نظرات کاربران درباره کتاب ننامیدنی

کتابی که هرچی بشینیم از خوب بودن و عمیق بودن و دیوانه کننده بودنش بنویسیم فایده نداره و عبثه، چون برای رسیدن به چنین هدفی بکت لزوما اون رو بد، سطحی، حوصله سربر و احمقانه نوشته!

نمی‌شود «کتاب‌نخوانده» باشی و این کتاب را بفهمی‌. نسبتی که این اثر با سنت رمان‌نویسی پیش از خود برقرار می‌کند بی‌نظیر است. همچنین با دو اثر دیگر سه‌گانه (مالوی و مالون می‌میرد) و دیگر آثار بکت.

کتابه

سه گانه ی بکت، یعنی مالوی، مالون می میرد، و ننامیدنی( نام ناپذیر) را نمی توان راحت خواند. سبک تعمدا مینی‌مالیستی در انتخاب کلمات، و تشدید یافته ی شخصیت های این سه داستان( به قول دلوز و گتاری) از هر گونه معنی، دلالت، و قلمروسازی می گریزد. بهتر است قبل از خواندن این کتاب ابتدا مالوی و سپس مالون می میرد خوانده شود و در نهایت این کتاب. چیزی که شاید بتواند به خوانش این سه اثر(خصوصا ننامیدنی( نام ناپذیر)) کمک کند آشنایی با نظریه شیزوآنالیز دلوز و گتاری در کتاب کافکا بسوی ادبیات اقلیت و همین طور کتاب ضد- ادیپ است . شاید مهمترین درون مایه این سه اثر اضمحلال و ویرانی سوبژه(من) و سوبژکتیویته است. ننامیدنی( نام ناپذیر) روایت یک من قلمروزدایی شده است. منی که دیگر نامی نمی پذیرد و دیگر سوبژه ای نیست که هویتی داشته باشد. و بکت استادانه این روند رهایی از سوبژکتیویته را در ننامیدنی( نام ناپذیر) به کمال می رساند.

بسیار عالی وعمیق در همان سبک و سیاق همیشگی بکت من از دوران دانشجویی که متجاوز از 25سا ل است . با نوشته ها وتاتر های بکت مثل در انتظار گودو آشنایی دارم وهمیشه از نوشته هایش لذت میبرم .