نظرات کاربران درباره کتاب چرتوپیا؛ تاریخ زوال یک اتوپیا به روایت سباستون میکلانکوس

بد

جالب و بامزه بود و کلی خندیدم من😂

زبان روان و زیبا و بسیار حرفه ای عالی بود.

این کتاب فکاهه نیست ولی مطمئن نیستم طنز هم باشد!روشی که برای انتقال مفاهیم انتخاب کرده ظرافت کافی ندارد و دل‌نشین نیست.

مثل اینه فیلم‌های گیشه‌ای طنز رو کسی مکتوب کرده باشه، به همون میزان شوخی‌ها و طنزپردازی‌ها ضعیف ،سطحی و لوس... آیدین سیار سریع خیلی طنزپرداز قوی هست اما این کتاب نه متاسفانه

کتاب جالبیه و برای بیشتر ارتباط گرفتن باهاش باید یه کم فلسفه خونده باشید. طنز ظریفی داشت و من دوستش داشتم.

نوشتن داستان طنز همیشه سخت بوده و هست. البته هر طنز معرفی شده هم طنز نیست. عده‌ای عادت دارند به هر فیلم و کتاب مبتذل و سخیف و بی‌محتوایی که آن‌ها را خندانده نام طنز بدهند! اما به نظر من نوشتن طنز یک هوشمندی خاصی را می‌طلبد که تو بتوانی ضمن خنداندن مخاطبت او را به فکرکردن نیز وادار کنی. در طنز باید زیبایی طنازانه‌ای در خلق صحنه‌ها ولو برای خنداندن مخاطب وجود داشته باشد تا ضمن قاه‌قاه به خنده افتادنش، در ذهن خویش متوجه‌ی حقیقت پشت‌پرده‌ی ماجرای طنز نیز شده و منظور نظر نویسنده را درک کرده و تشابه ماجرا را با واقعیت ملموس در جامعه به روشنی دریابد. آقای سیارسریع یک طنزپرداز خوب و اثرش قابل‌تامل است زیرا بسیار هوشمندانه کتاب چرتوپیا را نوشته است. چرتوپیا یک آرمان‌شهر عجیب است. شهری که تمام مردمش فیلسوف هستند و در جزیره‌ی چرت نزدیک استرالیا زندگی می‌کنند. در این شهر فیلسوف‌شاهی به نام گذالفون فرمانروایی می‌کند و وزیری به نام سباستوس دارد که خاطرات او از دوران حکومت این شاه، ماجرای داستان شده. این کتاب در حقیقت کنایه‌ای طنزآمیز به چگونگی شکل‌گیری و فروپاشی جامعه‌ای دارد که سرانش رویای تحقق مدینه‌ی فاضله را در سر می‌پرورانند اما در عمل و رفتار روزبه‌روز از آن مدینه‌ی فاضله‌ی مدنظرشان دور و دورتر می‌شوند و... اگر به خواندن کتاب‌هایی با ساختار طنز فرهنگی-اجتماعی علاقه دارید و می‌خواهید ضمن خندیدن به فکرکردن در عمق منظور اصلی ماجرا هم مشغول شوید، خواندن این کتاب بی‌نهایت برای شما لذت‌بخش خواهد بود

سلام عزیزان کتاب چرتوپیا، داستان طنزی که به نظر میاد نویسنده ش به خوبی با فلسفه و مفاهیم اون آشنایی داشته. کتابی که شاید اگر چند ماه آینده بهش فکر کنم چیز زیادی از جزئیاتش یادم نیاد اما از خوندنش در اون لحظه بسیار لذت بردم، جوری که خیلی سریع تمومش کردم. شاید علت اصلیش این بود که موقعیت کمیک داستان رو می تونستم با زندگیمون تطبیق بدم و منو یاد خیلی از واقعیت های امروز جامعه می انداخت. (البته داستان قلعه حیوانات رو هم واسم یادآوری می کرد) فقط پایان غیر منتظره و عجیبش منو سورپرایز کرد😀 کتاب رو با صدای آقای رونقی گوش کردم و شاید این مسئله باعث جذابیت بیشترش شد چون به نظر من داستان های طنز اگر توسط شخصی که تبحر داشته باشه در این خصوص خونده بشه بر جذابیتش اضافه میشه.

فوق العاده زیبا و جذاب البته باید یک حداقلی از فلسفه بدونید حتی اگر ندونید هم کتاب اینقدر جذاب هست که از آن یاد بگیرید کاش اینقدر زود تمام نمیشد و ادامه داشت این داستان زیبا

این کتاب خیلی خوب بود. تمام مدت لبخند می‌زدم و گاهی هم بلند خندیدم و به نظرم طنز شیرینی داشت که انتقادات سیاسی و اجتماعی زیادی رو تو خودش جا داده. کاش کتابای بیش‌تری از این دست ببینیم در آینده.

این کتاب خیلی خلاقه و طناز و یکی از بهترین کتابای ایرانی ایه که خوندم

کتاب خوشمزه ایه اتوپیای این حکومت همون در واقع چرتوپیاست احترام به اکثریت محکوم باد مرگ بر دموکراسی رای و نظر راس حکومت اهمیت داده و لاغیر

کتاب هجویه‌ای است بر آرمان شهر‌‌های ایدئولوژیک، با چاشنی فلسفه و به شوخی گرفتن دنیایی به طور اغراق آمیز غیر منطقی؛ همین غیر عادی بودن است که موقعیتی طنز آفریده است. انتخاب درون‌مایه فلاسفی برای شوخی کردن هم گزینش ظریفانه‌ای بوده است. چه اگر همین متن در خصوص یک آرمانشهر دینی نوشته می‌شد چه بسا هرگز مجال نشر به خود نمی‌دید، با این همه به نظرم اگر خارج از صورت فلسفی به ماجرا نگاه کنیم، بسیار عبرت آموزتر خواهد بود.

واقعا خیلی کتاب قشنگی بود و طنز نسبتا خوبی هم داشت درسته که از بعضی جاهاش زیاد سر در نیووردم😅 اما در کل خوب بود

کتاب جالبی بود و شوخی ها و طنز نویسی های ظریفی با استفاده‌ از موضوع های فلسفی داشت اما یک کتاب بس محتوا بود و بیشتر در صدد مسخره کردن و طنز نوشتن به هر قیمتی بود

خوب بود ولی نمره طنزش 50 است ولی بهرحال ظرافت و پیوستگی و کشش مناسبی داشت

خوبه؟

از آنجا که برخی کتاب را پسندیده‌اند، توصیه‌ای در مورد خواندن یا نخواندن کتاب ندارم... ولی کتاب را خود نپسندیدم. نویسنده به نظر من با زبان طنز آشنا نیست... یک سری نکات در ذهن داشته و سعی کرده به آنها قالب طنز بدهد، ولی این جامه‌ی طنزآلوده بر قامت داستان راست نمی‌ایستد. حتی به شوخی‌های گاه و بیگاه داستان اسم طنز هم نمی‌توان داد.

خیلی بیخود بود

یجاهاییش جالی بود ولی بطور‌کلی نه. بنظرم سروته نداشت.‌منسجم نبود