کتاب تختخواب ممنوع

کتاب تختخواب ممنوع نوشتهٔ سهیلا عرفانیان است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی یک مجموعه داستان معاصر ایرانی است.

درباره کتاب تختخواب ممنوع

کتاب تختخواب ممنوع ۱۴ داستان کوتاه را در بر گرفته است. داستان‌هایی که در این کتاب می‌خوانید، دارای مضامینی واقع‌گرایانه (رئالیستی) و با مایه‌های اجتماعی هستند. این مجموعه تصویری از آثار نویسندگان زن معاصر ایرانی پیش روی مخاطب می‌گذارد.

داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب تختخواب ممنوع را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایران و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تختخواب ممنوع

«لیلی نشسته بود روی نیمکت کنار حیاط، عروسک پارچه‌ای را توی بغلش می‌خواباند. "لالا.. لالا.. گلم باشی." زن‌ها توی حیاط آسایشگاه پراکنده بودند. لکه‌های ابر، آسمان بعدازظهر پاییزی را می‌پوشاند. زمین پر بود از برگ‌های خشک. زنی قدم می‌زد و مجله کهنه‌ای را ورق می‌زد. کنار او که رسید، روی نیمکت نشست. لیلی نیم نگاهی به او کرد. زن بلندبلند مطلبی را می‌خواند. لیلی دستش را گذاشت روی لبش. هیس. پرستو خوابه. زن سرش را به طرف لیلی چرخاند و خیره شد به عروسک. "چه دختر قشنگی". لیلی خندید.»