کتاب زبان و آگاهی

کتاب زبان و آگاهی نوشتهٔ جرالد م. ادلمن و ترجمهٔ رضا نیلی پور است. انتشارات نیلوفر این کتاب را که درمورد «نظریهٔ آگاهی» است، روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب زبان و آگاهی

کتاب زبان و آگاهی دربارهٔ علوم اعصاب است. این اثر که اولین‌بار در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، به تبیین «نظریهٔ آگاهی» پرداخته است. نظریهٔ آگاهی از جرالد م. ادلمن، از پیچیده‌ترین نظریات دربارهٔ آگاهی بشر است. نویسنده در این کتاب سعی کرده طوری بنویسد که خوانندگان ناآشنا با اصطلاحات و مفاهیم پیچیدهٔ علم عصب‌شناسی هم بتوانند این کتاب را درک کنند و بفهمند. هدف نویسنده از نگارش این کتاب، انجام یک تحلیل علمی از آگاهی بوده که باید بتواند توضیح دهد چگونه ایجاد مدارهای نورونی باعث افزایش یا قوی‌شدن احساسات، افکار و تجربیات می‌شود. نویسنده باور داشته است که باید توضیحی علمی پیرامون چگونگی وقوع این اتفاق در انسان‌های مختلف داده شود که بر پایهٔ داده‌های علمی و منطق باشد. او این کتاب را با هدف تألیف این تحلیل علمی نوشته است. نویسنده در این کتاب ابتدا آگاهی را تعریف کرده و سپس به ارتباط میان تشکیل مدارهای نورونی و یادگیری و عمیق‌ترشدن آگاهی پرداخته است؛ در ادامه از ارتباط میان آگاهی و زبان سخن گفته و بیان کرده است که زبان لازمهٔ تشکیل آگاهی برتر است.

خواندن کتاب زبان و آگاهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد نظریهٔ آگاهی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جرالد م. ادلمن

جرالد م. ادلمن ایمنی‌شناس و عصب‌شناس آمریکایی‌تبار بود که در سال ۱۹۲۹ در خانواده‌ای یهودی در نیویورک متولد شد. او در رشتهٔ پزشکی تحصیل کرد و مدتی به‌عنوان رزیدنت در بیمارستانی در نیویورک مشغول بود؛ سپس برای ادامهٔ تحصیل و کسب مدرک پی‌اچ‌دی به فرانسه رفت. در نهایت ادلمن به‌عنوان محقق به انستیتوی اسکریپس پیوست و به تحقیق پرداخت. او معمولاً در زمینهٔ ایمنی‌شناسی و آگاهی تحقیق می‌کرد. ادلمن همراه با «رادنی رابرت پورتر» در سال ۱۹۷۲ در زمینه‌ٔ ایمنی‌شناسی موفق به کسب جایزهٔ نوبل در طبقه‌بندی فیزیولوژی و پزشکی شد. نظریهٔ آگاهی از مهم‌ترین نظریات ادلمن است.

بخشی از کتاب زبان و آگاهی

«آنها که انتخاب طبیعی را صرفاً مشمول توانایی‌هایی مانند شکار کردن بهتر، تولید مثل وسیعتر و نظایر آن می‌دانند، در پذیرفتن این نکته که چگونه انتخاب طبیعی در مورد توانایی‌های بالقوه‌ی نوع هم می‌تواند کارکرد داشته باشد، مقاومت می‌کنند.»