نظرات کاربران درباره کتاب حصار و سگ های پدرم

حصار و سگ‌های پدرم نمادین بود و پر از اغراق‌شدگی. برای همین هم فضای عجیب‌وغریبی رو به‌وجود می‌آورد که آدم نمی‌تونست با تصور کردنش صورتش رو جمع نکنه. یه چندشناک‌بودن منحصربه‌فردی رو منتقل می‌کنه این کتاب. چندشناک‌بودن حصار و حاکمش (پدر) و بعدتر، چندشناک‌بودن قربانیان حصار که نمی‌دونن با آزادی‌شون چی‌کار کنن. کتاب بسیار جالبی بود در نقد مردسالاری و تمامیت‌خواهی. بیش از هرچیزی داستان درباره‌ی این بود که چطور قربانی ناآگاه بعد از حذف‌شدن دیکتاتور به خودش آسیب می‌زنه و رویایی که پیش‌تر از آزادی داشته رو به آزادی واقعی ترجیح می‌ده بعد از یه مدت. این کتاب درباره‌ی قهرمانیه که نفرین می‌شه و از کرده‌ی خود پشیمان. همین زاویه‌دید پسر ارشد حصار خیلی برای من جذاب بود. فشاری که این پسر توی حصار تحمل می‌کرد رو من توی نوشته‌های کتاب احساس می‌کردم. فشار این‌که باید یه کاری بکنه. باید بقیه رو نجات بده. باید به ناله‌ها و نگاه‌ها پاسخ بده تا روح خودش در آرامش باشه. نمی‌تونه بی‌تفاوت بمونه. وقتی هم بالأخره دست به عمل می‌زنه، بعدش بلافاصله همه باهاش دشمن می‌شن و تضادی در رفتار خواهران و مادرانش به‌وجود می‌آد. انگار تمام مدت این پسر ارشد بوده که ظلم می‌کرده و پدر واقعاً خیرخواه اون‌ها بوده. این کتاب رو دوست داشتم. همون‌طور که گفتم چندشناکی منحصربه‌فردی داره و فضای اضطراب‌آور و تیره‌ای رو به‌وجود می‌آره که شاید هرکسی نتونه تحملش کنه یا صرفاً سلیقه‌ش نباشه. اما کسانی که دوست دارن چیزی مشابه قلعه‌ی حیوانات بخونن، احتمالاً از این کتاب استقبال کنن. همچنین باید به ترجمه‌ی محشر و نثر معرکه‌ی این کتاب اشاره کنم که باعث شد خوندنش برای من لذت‌بخش باشه. دم مترجم گرم که با وجود فارسی‌زبان نبودن، چنین تسلطی روی فارسی پیدا کرده.

. تقدیم به روح پدرم- به حصار کوچکش. به بچه‌هایم که امیدوارم هنگامی که بزرگ شدند در حصار هیچ‌کس زندگی نکنند، حتا اگر حصار خودم باشد.. این تقدیم‌نامچه‌ی ابتدای کتاب "حصار و سگ‌های پدرم" نوشته‌ی "شیرزاد حسن" نویسنده‌ی کُرد است که "مریوان حلبچه‌ای" آن را به فارسی برگردانده است. اگر بخواهم کتاب را توصیف کنم "تلخ و تکان‌دهنده" بهترین توصیف است. کتابی کوچک که آینه‌ی اجتماع اطراف نویسنده -و البته که تمام جهان- است. زندگی یک دیکتاتور که نظامی توتالیتر را در میان حصاری که دورتادور خود، خانواده، زندگی و جهان‌اش کشیده، برپا داشته است. "شیرزاد حسن" که او را همچون "بختیار علی" با ترجمه‌های درخشان مریوان حلبچه‌ای شناختم، هرگز ودر هیچ‌کدام از کتاب‌های دیگری که (با همین ترجمه) از او خواندم ناامیدم نکرد. درست مثل شگفت‌انگیز درخشان نوشته‌های بختیار علی، هربار تکه‌ی تازه‌ای از جهانی کشف ناشده را برای رو کردن در دست دارد. "حصار و سگ‌های پدرم" شاید تلخ‌ترین و دردناک‌ترین‌شان است و شاید شبیه‌ترین‌شان به زیست کنونی در جهان امروز. پدری وحشی که در جهانی که آفریده شکلی از زیست کارامازوف بزرگ را -که در نوشته‌ی کارامازوف- در قد و قواره‌ی یک دیکتاتور بی‌رحم تجربه می‌کند. آن‌چه شگفت‌آور است اما کوچک بودن کتاب شیرزاد حسن است. کتابی که به نفس‌نفس‌ات می‌اندازد و از خشم کارد در استخوان‌ات فرو می‌کند و وقتی که آخرین کلمات زهرآگین‌اش را چکاند آن‌چنان به خود آلوده‌ات می‌کند که رهایی از آن تقریبا غیر ممکن است. شیرزاد حسن اگر یکی از مهم‌ترین‌های ادبیات کرد است، بدون شک ترجمه‌ی آثار او مثل دیگر آثار مترجم‌اش از بهترین‌های ترجمه‌ی فارسی در تسلط بر لحن و چند‌صدایی در تبدیل زبانی هستند."مریوان حلبچه‌ای" با شناخت دقیق از زبان مادر و زبان دوم در خوانش و برگردان متن آنچنان پرتپش عمل کرده است که ترجمه هرگز کم از زبان مادر رمان ندارد. نبض نوشته در ترجمه درست کار می‌کند و ریتم کلمه تا انتها هرگز به راه کج نمی‌زند و درست شکل می‌گیرد. پ.ن کتاب را تا به حال بیش از چهار بار در چهار روز مختلف و هر بار در فصلی و جایی خوانده‌ام و هربار برایم اگر بیشتر از اول‌بار شگفت‌انگیز نبود، کمتر هم نبود!..

این کتاب واکاوی بی رحمانه ای در مورد استبداد و استبداد زدگی دارد به نحوی هولناک با زوایای زندگی تحت سیطره و ظلم آشنا میشوید با زندانیانی که به زندانبان خو کرده و بعد از رهایی که خواست خودشان بوده بلاتکلیف هستند تا جایی که آرزوی برگشت استبداد را دارند... تمام مستبدین عالم در نقاطی مشترکند جای خدا می نشینند و انسانهای تحت سیطره را از هر هویتی تهی می کنند و شما اگر چه در این سیطره و تاریکی به حیات ادامه می دهید اما روحتان کشته شده نابود شده و مانند مسخ شدگانی تهی از هویت و تفکر فقط به بقا ادامه می دهید ، گاه مستبد می میرد اما تفکر ریشه دارش تا قرنها ادامه دارد ... تلنگر به خواننده که جایی از خود بپرسد اگر هوای تازه ای باشد در پناهش آیا بال و پری دارد برای پرواز یا دلش هوای قفس امن و تاریک خو را می کند .... در همزاد پنداری با راوی داستان رنج خواهید کشید و از خود پرسش ها خواهید کردکه این سرآغاز تفکر است....

تحمل میخواهد خوندنش

این کتاب مصداق بارز حرف داستایوفسکی تو کتاب بانوی میزبان هست که میگفت آزادی را به انسان ضعیف بده خودش دو دستی آن را میاورد و کف دستت میگذارد

نقش پدر در این رمان بسیار پررنگ است و نویسنده در آن را شخصیت پدر خودش را – که پلیسی سنگ‌دل و تندخو بود – منعکس کرده است.رمان حصار و سگ‌های پدرم یکی از تلخ‌ترین و در عین حال مهم‌ترین رمان‌هایی است که نویسنده کُرد، در نقد جامعه کرد و به طور کلی جوامع شرقی نوشته است. از همان جملات آغازین کتاب، مخاطب متوجه می‌شود که با یک کتاب تلخ و تکان‌دهنده روبه‌رو است که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. این کتاب حقیقتا یک رمان خوب است که فضای آن بسیار به فرهنگ و جامعه ایران نیز نزدیک است. داستان این کتاب درباره خانواده‌ بزرگی است که توسط پدر زورگو و مستبد اداره می‌شود. کسی که به معنای واقعی کلمه یک دیکتاتور وحشی است و یک نظام توتالیتر در خانه خود ایجاد کرده است. هر سال چندین زن می‌گیرد و وارد خانه‌اش می‌کند. در این خانه محاصره شده هیچ‌کس جرات حرف زدن ندارد، همه پسران و حیوانات اخته شده‌اند، هیچ‌کدام از دخترانش حتی جرات فکر کردن به مردهای دیگر را ندارند، هیچ‌کس اهالی خانه را نمی‌بیند و کسی نمی‌تواند بیرون برود، حتی وقتی یکی از دخترانش شب‌هنگام ماه را تماشا می‌کرد و از زیبایی آن لذت می‌برد برای همیشه محکوم شد که در زیرزمین زندانی شود. چرا که پدر خانواده درباره ماه افکار خاصی داشتدر وصف قدرت پدر خانواده نیز می‌توانید این قسمت از کتاب را در نظر بگیرید. روزی پدر مهمانی داشت که یک بچه شیر برای او آورده بود، بعد از اینکه مهمانش رفت بچه‌شیر را پاره پاره می‌کند و جلو سگ‌هایش می‌اندازد و در جواب سوال پسرش که می‌گوید چرا این کار را کردی می‌گوید: «تنها یک شیر در این حصار جا دارد و آن منم.» پس از کشته شدن پدر اتفاقات عجیبی در خانه می‌افتد و سوال‌های زیادی در ذهن خواننده ایجاد می‌شود. از جمله اینکه آیا می‌توان با قتل یک دیکتاتور ذهن‌هایی را که از ترس دیکتاتور لحظه‌ای آرامش ندارند و همه عمر خود را وقف خدمت به دیکتاتور کرده‌اند به آرامش رساند؟ رمان حصار و سگ‌های پدرم یک کتاب عمیق است و مسائل مهمی در آن مطرح می‌شود که مطالعه آن را به شدت پیشنهاد می‌کنیم. در پایان کتاب هم سخنرانی شیرزاد حسن در کنگره نویسندگان جهان در سال ۱۹۹۷ در فنلاند آمده است که به معنای واقعی کلمه خیرکننده و بازهم تلخ است. سخنرانی که عنوان آن «پاسخی نو برای پرسشی کهن» است و در آن از شیرزاد حسن خواسته‌اند به موضوع زبان و شخصیت نویسنده بپردازد🥀

جالب و دردناک

{ 🔸🔸🔸🔸 مطالعه نسخه چاپی 🔸🔸🔸🔸 } نسخهٔ انسانی کتاب قلعهٔ حیوانات...کتاب پر از نمادگذاری و نماد چینی های فراوانه، پر از حسرت پر از درد 🔇