کتاب میم عزیز اولین کتابی بود که من از این نویسنده خوندم.از اونجایی که همه کتابهای ایشونو انتشاراتی های معروف چاپ کرده بودند حس کردم یاباید نویسنده ی قابلی باشن یا جزو همون دسته ی از ما بهترونی که کتابهاشون در انشاراتی های معتبر چاپ میشه و فلان جایزه رو میبرن و... بعد خوندن کتاب فهمیدم اتفاقا خود نویسنده هم کنایه ای زده به این نشرها و این نویسنده های خزعبل نویس...اینقدر خوشم اومد از صراحت و نثرش که دلم میخواد بازم از این نویسنده بخونم. داستان در مورد نویسنده ایه که داره یک رمان و یک فیلمنامه ی جنایی رو همزمان با هم نگارش میکنه.شخصیتهای زندگی رمان و فیلمنامه بصورت خطی با هم شکل و شمایل پیدا میکنند اما نویسنده چندان با تبحر نتونسته اینکارو بکنه و دربیاره ایده اش رو. شخصیتهای عادی و مردونه ای که اتفاقا خیلی پرداختن به زندگی شون و نوشتن ازشون راحت و در عین حال سخته. همین زندگیهای ساده دورو برمون که اتفاقا پیچیده هم هست.در اینجا میشه گفت نویسنده نمره ی بالایی گرفت و تا حد قابل قبولی نزدیک به زندگی واقعی نوشته که قابل تحسینه... از اسم کتاب که منظورش "م" مالکیت هست خیلی خوشم اومد. امیدوارم کتابهای بعدی نویسنده هم حالمو خوب و منو به رمانهای ایرانی امیدوارتر کنه... در نهایت کتابو به تمام دوستان عزیزَ"م" که ناامیدشدن از رمانهای ایرانی پیشنهاد میکنم.اینجا خبری از دخترا پسرای کافی شاپی نیست!!!

کتاب روان و گیرایی بود، وقتی شروعش میکنی نمیفهمی چطور پنجاه صفحه رو خوندی دوست داشتم کتاب رو، توصیه میکنم بخونیدش.

دوسش داشتم

اولین کتابی بودکه از ایشون میخوندم.به نظرم بی سر وته بود

اولین بار با آقای شهسواری در جشنواره لیلی که به عنوان سخنران دعوت شده بودند آشنا شدم ومطالبی که درباره رمان های عامه پسند مطرح کردند، دوست داشتم کتابهای ایشان را بخوانم با حرکت درمه وشهریور شعله ور شروع کردم ،انصافاً نوشته هایشان مصداق ازدل برآید لاجرم بردل نشیند است ،در میم عزیزخیلی ازقسمت ها انگار حرف دلم بود که نمیدونستم چه طور به روی کاغذ بیاورم وایشان خیلی روان وزیبا بیان کردند

ادبیات زنستیزانه‌‌ای داشت از برخی جملاتش زن‌ستیزی میبارید خواندن کتاب با این جملات بسیار اذیت کننده بود مثل اینکه طبق نظر آقای نویسنده هر کسی که مذهبی نباشد انسان درستی نیست.برای مثال شخصیت فریبا نمیدونم نویسنده‌های ایرانی کی میخوان دست از این نوع رفتار و نوشتار بردارند. به طور کل زیاد هم خوب نبود تا نصفه خوندم و رهاش کردم.

انگار قرار نیست مخاطب لذت ببرد