نظرات کاربران درباره کتاب قصه های سرزمین دوست داشتنی

قصه های سرزمین دوست داشتنی(آمریکا) و داکترویی که ساده و عمیق است. شگفت زده میشوم وقتی میبینم برخی با کلی ریخت و پاش در داستانشان و با توصل به بیشمار تکنیک های مدرن و سیال ذهن امپرسیونیسم و انتزاع و اکسپرسیونیسم و فلان و فلان و فلان که حتی شک دارم درست خاطرم باشد و درست نام برده باشم و برخی دیگر هم با دست به دامان شدن به نظریه های پست مدرن و. صد ها قر و اطوار فرمی و محتوایی و بدیع نمی توانند تاثیر گذار باشند، شاید مقایسه ی اشتباهی باشد ولی مقایسه میکنم. فرقش در دیدن فیلمی مثل the room است که پدرِ پدر جدتان را می آورد جلوی چشمتان و علاوه بر آن در خاطراتتان هم میماند و suicide squad که نه میتواند هیجانی درتان ایجاد کند(جوری که من وسط های فیلم فحش میدادم به تهیه کننده و کارگردان که گند زد در تمام انتظاراتمان از جوکر جرد لتو و چرت میزدم تا فیلم فقط خلاص شود) نه حتی عمق دارد( چیزی که سینمای دی سیِ تازه پا گرفته نشان داده کلا لایقش نیست و مارول هم اگر دارد جز شعار نیست). قصه های سرزمین دوست داشتنی ولی حتی از لحاظ ایده ی تقریبا جذاب یک ساعت اول the room هم کم و کسر دارد ولی این کم و کسری نه تنها ضربه نمیزند، بلکه عالی ترش کرده. پنج داستان در کتاب هست و یکی از یکی شیرین تر، یکی از یکی ساده تر و یکی از یکی جذاب تر. و نه تنها جذاب و خواندنی بلکه عمیق. یعنی چه؟ کتاب پیرامون مسائل اجتماعی آمریکا یا فرهنگی یا سیاسی شکل گرفته است، خب یک مثال میزنم که دیگر همه مان باهاش در کشور خودمان هم آشناییم، داستان والتر جان هارمون در مجموعه، داستان یک فرد الکلی دزد و خرابکار که یک دفعه یک معجزه ازش سر میزند و اعلام پیامبری بر روی زمین از نزد خدا میکند و پیروانی جمع میکند و پیروانش پول میریزند به حشاب آقای هارمون و آقای هارمون یک شب با زنه یکی از بندگانش فرار میکند و پیروانش را میگذارد و میرود، آنوقت پیروانش همچنان به او ایمان دارند و معتقدند. (اجازه بدهید بخندم ناموسن :))))))) ) و داستان آنقدر تاثیر گذار است که تا مدت ها مشغله ی فکریتان میشود. لذا طعنه ی اسمش (قصه های سرزمین دوست داشتنی) را هم درک خواهیم کرد. یعنی اینکه آمریکا بهشت موعود نیست گوسفند!