نظرات کاربران درباره کتاب نه آدمی

داستان کوتاه یا بنظرم خاطراتی بسیارزیبا وآموزنده،اولین کتابیست که ازاین نویسنده خواندم وقطعن بقیه کتابهایش راخواهم خواند،صحبت ازبی ثباتی وپوچی بود، و هنرمندی که الکل ومواد جمله عقلش را ذایل کرد، ترجمه و ویراستاری هم عالی بود.

کتاب خوبی بود. خواستم نظر بنویسم تنها و تنها بخاطر ترجمه ی زیبا و عالی ای که داشت. کلمات دستچین و به‌گزین شده بود. عالی.

خیلی کتابه خوبی احساس درک شدن میکنم

در این کتاب اسامو دازای به نوعی زندگی خودش رو کمی خلاصه تعریف می کرد این که چه جوری نقاب ادمی شاد رو به چهره و زد و چه اتفاقاتی افتاد که این نقاب رو از صورت برداشت فضا ی کتاب از همون اول کمی سنگین و طرز تلخی صادقانه است اما خوندش برای من تجربه ی جالب و لذت بخشی بود

از اون کتابایی که من عاشقشونم اصطلاحا بهشون میگیم مریض:)) اوسامو دازای لعنتی...

متن کتاب و موضوعش شاید مورد علاقه همه نباشه ولی به خوبی تونسته شخصیت کتاب رو توضیح بده و ادبیات خوبی داره.

من متوجه نشدم این داستان زندگی خوده دازایه یا شخصی به نام یوزو؟ یوزو خودِ دارای نیست؟ تو قسمت پایانی اون شخصی که به خونه دوستش رفت دازایه که بعد نوشته های یوزو به دستش میرسه و کتابشون میکنه اره؟ کلا داستانش واقعیه یا نه؟ کتابو دوست داشتم ولی نفهمیدم آخرش چیشد من گیج شدم درباره این موضوع ممنون میشم یکی راهنماییم کنه👀

من این کتابو بیشتر برای آشنایی با نویسندش خوندم. ترجمه روانی داشت و حس نویسنده رو به خوبی میرسوند . (زندگیش فاجعه بود(": )

جناب مترجم اسم اثر (نه آدمی )نیست دیگر[ انسان نیست ]هست شما که حتی نمیتونی یک اسم رو درست ترجمه کنی برای چی اومدی سراغ این کتاب من عاشق این نویسنده ام اما شما خرابش کردی

"می‌دونی، خیلی سال پیش یه ایرانیه بوده... اصلا ولش کن." سرگذشت دازای. داستان مردی که از همون اول دروغ رو انتخاب کرد و زندگی با وحشت از فاش شدن دروغ. بدون هیچگونه تعهد یا پذیرش خود. فقط از این لیوان الکل به اون لیوان الکل از این خانم به اون خانم. بنظرم دازای شخصیت پایینی داشت از اون مدل ها که نمیشه براش دل سوزوند یا تاثیر گرفت. اونا که متاسفانه تجربه دیدن کسانی که غرق در اعتیاد به الکل یا مواد مخدر هستن رو در زندگی شون داشتن و دارن میدونن این افراد خیلی با کسانی که معنای دنیا رو واقعا فهمیدن فاصله دارن و بیشتر نسخه فیک و کمدی کسانی هستن که واقعا به پوچی رسیدن. برای همین تجربه خوندن سرگذشت کسایی مثله دازای برای من تلخ نیست، چون تلخی واقعی خیلی تلخ تر از این جور چیزا و این مدل زندگی کردنه. ارادت خاصش به عالیجناب خیام بزرگ هم برام جالب بود. (ای کاش یه روز همه دنیا با ایران و مشاهیر و تاریخ بی مانندش آشنا بشن ولی ظاهرا نمیخوان بزارن) اما باید به بقیه نصحیت های این اسطوره بی مانند تاریخ ایرانمون و جهان، هم گوش میکرد: گر باده خوری تو با خردمندان خور یا با صنمی لاله رخی خندان خور بسیار مخور و رد مکن فاش مساز اندک خور و گه گاه خور و پنهان خور ممنون که نظرمو خوندید، کنار هم باشیم و هیچوقت همو تنها نزاریم.

دوستش نداشتم بی‌مغز و بی‌محتوا فقط بخاطر لحن نویسنده خوندمش و اینکه بفهمم چرا اوسامو دازای معروفه