲ ‌(۳۹ سال) روستای علیشروان، شهرستان بدره، استان ایلام، ایران دانش‌آموخته کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران و کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک از دانشگاه تربیت مدرس تهران است. او در هنگام زندگی در ایران مقالاتی در نشریه کردی وریا چاپ کرده بود. بوچانی با آرش کمالی سروستانی فیلم چوکا، الان ساعت چنده؟ [الف] را در سال ۲۰۱۷ کارگردانی کرده‌است. همچنین در مستند قایق‌ها را متوقف کنید[ب] ساخته سایمون کورین [پ] به عنوان بازیگر حضور داشته‌است. او دو بار تلاش کرد با قایق از اندونزی به استرالیا برود. بار نخست، قایق غرق شد و ماهیگیران اندونزیایی نجاتش دادند. بار دوم نیروی دریایی سلطنتی استرالیا او و ۷۵ پناهجوی دیگر را دستگیر کرد و آنها را به بازداشتگاهی در جزیره مانوس فرستاد.[۷] بوچانی در ژانویه ۲۰۱۹ برای داستان رفیقی نه مگر کوهستان برنده جوایز ادبی نخست‌وزیری ویکتوریا به ارزش ۱۲۵٬۰۰۰ دلار استرالیا شد.[۲][۱۷] او برای شرکت در مراسم جایزه اجازه نیافت از اردوگاه جزیره مانوس خارج شود.[۱۸] در آوریل ۲۰۱۹ کتاب رفیقی نه مگر کوهستان برنده جایزه برتر ادبی نیو ساوت ولز به ارزش ۱۰ هزار دلار شد.[۱۹] در اوت ۲۰۱۹ بهروز بوچانی برنده جایزه ملی زندگی‌نامه استرالیا مهم‌ترین جایزه زندگی‌نامه استرالیا شد. مبلغ این جایزه ۲۵ هزار دلار است که از سوی کتابخانه ایالتی نیو سات ولز پرداخت می‌شود. وی با استفاده از واتس‌اپ در مراسم شرکت کرد.[۷][۲۰] در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ بهروز بوچانی با روادید مسافرتی، به کرایست‌چرچ نیوزیلند سفر کرد[۵] تا در رویداد ادبی «جشنواره کلمه» شرکت کند. او در این رویداد درباره کتاب رفیقی نه مگر کوهستان سخن گفت که جوایز ادبی بسیاری بدست آورده‌است. بوچانی پس از ورود به نیوزیلند گفت دیگر هرگز به پاپوآ گینه‌نو و استرالیا بر نمی‌گردد.[۶

کتاب روال داستانی شدیدا کسل کننده ای داره شاید صفحه ها و ساعت ها فقط برای شما یک پلان رو تصویر میکنه طوری که دیگه خسته میشید، روال داستانی که هیچ فراز و فرودی نداره و اگه هم داره در روایت غیر حرفه ای و کسل کننده ذبح میشه، از بار ادبی هم تهی هست، (مثل در بعضی کتاب ها بار ادبی جور داستان ضعیف رو میکشه) از اینا وحشتناک تر نوع روایت و کتابخوانی نوید محمد زادس که به نظرم ناشر فقط و فقط از برند نوید محمدزاده برای فروش بیشتر استفاده کرده و گرنه واقعا این همه کتابخوان خوب . نکته آخر عقاید احمقانه و پوچ بوچانی که تجزیه طلبی ایران رو در جای جای این کتاب فریاد میزنه و البته انگار آه مام وطن میگردش و چوبش رو هم خوب میخوره، در کل من که خوره کتاب و کتاب صوتی هستم واقعا با بی میلی و زور اینکه فقط میخواستم تمومش کنم گوش دادم....در آخر به نظرم وقتت و پولتون رو به خاطر اسمی که الکی در کرده هدر ندید.

آقای محمد زاده اصلا برای خواندن چنین داستانی مناسب نبودند داستان مخصوصاً چون واقعی بود تاثیر گذاری بیشتری داشت ولی موسیقی ها بسیار نابجا و آزارنده و هیجانات صدای خواننده ی داستان ،عیار داستان را بشدت کاهش داده

واقعا یک اثر ماندگار است ، با این گویندگی دیگه ترکوند، واقعا عالی

توصیه کردن یا نکردن کتابی به کسی که نمی شناسیمش از اساس چیز غلطیه. برای منی که هم نوید رو دوست دارم، هم با خیلی از عقاید نویسنده موافقم، هم خودم عضوی از ملتِ کورد هستم، تجربه ی خوبی بود...هرچند که با نویسنده احساس هم دردی کردم و از رنج هایی که کشیده بود ناراحت شدم...ادبیاتش، توصیفاتش بی نظیر بود راجب گویندگی نوید، موافقم که گاهی به شنونده ترس و اضطراب زیاده از حدی القا میکرد، اما در کل، احساسات نوید رو میشد از تک به تک کلماتی که بیان میکنه دید و درک کرد...من نویدُ درک کردم..و فکر میکنم شاید شاید به احتمال یک درصد، بخشی از این هیجانِ بیش از حدی که نوید داشت، بخاطر هم ذات پنداریش با نویسنده بود...ضمن اینکه بهتره یادمون باشه وقتی متن داره از لحظات و اتفاقات ترسناک و هیجان انگیز صحبت میکنه، طبیعتا گوینده هم باید همین حس رو در صداش داشته باشه...من خیلی جاها که خودمُ جای نویسنده میذاشتم میدیدم خوانش نوید تناسب زیبایی با اون جملات داره. دوستان شما رو به مقدساتتون یه چیزی رو هیچوقت فراموش نکنید؛ دنیا، دنیای تفاوت هاست.اگر یه چیزی با سلیقه من و شما سازگاری نداره، این به معنی بد بودن اون نیست! من و شما مرکز و محور خلقت نیستیم که اگه چیزی رو دوست نداشتیم پس میتونیم بهش بگیم بد! عزیزانِ دلِ من؛ بپذیریم تفاوت ها رو...در مورد تفاوت ها استفاده از واژه خوب یا بد یا هر نوع ارزش گذاری از اساس بی معنی و بی مفهومه..

خوب بود هرچند نویسنده این کتاب و تفکراتش رو دوست ندارم

روایت نوید محمد زاده و کارگردانی جذاب،به کتاب جون اساسی داده💎👌برخلاف بقیه ی دوستان،من گویندگی رو‌ دوست داشتم و آهنگهای فولکلور کوردی خیلی خوب بودن. کتاب در مورد یک روزنامه نگار کورد ایلامه که از ایران به استرالیا مهاجرت می‌کنه و این کتاب روایت کننده ی این سفره.