نظرات کاربران درباره کتاب جمجمه‌ای در کانه‌مارا

جلد دوم از سه گانه ی لی نین. نمایشنامه ای در چهار پرده و با چهار شخصیت. داستان پیرمردی که موظفه استخوان مرده هایی رو که سال ها پیش دفن شدن رو از خاک بیرون بیاره و نابود کنه. مردی که شایعاتی بر علیهش وجود داره مبنی بر اینکه سال ها پیش باعث مرگ همسرش بوده... مک دونا نمایشنامه نویس فوق العاده ایه. این کتاب هم بنظرم زیبا بود. البته جلد سوم این تریولوژی، "غرب غمزده" رو بیشتر پسندیدم. امیدوارم جلد اول این سه گانه هم بزودی توی طاقچه قرار بگیره :-)

به نظرم تو نمایشنامه نویس های مدرن هیچ کس مثل مک دونا موقعیت رو بسط نمیده..تسلط و کنترلش بر موقعیت دراماتیک فوق العاده است..اگر چه به نظرم تمرکز بیش از حدش بر ادبیات خشونت و تصویرسازی های بعضا تا حدی چندش آور ممکنه که خواننده ایرانی رو اذیت کنه. به نسبت کارهای قبلی که از مک دونا خوندم انتظاراتم رو برآورده کرد و واقعا لذت بردم..ممنون طاقچ6

در اغلب نمایشنامه‌های مارتین مک‌دونا خشونت، جنایت و خون‌ریزی به شکلی مضحک و خنده دار به تصویر کشیده میشه. شخصیت‌های اصلی گذشتهٔ رازآلود و دردناکی دارن که آزارشون میده. این ویژگی‌ها رو در کتاب پیش رو میشه به خوبی دید. خلاقیت مک دونا شاید در خلق موقعیت‌هایی باشه که قبلا شبیهش رو هیچ‌جا ندیدیم: فردی که بصورت کاملا اتفاقی دستشو قطع کردن و حالا دنبال انتقامه، ستوان یک گروه آزادی بخش که بخاطر مرگ گربه‌ش حاضره دنیا رو به هم بریزه، نویسنده‌ای که داستان‌های جناییش باعث میشه پلیس بهش مشکوک بشه و... با این حال شاید خیلی‌ها مثل من این خشونت افسارگسیخته و بددهانی شخصیت‌ها رو نپسندن.

یه طنز خاصی داره که اگه بتونید باهاش ارتباط برقرار کنید لذت می‌برید.

خوب بود کلا سبکشو دوس دارم ولی مردبالشی و ستوان آینشمور را بین همه کاراش از همه بیشتر دوس دارم اینکه با عادی نشون دادن خشونت داره خشونت رو نقد میکنه جالبه و هیجانی که تو داستاناش داره رو دوس دارم این که پایان کاراش معمولا یه سوال برای مخاطب ایجاد میکنه هم جذابه ولی بااین همه وقتی زیاد ازش کار خوندم خشونتش کم کم اذیتم داشت میکرد و حرف های نامناسبی که مدام تو همه کاراش تکرار میشه گرچه سعی شده خوب معنی بشه تو ترجمه

خیلی خوب بود واقعا عالی

🌿🌸🌿 خیلیییی خوبه.من اصلا فکرشو هم نمیکردم یه روزی از خوندن نمایشنامه لذت ببرم.هم جدیه هم طنز. 📚تیکه هایی از متن: میرتین:جمجمه شو بده بهم میخوام مقایسشون کنم. میرتین:جمجمه واقعا چیز خفنیه.آدم باورش نمیشه خودشم یکی ازینا تو کلش داشته باشه. میک:آره واقعا سخته آدم فکر کنه تو یکی ازینا داشته باشی.یه مغز هم توش باشه.

مک‌دونا واقعاً یکی از بهترین نمایش‌نویس‌های معاصره! تمام آثارش جذاب هستند و واقعیت‌های تکان‌دهنده‌ای رو دربر می‌گیرند.

جدا از کمدیه سیاه مکدونا، چیزی که توی این کتاب و کتاب مامورین اعدام واسم جالب بود، پایانشون بود...

هرچند همیشه کارهای دراماتیک رو به همه علاقمندان توصیه میکنم اما درمورد کارهای مک دونا تردید دارم این اولین کارازآثارمک دوناست که خواندم بیشتر دیالوگها تکرار موقعیت وبحثهای بی نتیجه داره وقصه ودرام جلو نمیره وهمین باعث دلزدگی خواننده میشه البته متن تاحدودی کمدیست ولحظات شادومفرح داره امیدوارم کارهای دیگه نویسنده جذاب باشه

این نمایش‌نامه دومین جلد از سه گانه مک‌دونا بود. داستان به زیبایی ملکه زیبایی لی‌نین نبود و میتونم بگم از باقی نمایش‌نامه‌های مک‌دونا برای من ضعیف‌تر بود. داستان در مورد مردی هست که سالی یک بار نبش قبر میکنه تا جا برای باقی جنازه‌های شهر کوچیکشون باز شه. میک، مرد داستان این بار باید جنازه زنش هم ار قبر بیرون بکشه. زنی که هفت سال پیش مرده و تمام شهر ادعا دارن میک همسرش زو به قتل رسونده. بیشتر داستان تو همون روز نبش قبر اتفاق میفته و به شک‌ها و روابط خشن مردم شهر می‌پردازه‌

سلام نمایشنامه های آقای مک دونا شاهکاره ادبیات جهانه لطفا نمایشنامه ستوان آینیشمور را در طاقچه بگزارید متشکرم از مدیریت طاقچه

عالی و بسیار تکان دهنده

مثل تمام آثار مک دونا آغشته با خشونت و طنزی نیش دار و پایانی بهت‌آور. اما نسبت به سایر کتاب‌هاش این یکی رو کمتر دوست داشتم

مشابه کارهای دیگه از مک‌دونا بود همون ویژگی‌های کاری و مهارتهای درخشان نویسندگی که داره رو توی این نمایشنامه هم میبینیم اما جدا از این‌ها به نظرم مک‌دونا رو بیشتر از چیزی که هست بزرگش کردن. مثلن اینکه اونو شکسپیر حال میدونن جفای بزرگی در حق شکسپیر هست. کارهاش جذابیت داره، طنزش جالبه، موقعیت‌های باحال ایجاد میکنه ولی عمق نداره اون سنگینی معنایی که در کارهای کلاسیک هست رو نمیشه با نمایشنامه‌ها مدرن مقایسه کرد. نظر من اینه به هر حال 🤷‍♂️

نکته خاصی نداشت و من را هم جذب نکرد. از آن روایت هایی که در نهایت آدم از خودش می پرسد خب که چی! و وقتی حرف از ترجمه باشد سوال اضافی پیش می آید که چه ارزش خاصی در اثر وجود داشته که مترجم را متقاعد کرده تا آنرا برای مخاطبهای جدید هم قابل دسترسی نماید. به نظرم این روزها که دسترسی به محتوا برای مطالعه افزایش پیدا کرده، انتخاب اثر خوب حرف اول را می زند