نظرات کاربران درباره کتاب بهار برایم کاموا بیاور

داستان زنی که با دو کودک خود به همراهی شوهرش راهی خانه‌ای بسیار دورافتاده در برهوت می‌شود تا شوهر بتواند داستانی بنویسد. داستان بین واقعیت و اوهام پیش می‌رود. به گونه‌ای که درک مرز بین این دو حالت برای خواننده سخت می‌شود. با این همه، سوال‌ها و ابهامات داستان، خواننده را وادار می‌کند تا آخر پیش برود تا شاید به جواب سوالات خود برسد. فضای حاکم‌ بر داستان، القا کننده حس تنهایی و ترس است، همچنین ذهنی آشفته و رنجور. فصل آخر ذهنیت خواننده به کلی عوض می‌شود و داستان شکلی دیگر به خود میگیرد . با این حال در فصل آخر همچنان سوالات زیادی در ذهنم باقی ماند‌ .

واقعا از خوندن رمان ایرانی ناامید شده‌م. اغلبشون یه فضای مالیخولیایی و سودایی دارن و راوی مدام داره با خودش حرف می‌زنه و ناله می‌کنه. ا

متنش برام جذابیت داشت و خیلی زود کتاب رو خوندم. نویسنده ترس و دلهره رو خیلی خوب منتقل کرده بود. ولی پایان داستان رو اصلا دوست نداشتم و نتونستم درکش کنم.. کاملا ناامید شدم و حس بدی بهم القا شد.

من نسخه چاپی این کتاب رو خوندم. داستان کشش داره با اینکه خیلی وقت‌ها نمیفهمی زمان و اشخاص دقیقا واقعی هستن یا تصور ذهنی. به همین خاطر میخوای تا آخر کتاب رو بخونی. نمیشه گفت در ژانر وحشت هست ولی اوهام برانگیزه و پایانش نمیگم هپی اِند هست یا سَد اِند که بقیه بخونن. اما در کل بیشتر از ۳امتیاز نمیتونم بهش بدم.

من واقعا از خوندن این کتاب لذت بردم.

کتاب عجیبی. هست. بیشتر از روی کنجکاوی تا آخرش خوندم. ..چیزی بدست نیاوردم مجهول بود و مجهول ماند

نظرات درباره این کتاب خیلی متنوعه، من صوتیشو با صدای خانم عباسی گوش دادم و به نظرم خوب بود، ولی دوستان علاقه مند بعد از خوندن کتاب نقد آقای "محمد تقوی" رو بخونن چون خیلی دید بازتری نسبت به داستان میده و گره گشایی میکنه.

رمانی کاملا متفاوت، بازی واقعیت و‌ وهم هست. روایتی درونی و ذهنی داره. پر کششه و خواننده رومجبور میکنه برای درک داستان و جواب سوال هاش تا آخر بخونه، و در آخر با شوکی تمام میشه که ذهن خواننده رو درگیر میکنه. بنظرم این کتاب مخاطب خودش رو داره و شاید هر کسی خوشش نیاد ولی من دوسش داشتم.

من ده صفحهٔ اول خسته شدم و اواسط رمان رو دوست داشتم و گاهاً واقعاً ترس می خوردم، و دوباره اواخر کتاب فقط می خواستم رمان رو تموم کنم به این امید که شاید همهٔ گره های داستان باز بشه. زمان، اتفاقات و شخصیت ها گمنام، مبهم اند، و این ابهام طوری نیست که بشه گفت فوق العاده نشون داده شده، و ترفند نویسنده برای جذاب کردن رمان بوده! بلکه فقط این سوال برای من پیش می اومد که: الآن چی شد؟! بدون هیچ سرنخ کمک کننده ای.

عمیقا باور دارم که هر کتابی مخاطب خاص خودش رو داره. مخصوصا این کتاب. برای من که عاشق وهم و گمشدگی در توهم و پیچیدگی هستم این کتاب در صدر لیستم قرار می‌گیره. کسایی که نتونستند با این کتاب ارتباط بگیرن حتما سلیقه‌شون نبوده.

تازه آخر داستان فهمیدم اوضاع از چه قرار است و فهمیدم چه‌قدر مفهوم و نماد درش بوده و من متوجه نشده بودم و کتاب برایم از یک داستان که فقط جلو می‌رفتم تا تمام شود به چیزی تبدیل شد (به‌خصوص بعد از خواندن نقدش) که باید تا مدت‌ها درباره‌ش فکر کنم.

اگه از کتابای زدژانر مثل راهنمای مردن با گیاهان دارویی خوشتون میاد به احتمال خیلی زیاد از این هم خوشتون میاد معمایی مالیخولیایی و سرده فضاش من خوشم اومد یه نفس خوندم 😁 از پایانش هم راضیم و فقط وجود نسترن رو درک نکردم

طبق نظر شخصی من کتاب روند تقریبا کندی داشت و محتوای جذاب و چندان آموزنده ای نداشت. می‌شه گفت شبیه به رمان های دههٔ ۸۰ و ۹۰ هستش که البته کتاب هم توی همین تاریخ به چاپ رسیده. اما با توجه به تعریف هایی که از این کتاب شنیده بودم، چنین انتظاری نداشتم. به شخصه تا حدی خوشم نیومد که حتی تا پایان نخوندمش...

به شدت داستان جذابی داره.... کتابی که نمیتونید رهاش کنید. از اون دسته کتاب‌هایی هستش که شاید تا چند روز شما رو درگیر کنه و توی فضای کتاب باقی بمونید.... فضاش خیلی به کتاب سمفونی مردگان نزدیکه و داستان این کتاب هم مثل سمفونی مردگان پر از وهم و گنگیه

نثر کتاب رو دوس داشتم . فضای داستان رو خیلی خوب و دوس داشتنی توصیف میکرد . اما گنگ بودنش زیاد از حد بود . یک سوم اخر کتاب عملن گیج بودم و به هیچ کدوم از شخصیت ها اطمینان نداشتم .اذیتم کرد . اگر به فضای گنگ و پایان گیج کننده علاقه دارید بخونید .

کتاب تا اواسطش خیلی خوب بود اما درانتها من نفهمیدم چی شد.با یه عالمه سوال موندم که چی شد بالاخره

مسخره ترین کتابی بود که تا حالا خوندم بی سر و ته و لی مفهوم. اصلا ارزش خرید نداره

داستان به شدددت جذابیه که با وجود عجیب بودن آدمو دنبال خودش تا پایان میکشه با یک داستان مدرن طرفیم که شاید هرکسی خوشش نیاد خصوصا اونایی که دنبال یک داستان راحت الحلقوم میگردن که سخت و سخیف نباشه و روان باشه. اما این رمان برخلاف نثر روانی که داره مفهوم سختی داره که در نگاه اول مشخص نمیشه و شاید باید چندباره خونده بشه تا فهمیده بشه. و اما چیزی که نشانه هاشو خود قصه از اول بهمون داده اینه که با یک دنیای عجیب طرفیم و از همون اول یکسری چیزا غیرواقعی هستن که فقط راوی اونارو میبینه پس باید فهمید دنیایی که راوی به تصویر کشیده واقعیه؟ یا فقط توی ذهن خودش اتفاق میفته؟ اون دوستانی که میگن با پایان نفهمیدن داستان به کجا رفته پیشنهاد میکنم نقد آقای محمد تقوی بر این کتاب رو بخونید برای من که خیلی همه چیزو روشن تر و جالبتر کرد.

کتاب متن روانی داره، کشش داره و باعث میشه تا انتها خونده بشه. احساسات خیلی خوب منتقل شده، مخصوصا حس ترس. اما خیلی پیچیده نوشته شده. پیچیده نه اینطور که رمزنگاری باشه و بشه معما ها رو حل کرد، یه جوریه که انگار قصد نویسنده فقط ابهام بخشی بوده، نه حل معما.

به قدری کسل کننده و بی معنی بود یکسال طول کشید آخرش هم تمومش نکردم اولین کتابی که اینقدر نچسب بود😑😑😑