کتاب یکی مثل همه، کتابی تلخ از فیلیپ راث نویسنده مشهور و جایزه بِبَر آمریکاییه. اگه فیلیپ راث رو نمیشناسین، حتما وجود نام پیمان خاکسار شما رو به خوندن این کتاب ترغیب میکنه. البته که پیمان خاکسار‌ این کتاب پیمان خاکسار عالییی که انتظار داریم نیست و با اینکه ترجمه خوبه ولی لغزش های زیادی هم در ترجمه وجود داره. کتاب درباره مَردیه که مُرده و در این کتاب فلش بک زده میشه به اتفاقات زندگیش و اینکه چه مشکلات و سختی ها و البته شیرینی هایی داشته و بعدشم مرده! کتاب کوتاه و تاثیرگذاریه ولی قطعا به سن خواننده هم بستگی داره! چون کتاب حول دوران پیری و منجر به مرگ میچرخه برای یه کسی که سن کمی داره به خوبی یه آدم بالای ۴۰ یا ۵۰ سال حس نخواهد شد. برای همین این کتاب رو که از ویژگی های بارزش، خوش خوان بودن، داشتن جزئیات کلی و سخت نبودن متن هست، به افرادی که به سال های پیری دارن نزدیک میشن پیشنهاد میکنم و البته که جوونا هم میتونن بخونن. ولی من به شخصه تا اواسط کتاب رفتم و نتونستم ادامه بدم و حوصله ام نکشید با اینکه جذاب بود! چون احساس میکنم به اندازه ایی که باید نتونستم رنج های شخصیت اصلی داستان رو برای خودم متصور بشم و ارتباط لازم رو بگیرم.

(۵-۱۹-[۹۵]) داستانش در مورد تنهایی، ناتوانی و بی هدفی های ایام پیریه؛ تصمیم هایی که شخصیت اصلی در دوران جوانی و میان سالی گرفته به طور مستقیم روی ایام پیریش تاثیر گذاشته و در اوج تنهایی و ناتوانی به عقب نگاه میکنه و حسرت آدم ها، عشق ها و فرصت هایی رو میخوره که نادیدشون گرفته و تمام اونها باعث چنین پایان تلخی شده؛ داستان با تشیع جنازه ش شروع میشه.

من لذت بردم پیشنهاد میکنم بخونید «تنها زندگی کردن انتخاب خودش بود، ولی نه تا این اندازه تنها. بدترین جنبه‌ی تنهایی این است که مجبوری تحملش کنی، یا تحمل میکنی، یا غرق می‌شوی. باید سخت تلاش کنی تا ذهنت گرسنه‌ات را از نگاه به گذشته باز داری.»

من جایی در کتاب «مرگ با تشریفات پزشکی» نوشته‌ی آتول گاواندی با این کتاب آشنا شدم اونجایی که نقل قولی از این کتاب آورده بود تحت این عنوان که «پیری نبرد نیست، قتل عام است» و هنگام خوندن این کتاب گاهی یاد ماجرای ایوان ایلیچ می‌افتادم توی داستان «مرگ ایوان ایلیچ» نوشته‌ی تولستوی

هنوز کامل نخوندم میخواستم بپرسم چرا تو ص 136 نوشتید،( بست نیست؟) (بس نیست) عبارت درسته، بست معنی نداره

کتاب تعریفی است از ماجرای پیری انسان. روندی گریزناپذیر در زندگی بشر که شخصیت این کتاب نیز مثل همگان با بیماری و تنهایی آن را سپری می‌کند. بماند که این شخصیت هنوز هم فیلش یاد هندوستان می کند و خود در سرنوشتی که دارد چندان هم بی ‌تقصیر نیست.

داستان زندگی یه آدم خیلی خیلی معمولی.حوصله سر بر. جز معدود کتابهایی که نیمه کاره رها کردم چون هر چی خوندم هیچ اتفاقی که روال داستان رو جذاب کنه نداشت.نه فرازی و نه فرودی