نظرات کاربران درباره کتاب کتابخانه عجیب

داستان عجیبی بود.تصاویر هم عجیب ترش کرده بود. حس میکنم نویسنده می‌خواسته با شخصیت ها و نمادها چیزهایی رو بفهمونه ولی به شخصه نفهمیدم!

کتاب ۲۸۹ از کتابخانه همگانی، داستان عجیبی بود ، بهتر بود به عنوان یک داستان کوتاه در یک‌ مجموعه چاپ شود نه به عنوان یک کتاب مستقل، چون نصف صفحات کتاب ، نقاشی بود !!!

این کتاب جزء آثار فاخر موراکامی نیست. در واقع اگر کسی بدون آشنایی قبلی با موراکامی به عنوان اولین کتاب از این نویسنده کتابخانه‌ی عجیب رو مطالعه کنه مطمئن نیستم که بعدا شوقی برای خوندن یک کتاب دیگه از این نویسنده داشته باشه.

نسبت به آثار دیگر موراکامی چندان جذاب نیست.

کتاب های هاروکی موراکامی فوق العادس این کتاب واقعا عجیب بود و نویسنده سعی داشت مفهوم ترس و تنهایی رو تداعی کنه مفاهیم همچون محبت و ترس یا زیبایی و زشتی رو به خوبی در تضاد با هم استفاده کرده بود در پایان کتاب تنهایی رو خیلی خوب توصیف کرده من که خوشم اومد واسه مطالعه هپ یک ساعت هم زمان نمیبره اینقد کم حجمه بهترین ترجمه و بهترین نشر هم همنیه

خب کتابهای هاروکی موراکامی همینجورن اگه با کتابهای گیج کننده و یا حتی بی سرو ته مشکل ندارید بخونید باید فکر کرد تا به روابط پی برد،رابطه ی سار خونگی با دختری که غذا میآورد با شب اول ماه با سگ سیاهی که تو بچگی گازش گرفت،مرگ مادرش،همه چیز من دوستش داشتم

خوب بود خوشم اومد داستان زیبایی داشت

خیلی روون پیش رفت تقریبا یه ساعته تمومش کردم. هر کاراکتر کتاب به نظرم نماد و معنی خاص خودش رو داشت که متاسفانه من متوجهشون نشدم باید برم بگردم چندتا نقد پیدا کنم بخونم .

داستان جالب. ترجمه و ویراست افتضاح.

خیلی جالب بود... کلامه بسیار خوبی داشت مث همه کتاب های دیگه موراکامی... ارزش بیش از یه بار خوندن رو داشت..

داستان کوتاه و حالبی بود ! واقعا همراه پسره میرفتی زیرزمین کتابخونه و حس تاریکی و فانتزی و تخیلی بودن به آدم القا میکرد ! ارزش خوندن داشت !

خیلی کوتاه بود ولی خوب بود 👍

قلم موراکامی میتونه همه رو جذب خودش کنه

واقعا کتاب رو درک نکردم و به دنبالش لذتی هم نبردم.نمی دونم. شاید برای شما جذاب باشه.متاسقانه برای من اینطور نبود.ممنون

با توجه به خلاصه ای که خوندم توقع بیشتری داشتم زیاد جالب نبود

اخر داستان حس خوبی منتقل نمیکنه

با توجه به تعداد صفحات کمی که داره خوندنش وقت زیادی نمیگیره و برای یکبار خوندن خوبه. اگرچه آخرش با خودم گفتم "همین ؟! "

وقتی وارد راهروهای پر پیچ و خم تفکر خود شویم، با نوعی تفکرِ مطیع (آقای گوسفندی) مواجه خواهیم شد که برده‌ی ترس‌های ذهنی (پیرمرده) شده است. دائما در ذهن ما می‌خواند که زندگی همین است و جز این نیست. دانشِ بی‌ثمر تنها فایده‌اش خوشمزه‌کردن مغز توست. تنها راه رهایی از اسارتِ موانع ذهنی، عاطفه و عشقِ پاکی‌ست که تو را فرا می‌خواند. مسلما باید برای فرار از این هزارتو، کفش‌های خشک و صدادارِ استدلال‌های منطقی را از پا دربیاوری، هرچند اگر پایت به افکارِ خُردِ چندش‌آور آلوده می‌شود.

داستان عجیبی بود دوست دارم بدونم موراکامی چی تو سرش بوده

آرزو به دلم موند یه رمان از موراکی بخونم 😢