نظرات کاربران درباره کتاب بدن هرگز دروغ نمی‌گوید

چند وقت پیش یکی پرسیده بود: «خیلی زشته اگه من تو چشم‌های پدرم نگاه کنم و بگم ازت متنفرم؟». جواب‌ها همه این بود که بله و نباید این حرف را بزنی تو جای پدرت نبودی و... چقدر دوست دارم برگردم و اون آدم رو بغل کنم و بگم نه عزیزم اشکالی نداره و بعد کمکش کنم تا وصل بشه به یک آدم آگاه واسه کمک گرفتن. کتاب بی‌نظیره بی‌نظیر، و اگه اجازه بدید در پایان نامه‌ای از داستایوفسکی رو می‌‌ذارم چون نویسنده‌ گفته بود داستایوفسکی جایی به پدر مستبدش اشاره نکرده ولی اینجا به خوبی درباره‌اش گفته: دیروز پدر به من گفت باید به مدرسه‌‌ی مهندسی ارتش وارد شوم. من هیچ نگفتم، تنها به یادآوردم که این مرد سخت‌گیر سال‌ها پیش خود مرد جوانی بود که از خانه‌ی پدرش گریخت و هرگز به آن برنگشت. زیرا پدرش به او گفته بود کشیش شود در حالی که او رای پزشک شدن داشت. عجیب است که ما همیشه قربانی همان سایه‌هایی می‌شویم که روزی در برابرشان عصیان کردیم؛ شاید رویا دیدن یادمان می‌رود و شاید دیگر داستانی نداریم.

من از این کتاب یاد گرفتم نباید محیط تربیتی رو با خشونت و سرکوب همراه کرد چرا که روان یک کودک را در بزرگسالی و استعداد او را نابود می کند از سمتی دیگر فهمیدم که نباید اختلال ها و خشونت هایی که در دوران کودکی اتفاق می افتاد انکار کرد و باید وابستگی ها رو کم کرد تا بتوان به عنوان یک انسان زندگی کرد

خواندن این کتاب رو حتما توصیه می‌کنیم. کتاب حاوی نکات بسیار جذاب همراه با مثال‌های متعدد از زندگی مشاهیری است که بعضا آن‌ها را می‌شناسیم، و همین باعث می‌شه که اثرگذاری بالایی داشته باشه. به نظرم هر شخصی قبل از اینکه مادر/پدر بشه، باید این کتاب رو بخونه.

مینی سریال «پاتریک ملروز» حق مطلب این کتاب رو با حداکثر تعهد و کاملا هنرمندانه به تصویر می‌کشه ...

کتابی که واقعا باید به دور از تعصب های اخلاقی خوانده شود

همونطور ک از اسم کتاب مشخصه ارتباطی ک اسیب های روانی دوران کودکی اختصاصا از ناحیه والدین ب کودکان وارد میشه و تاثیرشون روی بدن در بزرگسالی رو بررسی میکنه. در یک کلام بالاخره بدن شورش میکنه ب هرکسی ک تصمیم داره موجودی رو ب این جهان اضافه کنه توصیه میکنم..

کتاب تشویق کرده با خودمون و اطرافیانمون رو راست باشیم، صرفا بخاطر اینکه والدینمون هستن کارهای اشتباه شون رو انکار نکنیم و نادیده نگیریم چون بدن از واقعیت مطلع هست و وقتی شما سعی میکنید واقعیت رو انکار کنید بدن با بیماری به شما واقعیت را یاداوری میکند در کل کتاب خوبیه😊

این کتاب بینظیره، اگر میخواید از گذشته رها بشید و به ارزشمندی خودتون برسید و سلامت زندگی کنید چند لار بخونیدش.

یکی از کتابهایی که چندبار باید بخوانیم

"ناتوانی در روبه‌رو شدن با رنج‌ها، خود را به شکل‌های گوناگون نشان می‌دهد. گاهی به شکل تبعیت مذهبی، گاهی به شکل نظرات بدبینانه، گاهی هم از خود بیگانگی که معمولا به عنوان فلسفه یا ادبیات نمایان می‌شود. اما درنهایت، بدن شورش خواهد کرد. حتی اگر بتوان موقتاً آن را با کمک مواد مخدر، نیکوتین یا دارو آرام کرد، معمولاً حرف آخر را بدن می‌زند؛ چون زودتر از ذهن، خودفریبی را تشخیص می‌دهد. ممکن است پیام‌های بدن را نادیده بگیریم یا مسخره کنیم، اما شورش آن باید مورد توجه قرار گیرد، چون فقط زبان بدن است که می‌تواند خودِ واقعی ما و قدرت سرزندگی ما را صادقانه بیان کند." . یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که در سال جدید خوندم. من، کسی که در سن ۲۴ سالگی بخاطر پنیک اتکِ برخواسته از کار سخت و زیاد، توی رختخواب افتادم، با خوندن این کتاب به هدفم توی بازیافتن سلامتیم نزدیک‌تر شدم. از پارسال که سفرم در راه سلامتی واقعی رو شروع کردم، خیلی کارها انجام دادم؛ ارتباطم با خیلی از آدم‌ها رو قطع کردم، خیلی از کارهایی که برای جسم و روانم مخرب بود رو کنار گذاشتم، کودک درونم رو دوباره در آغوش گرفتم، بیشتر به احساسات خودم توجه کردم و سعی کردم راهی رو در پیش بگیرم که در راستای آرامش ذهنی خودم باشه. خوندن این کتاب مسائل بزرگی رو برام روشن کرد. امیدوارم که بتونم آدم بهتری بشم و حتی اگر ذره‌ای به این هدف نزدیک بشم، یکی از دلایلش خوندن همین کتاب بوده.

کتاب خیلی خوبیه

درست هست که کتاب خوبیه ولی نویسنده ول کن ماجرای غم و خشم نسبت به پدر و مادر رو نداشت. اگه بیشتر روی حل مشکل تمرکز میکرد کتاب بهتری میشد تا ما رو فقط با داستان‌هایش بمباران کنه

کتاب ارزش خوانده شدن داره، ولی کلی گویی و زیاده گویی در کتاب برای من اذیت کننده بود! مفاهیم اکثرا یکسان بود و فقط به شکل های مختلف بیان می‌شد! تمام مطالب کتاب رو در یک بند می‌شد خلاصه کرد و نوشت!

من همزمان کتاب انگلیسی و ترجمه رو دارم میخونم و به نظرم ترجمه اصل مطلب رو به خوبی بیان می‌کنه و میشه بهش اعتماد کرد.برای علاقه مندان به روان درمانی حتما و حتما توصیه میکنم کتاب رو بخونن.برای عموم افراد هم به نظرم قابل فهم باشه و مفید.کتاب از اول مقدمه تا آخرین لحظه حرف برای گفتن داره.

بنظر من حرف های میلر کاملن درسته. اما علت این حجم از خشم نسبت به والدین و فرمان چهارم گرفتاری خود میلره، نه همه. میلر نتونست خودشو ببخشه و در واقع از خودش خشم داره. چرا که فرزند بزرگش مارتین با همون روش های سنتی که بعد ها ضد اون مینویسه تربیت شده. میلر نتونست خودش رو بپذیره و در نهایت در هشتاد و هفت سالگی، با وجود سرطان، خودش رو میکشه. اما حداقل به ما آموخت که میتوان به والدینی که به ما عشق نورزیدن و مارو تحقیر کردن، عشق نورزیم و به اونها نیکی نکنیم. ما حق داریم از والدین خودمون، برای انجام دادن یکسری کار ها، متنفر باشیم.

کتاب درمورد آزار و اذیت هاییه که ممکنه بچه ها تو دوران کودکی تجربه کنن و مکانیسم های دفاعیشون رو به کار بگیرن تا دووم بیارن و درآخر تو دوران بزرگسالی تبدیل بشن به یه سری ناهنجاری ها و بیماری‌ها.

آثار خانم میلر همونطور که خودشم گفته نسبت به مابقی روانکاوها و روانشناسها تفاوت زیادی داره؛ لذا باید بدون تعصب خونده بشه، با این حال خوبه که خواننده قدرت استدلال و منطقی فکر کردن داشته باشه :) اگر به حوزهء تربیت و ضمیرناخودآگاه علاقه دارید بخونید (پیشنهاد میدم قبل خوندن این کتاب، کتاب قبلی نویسنده یعنی دلهره های کودکی رو مطالعه کنید)

کتاب محتوای بسیار متفاوت و بحث برانگیزی داره، درباره‌ی تجربه‌ی دردها و احساسات ناخوشایندی که در کودکی در ارتباط با والدین به وجود میان، مشکل اصلی این کتاب دیدگاه فروکاست‌گرایی و تقلیل دادن اختلالات روانی و جسمی به موضوع مورد اشاره کتاب هست. چه اختلالات روان‌تنی چه روانپزشکی جنبه های مختلف زیستی-روانی-اجتماعی دارن. ترجمه کتاب بسیار عالی بود و اینکه در بینهایت موجود هست بسیار قابل تقدیره.

بی نظیر ترین کتابیه که در مورد آسیب های دوران کودکی خوندم ، بهتون توصیه میکنم حتما بخونیدش

کتابی که ارزش خوندن داره، برای هر کسی که نسبت به مشکلات خود کمی بینش داره توصیه میکنم.