نظرات کاربران درباره کتاب بیداری

. .انقلابی تماماً زنانه که کیت شوپن در قرن نوزدهم برپا می‌کند. شخصیت‌پردازی رمان به جز شخصِ "ادنا پونتلیه" به قول استاد "در نیامده بود". دلیل موفقیت شوپن در تراش‌کاری شخصیت ادنا هم دست‌اندازی به تجربیات شخصی‌ بود؛ گویی تجربیات زیسته و احوالات درونی خود را در کالبد ادنا بر کاغذ آورده بود. رمان در عین بی‌رحمی، فضایی لطیف و آمریکایی دارد. زنی که ساختارها را بر نمی‌تابد و حاضر نیست تا ابد در زندانِ مادر دلسوز و همسری فداکار بپوسد. ادنا زنی جوان و هنرمند از طبقه مرفه، با همسری متمول و دو فرزند است که با عشقی ناگهانی، مصمم می‌شود تا به ساختارهای رایج و هنجارهای مستقر پشت کند. دو شخصیت زن موازی دیگر در داستان حضور داشتند که یکی از آنها مادام راتینیول، مادری تمام عیار است که خود را وقف خانه و خانواده‌اش کرده است و دیگری مادموازل رایز زن تنها، قائم به ذات و پیانیست قهاری است که شوپن ادنا پونتلیه را دائماً به سمت او می‌کشاند. "رابرت" و "آروبن" ادنا را به مسیر جدیدی می‌رسانند، اولی شعله‌های عشق حقیقی را در وجودش شعله‌ور می‌سازد و دومی غرایز سرکوب شده در ناخودآگاه او را متجلی می‌سازد. ادنا پونتلیه در روزگارانی دور، قبل از آن که زنان در پیشروترین جوامع حق برابری با مردان داشته باشند، حصارها را کنار می‌زند و همچون کبوتری آزاد و رها بال می‌گشاید و به "لانه کبوتر" کوچ می‌کند. عشق از آنجا که حسابش را نکرده بود به سراغش می‌آید، و با شهامتی بی‌مثال به سوی آن می‌شتابد اما "بیداری" سرانجام دیگری را برای او رقم می‌زند. مطالعه کتاب را برای سفری کوتاه به عمق احساسات و حیات اجتماعیِ زنی زیبا و جوانِ قرن نوزدهمی توصیه می‌کنم. زنی که بعد از گذشت قرن‌ها، هنوز در وجود ما نفس می‌کشد.

داستان محوری این کتاب دقیقا همون داستان مادام بوواریه. شخصیت و گره‌های روانی زن، همون. رابطه‌های نافرجامش، همون. حتی شخصیت مردهایی که سر راهش قرار می‌گیرن، همون. این کتاب، سی سال بعد از مادام بوواری نوشته شده. وقتی می‌خونیش، انگار که داری نسخه‌ی خام و اولیه‌ی مادام بوواری رو می‌خونی. به نظرم‌ کتاب بدی نبود. در واقع اگه تا حالا مادام بوواری رو نخونده بودم خیلی هم ازش خوشم می‌اومد. اما در مقایسه با اون داستان، نسیم بود در برابر طوفان.

یک نکته مهم در مورد رُمان بیداری این هست که باید به زمان نگارشش توجه کرد. برای من به شخصه جذابیت نداشت و این ممکنه در مورد خواننده دیگر متفاوت باشد. داستان سرگشتگی و داستان رها شدن از زنجیرهای نامرئی زندگی بود. پایانش را دوست نداشتم. اگر خواستید بخوانید مقدمه کتاب چشم انداز روشنی از کتاب هست.

یک زن و بخصوص یک مادر بسیاری مواقع زندگیش برای دیگران است وچه حیف.وچه زیبا دراین رمان این موضوع بیان شده بود

بی نهایت زیبا و جسورانه