نظرات کاربران درباره کتاب خون خورده

خب....اینک "خون خورده" : روایتگر وقایع جامعه در سالهای ابتدایی دهه شصت و مشخصا تابستان سال 1360 است. محور داستان زندگی پنج برادر "سوخته" است که بر اساس سنگ قبرهای آنان روایت می شود: ناصر سوخته که باستان شناس است، مسعود سوخته که از نیروهای تحت امر چمران بوده و در شکست حصر آبادان می جنگد، منصور سوخته که عکاس است و سودای شهرتی جهانی دارد، محمود سوخته که از عشق دختری توده ای، مارکسیست شده و بالاخره طاهر سوخته که کودکی بی گناه در موشک باران تهران است. یکی از نکات جالب این کتاب، تکرار این جمله در لابلای روایتهای آن است: "... و تاریخ پر است از ..."مخاطب حس میکرد شخص تاریخ راوی داستان مرده هاست. نقش پررنگ ارامنه و مسیحیت بدون موضع گیری خاصی نسبت به اونها یکی دیگر از جذابیت های کتاب بود.و در آخر: در کل کتابی نیست که جز به کتابخوانها معرفیش بکنم. باید خیلی تلخ و شیرین خونده باشید و چشیده باشد که از خوندن این دست کتابها لذت ببرید و الا صرفا شما رو به خاطر حجم عظیم اتفاقات دردناک و ساده اما غیرقابل باور، شوکه خواهد کرد و صرفا تحسین خواهید کرد.

داستانی که اولش خون بود؛ آخرش آب.....! این کتاب بی نظیر بود. جون دار، قوی، بدیع، تکراری نبود. داستانی که از دل تاریخ می‌گذشت. از فتح اورشلیم و صلاح الدین ایوبی تا شکست حصر آبادان و جنگ ایران و عراق با ترجیع بند " تاریخ پر است از..." که نشان از چرخش تاریخ است! داستان‌ زندگی 5 برادر سوخته، 5 برادری که هرکدام در سال‌های اول انقلاب به نوعی سوختند!! داستانی که اصلا خسته کننده نیست ، توصیفات زیاد از حد ندارد، که نتیجه اش می‌شود یک نفس خواندن کتاب!!!

به دو دلیل میشه این کتاب رو خوند و لذت برد دلیل اول برای اون کسایی که به کتاب های دفاع مقدس علاقه دارن و تا حدی از لمس جنگ واهمه ی ندارن حتی اگر بیش از حد هم تلخ باش و دلیل دوم برای علاقه مندان به ادبیات معاصر چون این کتاب حقیقتا از نثر و قلم خوبی برخورداره و میتونه تا حدودی نیاز مغز رو ارضا کنه . این کتاب به افرادی که روحیه ضعیفی دارن و در معرض افسردگی هستن توصیه نمیشه حتی در موردش کنجکاو هم نشید لطفا 🌹

نثر نویسنده خوبه. خوب روایت میکنه. این ترکیب تاریخی رو میپسندم. ولی 《من》 نتونستم کانسپت اصلی داستان رو پیدا کنم. [شاید بقیه تونسته باشن پیدا کنن.] اینکه 《در کل》 چی میخواست روایت بشه به جز روایت چند مرگ که چیز خاصی بهم متصلشون نمیکرد؟ اون نخ تسبیحی که داستان پنج برادر رو بهم وصل می کرد، چیزی که به واسطه ی اون بشه گفت ما یه رمان منسجم خوندیم چی بود؟ فقط اینکه اونها از یه خانواده بودن؟ چی باعث میشه ما به این رمان نگیم چندتا داستان کوتاه درباره ی مرگ با تم جنگ و آشوب و چاشنی مسیحیت؟ منظورم اینه که اگه داستان این پنج نفر، بدون اینکه از یه خانواده باشن، برادر باشن، روایت می شد، بازم چیز خاصی ازش کم نمیشد و به نظرم این ضعف داستانه. اینکه راوی سر راهش_ خصوصا از نیمه ی داستان به بعد_ داستان های فرعی دیگه ای رو هم تا هرجا دستش میرسید روایت میکرد که بعضا زیادی بودن برای داستان و پیش می اومد که حتی رو داستان های اصلی هم سایه مینداخت، برام هضمش سخت بود. بدتر از اون اینکه این داستان های فرعی به زور توصیفات، توضیحات و حرفهای اضافی تا آخر داستان حتی کش می اومدن و حوصله ی من خواننده رو سر میبردن. باید بگم سیر داستان از جایی به بعد به خاطر همین الکی کش آمدن ها نزولی شد. تا پایان اولیه ی داستان محمود و تهمینه در کلیسا خوب پیش میرفت ولی از اون به بعد واقعا زورکی خوندم.

پسر جوان دانشجویی برای تامین مخارج زندگی و تحصیلش، مسئولیت خوندن فاتحه و نماز و گرفتن روزه برای درگذشتگان رو به عهده میگیره. هر هفته هم موظفه برای پنج برادری که هر کدوم مرگ متفاوتی داشتن، فاتحه بخونه. با فلش بک به گذشته زندگی هرکدوم از این پنج برادر و شیوه‌ی مرگشون روایت میشه. خون خورده کتابیه که واقعا بوی خون میده. روایت‌های جذاب با شیوه‌ی روایت خاص مهدی یزدانی خرم. دومین کتابی بود که ازش خوندم و واقعا جذاب بود.

لطفا از کتابای نادر ابراهیمی هم رایگان کنید . ما خیلی دوست!

نسبت تعداد کتاب های رمان رایگان طاقچه نسبت به کتاب های علمی مثل نسبت مقدار پول تو جیبی پسرِ وزیر و پول تو جیبی ماست...

طاقچه عزیز یا رایگان نکن یا یه چیزی رایگان کن که آدم دلش بیاد بخونه...نه اینکه مفت باشه کوفت باشه

کتاب داستان یک دانشجوی زبان عرب است که برای امرار معاش برای مردگان قرآن میخواند و کتاب مدام به گذشته برمیگردد و چگونگی مرگ پنج برادر که محسن برای آن ها قرآن میخواند را روایت میکند، کتاب نثر روانی دارد اما از ابتدا تا انتهای آن راجع به مرگ است، غمگین و پر از حس دلمردگی، من اصلا با کتاب ارتباط برقرار نکردم و بنظرم جالب نبود.

طاقچه عزیزم خیلی ممنونم که همه کتابای کتابخونه منو یکی یکی رایگان میکنی😥

🕸🕷🕸 نمیدونم میشه این کتاب رو به کسی پیشنهاد داد یا نه...توی متن معمولا مفعول بعد از فعل آورده شده که واقعا آزار دهندست و نه تنها باعث جذابیت متن نشده ،خوندش رو هم سخت کرده....یه صفحه ای از کتاب هم که نویسنده از کتاب فروشی به نام نشر چشمه میگه 🙄😂که واقعا آدم رو از فضای داستان دور میکنه...فضای کتاب اصلا تیره و غمگین نبود...کل داستان راجع به زندگی و مرگ پنج تا برادره که هر کدوم داستان خودشون رو دارن ....واقعا درک نمیکنم که چرا تو اکثر جمله ها مفعول رو بعد از فعل آوردن😶این نه تنها از لحاظ نگارشی غلطه،به جذابیت داستان هیچی هم اضافه نکرده...آخه چرا مفعول بعد از فعل چرااااااااا...نظرتون چیه اصلا نهاد رو هم آخر جمله بیارین 🤔😐مثلا:فکر میکنم این کتاب ایراد نگارشی داشت من.خوندن این کتاب رو نمیتونم ادامه بدم من.آزار دهندست نه؟! لطفا دیگه مفعول رو بعد از فعل نیارین ناشر جان...در ضمن چرا انقدر جمله "تاریخ پر است از" توی متن تکرار شده...؟! چرا انقدر اشکالات کتاب زیاده؟!!! 😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕

خون خورده از نظر من روایت خاورمیانه ی پرآشوب است. خاورمیانه ای که تاریخ، سیاست و دین، این سه عنصر در هم تنیده اش همواره مورد توجه بوده است و وقتی پای عناصر مذکور در میان باشد مگر می شود جنگ نباشد؟ کشتار نباشد؟ خون نباشد؟! می گویم خاورمیانه چون شرح حال ۵ پسر کریم سوخته پایش را فراتر از ایران می گذارد. ناصر در اصفهان، مسعود در آبان، منصور در بیروت، محمود در مشهد و طاهر در تهران روایت می کنند برایمان واپسین روزها و ساعات زندگی هاشان را وقتی هر کدام پی آیینی، مسلکی، عشق و شاید ایدئولوژی ای رفته اند. و باز می گویم خاورمیانه چون از گذشته اینجا محل تلاقی ادیان بوده، مسیحیت، اسلام و ... و قصه ی هر کدام از پسران سوخته یک جایی به کلیسا وصل بود و انگار کلیسا یکی از نخ تسبیح های وصل داستان ها.

تسلط جناب یزدانی خرم بر تاریخ و فرهنگ این سرزمین، تحلیل فوق العاده شون بر وقایع و ارتباط بین اونها و زاویه دید منحصر به فرد ایشون کاملا در قلم شون مشهوده، پیشنهاد می کنم این کتاب رو و همینطور نوشته های دیگر ایشون رو بخونید، کتاب خوبیست روایت نسلی گم شده در تاریخ، با عقاید و دیدگاه های متفاوت، کتاب در دهه شصت اتفاق میوفته ، ولی در واقع روایتگر اتفاقاتی است که در طول اعصار خاک خسته خاورمیانه و ادم هاش از سر گذروندن ... بخوانیدش حتما

این دومین باری است که با مهدی یزدانی خرم سفر کردم. البته که قلمش و ذهنش راهنمای سفر بودند. مهدی یزدانی خرم تاریخ را به معنای واقعی کلمه کاویده است. او برای درک حقیقت در نوشته قبلی اش_ سرخ سفید_ با سیزده روایت ما را به سیزده نقطه تاریخی برد و حالا با خون خورده با پنج روایت کلی و چند روایت جزیی، ما پنج مقطع را خواندیم و از نارمک سفر کردیم به بهشت زهرا. بعد اصفهان. ناگهان خرمشهر. و آرام بیروت و بعلبک را دیدم و دست آخر هم کلیسایی در مشهد. البته که با خواندن این رمان سرما و سردی یک روز زمستانی در کنار لتیان یا هوای مرده یک سرداب متروک در اصفهان و حتی بوی خون های ریخته شده در خرمشهر و بهمنشیر را هم چشیدیم. مهدی یزدانی خرم استاد انتقال و پیوند هم هست. انتقال از حال به دیروز از تهران به بیروت و از قرن بیست و یک، به زمان صلاح الدین ایوبی. پل های انتقال یزدانی خرم به سادگی عوض کردن خط در داستان نیست. جایی با دود است، جایی با صدای اذان، جایی با سرنوشت یک نفر و جایی با عکسی از بیروت که می رسد به تهران. با خواندن خون خورده بدون حتی لحظه ای حضور در کلیسا، آیین و آداب کلیسا را فهمیدیم. فضا را هم شناختم. فضای کلیسا در تهران، مشهد و حتی حیاط بیرونی کلیسای اصفهان، همه تصویرپردازی و ساخت صحنه بود. مهارت دیگر یزدانی خرم _ پس از ساخت صحنه، پل های انتقال و نثر روایی_ شخصیت پردازی است. او شخصیتش را شناخته، مدتی با او زیسته و حالا برای خواننده روایت می کند حیات شخصیتش را. تنوع شخصیت هم برای یزدانی خرم، دشوار نیست. از دختر دانشجوی کمونیست، تا کریم سوخته یا حتی راهبه ای در بیروت که بیماری ناعلاج دارد. در کنار همه این ها، روایت هایش هم خارق العاده است. از روایت جسد داخل یخچال، تا غسل تعمید نوزاد مسیحی و حتی داستان کلیسای مشهد و جمجمه. یک اثر ناب هیجان انگیز بخوانید

تقریبا بعد از یک ماه خواندن کتاب تمام شد، نه اینکه در خواندن کند باشم، فقط گاهی تلخی داستان و اتفاقات غیر منتظره اش مبهوتم می کرد. به حدی که مجبور می شدم کتاب را رها کنم و مدتی به خودم فرصت درک دهم. حتما نمی توانم منکر زیبایی روایت چندلایه داستان، پیش بردن داستان با روایت از چند نفر ، از گذشته و حال و در مکانهای مختلف و حوادث غیر قابل پیش بینی آن شوم و ببت همه این ویژگی ها نویسنده محترم را ستایش می کنم. ولی از نظر من فضای داستان بی نهایت سیاه، تلخ ،دردناک و گاهی غیر منتظره بود.آیا واقعا نمیشد کورسوی امیدی باقی گذاشت؟

مهدی یزدانی خرم روی فنون داستان نویسی تسلط بالایی داره . فقط شاید خود داستان هاش باب میل هر کسی نباشه . به هر حال ولی کتاب با ارزشیه و ممنون بابت رایگان کردنش .

از کتاب خوشم نیومد، افعال رو خیلی جاها وسط جمله به کار برده که خوندن رو سخت میکنه، مدام یک عبارت تاریخ پر است از... رو به کار میبره که به نظرم اصلا هم کمکی در درک بیشتر نمیکنه، در ضمن این عبارت ی چیز جدید نیست جالب هم نیست، و هی زمان زمان و فضا رو تغییر میده، بدون اینکه جذابیتی برای این فلاش بک ها باشه. مشکل دیگه اینه که تقریبا یه داستان رو انگار واسه حداقل پنج نفر( باز برای بعضی از شخصیت های درگیر داستان) تکرار کرده که واقعا به نظرم خسته کننده س، چون حرف دل نویسنده با یکی دو تا مورد هم کاملا مشهود بود و مفهوم اونقدرها هم عمیق و پیچیده نبود. یکی دیگه از نکات منفی داستان از نظر این بود که نویسنده متن رو از نظر احساسی زیادی خفه و سنگین کرده بود تا انگار مخاطب حتما به عظمت بدی ماجرا پی ببره و تکرار خون و خاک و مرگ و سوختن و غرق شدن و خاک شدن باعث بشه بهتر وارد ماجرا بشه، حرف من اینه که قلم اگر توانا باشه مخاطب با چند اشاره میتونه خودش اون حس رو دریافت کنه و عظمتش رو حتی بدون واسطه سنگینی کلمات درک کنه و اتفاقا این یکی از ملاکهای مهم برای ارزش گذاری اثره. با این وجود چند تا از صحنه سازی هاش خوب بود، مثل تصویری که از راهبه میگیره، یا استخوانهای بیرون زده در اون دالان.

از خوبی‌های این کتاب بسیار نوشتند و من نمی‌خوام تکرار کنم. فکر می‌کنم لازمه که به بعضی ضعف‌ها هم پرداخته بشه. اولین نکته‌ای که به نظرم ضعفی برای کتاب بود، ناهمخوانی داستان و زبان بود. داستان‌ها موضوعات ساده‌ای داشتند اما نویسنده تلاش می‌کرد با به هم زدن ساختار جملات زبان کتاب رو ادبی کنه. از طرفی بین شیوه‌ی سخن گفتن صلاح‌الدین و محمود سوخته هیچ تفاوتی وجود نداشت در حالی که این دو نفر صدها سال فاصله‌ی زمانی دارند. دوم تکرار بیش از اندازه‌ بود. اگر جملات و سخنان تکراری حذف میشد احتمالا حجم کتاب حدود صد صفحه کاهش پیدا می‌کرد. جمله‌ی تاریخ پر است از.... به قدری تکرار شده بود که خواننده رو کلافه می‌کرد و از اون بدتر این که این جمله حتی در جای درستی هم به کار نمی‌رفت. مثلا تاریخ پر است از دخترانی که تلفن می‌کنند😐 خب؟ اولا که اختراع تلفن هنوز به تاریخ نپیوسته‌. دوما مگه تلفن کردن یک دختر کار عجیبیه؟ پس با این حساب تاریخ پر است از دخترانی که کفش می‌پوشند. آیا لازمه که این موضوع کاملا طبیعی در یک کتاب گفته بشه؟؟ مورد بعدی وجود دو روح بود که نه نقش اثرگذاری داشتند و نه جذابیتی در داستان ایجاد می‌کردند. در کل به نظرم اگرچه کتاب بدی نبود اما اگر نخوانید هم هیچ چیزی رو از دست ندادید.

زبان و لحن خون خورده ی یزدانی خرم نیاز به تعریف و تمجید امثال من نداره. اما باید اعتراف کرد که بسیار زیباست. میشه از تک تک خطوط و صفحاتش لذت برد. آهنگ نوشتارش مثل یک شعر مدام برای مخاطب لذت بخشه. فلش بک ها و تعلیق در داستان برای مخاطب کتاب خونده گواراست. شخصیت سازی و حوادث اتفاق افتاده در داستان همگی به کشش داستان کمک شایان توجهی میکنه. خیلی با نویسنده آشنایی ندارم و نمیدونم علت اصرار بر شخصیت ها و مکان ها و تاریخ مسیحیت در داستان خون خورده چیه؟ اما همچنان مثل اکثر رمان های ایرانی شخصیت های داستان دارای یک قالب خاص هستن که وجوه تمایزشون برای من گنگه. این که فرشته سازی و شیطان سازی در این داستان وجود نداره خیلی خوبه. قهرمان های داستان خاکستری هستن. اما شخصیت های مذهبی داستان میشه گفت خیلی سفید و مبرا از اشتباه بودن. همراهی با شخصیت های داستان و همذات پنداری با اون ها برای من مخاطب خیلی دشوار بود. اون قدرتی که در تعریف صحنه های داستان وجود داره در گره های شخصیتی داستان دیده نمیشه. خون خورده مثل یک فیلم نامه ی بسیار زیبا و توانمند بود که نیاز داشت دیالوگ های واقعی بیشتری داشته باشه. دیالوگ هایی که از درون شخصیت ها آگاهی به مخاطب بده. رمان ایرانی معمولا اقشار جامعه رو با هم آشتی نمیده به خاطر اینکه اقوام و طبقات مختلف در اون انقدر که باید و شاید دوست داشتنی نیستن. بوی ضدیت و طرفیت میده داستان های ایرانی. قضاوت هایی که از طرف نویسنده اتفاق میفته و داستان رو از مسیر رسالتش خارج میکنه. باید به تغییر ناگهانی زاویه ی دید در داستان اشاره کنم که برای من خیلی جذاب بود. اما در آخر همچنان ترجیح میدم از هر چهار رمانی که میخونم سه رمان خوب خارجی باشه و یک رمان ایرانی که اون هم به خاطر حمایت از نویسنده ی ایرانیه. به نظر من رمان خوب باید به هر زبانی که ترجمه میشه جذاب باشه. چیزی که خون خورده ازش فاصله داره.

ممنون طاقچه جون بابت کتابهای رایگانت