نظرات کاربران درباره کتاب پسر عیسا

این کتاب یک مجموعه کم نظیر از داستان هایی است کم و بیش به هم پیوسته که به خوبی مفهوم زمان ، قدرت فرسودگی زمان و بازگشت ناپذیر بودن زندگی و گذشته را بیان می کند. در این کتاب ما به راحتی با راویِ تا حدودی غیرقابل اطمینان که مصرف کننده ی هروئین است و در توهمات سوررئال غرق ؛ همراه می شویم و صحنه های خشن وخون آلود یک تصادف جاده ای ، ترس و اضطراب در لحظاتی که فرار تنها راه نجات است و آمیختگی رویا و واقعیت را نظاره می کنیم. لحظاتی از برخی داستان ها بهت آور است. نوعی بهت پیچیده در پوچیِ ریز و کوچکی که موذیانه لبخند می زند در زندگی راوی دیده می شود. راوی مشترک داستانها مدام دنبال عقلانیت و معنای از دست رفته ی زندگی اش می گردد گاه با یادآوری خاطرات گاه با نظاره ی روزمرگی یک زوج و گاه با کار در یک آسایشگاه. اما راوی منفعل نیست و داستان ها سکون و بی حسی ندارند. راوی اگرچه متحمل شکست ها و تلخی های بسیاری ست اما در آخر به نوعی حس همبستگی با سایر انسانها می رسد. این مفهوم اگزیستانسیال که "انسان چیزی نیست بعد می شود" در داستانها موج ها می زند. اینکه لحظاتی که فکر اش راهم نمی کنی اتفاقی می افتد که فکرش را هم نمی کنی ؛ اینکه "چه" مهم نیست و "چگونه" مهم است و البته تا حدودی نگاهِ از بالا به پائین به شخص انسان و زندگی ناچیزش و غرور مضحکش. فضاسازی و صحنه پردازی داستانها تحسین برانگیز است نوعی حالت خواب گونه با حالتی از محوشدگی دارد ؛ داستان "دو مرد" به شخصه مرا به یاد فضاهای دیوید لینچی بخصوص "بزرگراه گمشده" انداخت. از دیگر مضامین اصلی کتاب "مرگ" است. نویسنده با مرگ زندگی را ؛ عشق را ؛ حیوان را ؛ نوع بشر را ؛ روابط روزمره و احساسات را توصیف می کند.عنوان کتاب برگرفته از یک آهنگ است.

نتونستم ارتباط بگیرم☹

میتوان کتاب را از سه دید برسی کرد ۱.نوع نوشتار: توصیفات بسیار موجز و زیبا،حتی اگر از داستان خوشتان نیامد به خاطر توصیفاتش بخوانید ۲.برسی در حلات جزء به جزء(جدا دانستن هر یازده داستان): پیش پا افتاده ترین داستان ها را تبدیل به یک داستان پر کشش می کند. ۳.برسی در حالت کلی(پیوسته دانستن هر داستان): فقط می توانم بگویم توهمی با شکوه البته باید گفت از راوی ای که در عالم هپروت است نباید انتظار داستانی منسجم داشت(یا لااقل من نتوانستم آن داستان منسجم را دریابم،لذا اگر عزیزی بدان داستان دست یافته،لطفی کند و من را آگاه نماید) و در آخر: نیازی به تعریف از دست پخت های آقای پیمان خاکسار نیست،زیرا چیره دستی وی در امر ترجمه بر همگان روشن است.

توصیف‌های بکر و تاثیر گذار، داستان‌هایی ساده از زندگی پر رنج آدم‌هایی فراموش شده.داستان آخر را به خصوص بیشتر دوست دارم.ترجمه خاکسار همیشه خوب است

واقعاً نتونستم ارتباط برقرار کنم با داستانها. برای من نبود. اذیت شدم سر خوندنش با اینکه این مجموعه داستان مهمی هست. ولی خب برای من تجربه‌ی جالبی نبود.

من را یاد نوشته های بوکوفسکی می اندازد،ارزش یک بار خواندن را دارد .

با همه تعریف های که مترجم اول از کتاب میکنه ولی در نظرمن فضای کتاب برای اکثر مخاطب ایرانی غیر قابل ارتباطه.

داستان‌ها همه بی‌نظیر بودن!👌🏻

به دلیل ترجمه که اصلا روان و خوشخوان نبود. اصلا توصیه نمیکنم.