نظرات کاربران درباره کتاب روی ماه خداوند را ببوس

به نظرم برای مطالعه بد نیست ولی جای کار بیشتری داشت!!!

چه قدر این کتاب زیبا بود ' البته من مدتی قبل خوندمش ....حتماً بخونید ...خیلی چیز ها در این عالم تنها با دید عقلی قابل فهم نیست ...انگار قلب تکمیل کنند عقل مغرور ....میشه گفت نگاه این کتاب ☺

کتاب سال ۱۳۷۹ منتشر شده اماتا سال ۱۳۹۷ که تاریخ خرید نسخه ایه که دست منه، ۸۵ بار تجدید چاپ شده.این برای کمتر کتابی پیش میاد.بنظر من نوشتار کتاب از زمان خودش جلوتر بوده بطوریکه الآن،سال ۱۴۰۰ که مطالعه ش میکنم،باز هم جذابیت داره قلم نویسنده و بجز بعضی المانها که دهه ۷۰ رواج داشتند والان دیگه چندان استفاده نمیشن(مثل بطری نوشابه شیشه ای یا خوندن روزنامه و یا نامه نگاری) اصلا متوجه نمیشید که متن برای سالهای دور هست و همین پویایی و سرحال بودنِ متن باعث میشه شما خسته نشید از خوندن چون میتونید درکش کنید. جملات کاراکتر علیرضا رو باید چند بار شمرده خوند و تعمیمش دادو فکر کرد درموردش.حقیقتا عاشق این شخصیت شدم. بخش هایی بود که دوست داشتم بیشتر باز بشن و بهتر داستان پردازی بشن مثل ماجرای پارسا و مهتاب کرانه و همینطور دلیل خودکشی پارسا.

نوشته های مستور خاصن...شاید برای کسانی که تفننی کتاب میخونن خیلی مناسب نباشه!

از ده سال پیش تعریف کتابهای مصطفی مستور رو می‌شنیدم. به‌خاطر این تعریف‌ها توقع خیلی بالایی از آثارش داشتم. اولین اثر توقعم رو خیلی پایین آورد! این رمان، رمان پیچیده‌ و فلسفی‌ یا معمایی نیست. یه جور رمان عامه‌پسند با موضوعات عشق و بیماری و مهاجرته که کمی هم سوالات هستی‌شناسی واردش کرده‌. برخلاف بقیه که از پایان داستان ایراد می‌گرفتن، به نظر من باورپذیرترین بخش داستان، پایانش بود. از همون صفحه‌ی اول مشخص بود که داستان قرار نیست که به سوالات پاسخ بده (و البته این کتاب داخل ایران نوشته شده و پاسخ به خیلی از سوالهای این دستی نیاز به ردشدن از خطوط قرمز داره!). من دنبال پاسخ نبودم. دنبال رسیدن علت خودکشی پارسا هم نبودم‌. دنبال سردرگمی‌های یونس بودم. و خوشحال شدم که این سردرگمی‌ها با چندتا شعار کلیشه‌ای به پایان نرسید. شخصیت یونس برای من باورپذیر بود. من سوالها و مدل نگاهش به همه‌چیز رو درک می‌کردم. ولی شخصیت علی و سایه دو شخصیت خام کتاب بودن. حرف‌های علی و سایه منو یاد جلسات روضه‌خوانی می‌انداخت! از سایه حداقل این توقع رو نداشتم. به نظر من قرار نیست از این کتاب دریافت خاصی داشته باشین، یه رمان عامه‌پسند و کوتاهه که به سادگی روایت شده و برای سرگرمی کتاب خوبیه. روابط پیچیده و خاصی نداره و در نهایت حرف خاصی نمی‌زنه‌.

خیلی خوب بودواقعا . برخی از مسایل مثل ماهیت و چیستی خدا برای انسان قابل درک نیست ولی انچه که مسلمه اینه که هیچ کس مهربانتر از خدا نیست و خودش هم دوست داره با صفات مهربانترین او رو بشناسیم .

یه کلمه بگم؟so so همین. من خودم نه راضی بودم نه ناراضی. من از اول داستان بیشتر از اینکه دنبال علت مرگ پارسا باشم،‌ دنبال پاسخ سوالات یونس بودم. من دیکه اواسط داستان ؛ به این یقین رسیده بودم که عاشق شده بود، اما سوالات یونس؛ درست و حسابی به جواب نرسید. من‌تکصیه میکنم همون تکه هایی از کتاب رو حالا من یا خیلی از بچه ها گذاشتن رو بخونید ، به اون حق مطلب این داستان میرسین. در یه کلمه: خوشمان آمد؛ اما توصیه موکد نمی کنم🤗 یه چیز بی ربط به موضوع هم بگم: دل نشکنیم که ز هر دل به خدا راهی هست. توی نابودی یه ادم شریک نشیم، اگه نمیتونیم‌زندگی کسی رو نجات بدیم. بلایی که عشق به سر یه ادم میاره، فقط یه چیزه، "مرگ "

به نظرم کتاب خوبی نیست و خودم هم پشیمونم که وقتمو تلف این کتاب کردم. شروع جذابی داشت موضوعش می تونست فوق العاده باشه اما به بدترین شکل ممکن تموم شد!! فقط موضوع تردید را وسط کشیده و حتی راهکاری ارائه نمیده. تکلیف شخصیت ها مشخص نشد. مهرداد و زنش که سرطان داره علیرضا ... سایه که با یونس قهر کرد.... مونس که گوشی رو جواب نداد و یونس نگران شده بود حتی مشخص نکرد یونس از مرحله تردید اومد بیرون یا نه!!! حداقل چیزی که انتظار داشتم این بود که یونس با استدلال بتونه درباره وجود خداوند به یقین برسه اما.....

راستش من نه به اندازه ی یونس ولی تا حدی مثل اون توی مرحله شک هستم، و وقتی این کتاب رو شروع کردم امیدوار بودم آخرش جواب سوال هامو بگیرم اما متاسفانه آخرش من بیشتر گیج شدم و جوابی نگرفتم!

درباره دانشجویی هست که راجب خودکشی یکی از استاید موفق فیزیک تحقیق میکنه خودش هم آدم مذهبی بوده که سوالاتی براش پیش اومده و یجورایی از عقایدش برگشته نویسنده سوالات خوب و بنیادی رو مطرح کرده بود اما بیشترشون رو بی جواب رها میکنه

در حد تعریف و تمجیدی که از این کتاب شده بود٬ نبود.به سوالات مطرح شده هم پاسخ درخور و قانع کننده ای داده نشد.همچین هستی شناسانه و فلسفه محورم نبود.یسری از موضوعات پرداخت شده هم ول و رها موند تا آخر داستان یاعلی

محتوای کتاب راکمی توضیح دهیم

خیلی گنگه

موضوع اصلی کتاب در بابِ تردید در مورد وجود خداوند هست که برای یک آقایی که روی پایان نامه‌ی خودش کار میکنه ایجاد میشه اما قصه‌ی خاص و گیرایی نداره و در پایان به جواب قانع کننده‌ای برای این تردید نمیرسه و یجورایی کتاب پایان باز داره ....خلاصه بگم خودم نپسندیدم مخصوصا اخرش رو!!

برداشت من از این کتاب این بود که همه دنیا رو نمیشه به زبان ریاضی نوشت و کلیه وجوه رو به قلم ریاضی و فیزیک درآورد پس چیزی به نام متا فیزیک واقعیت داره این کتاب خودشناسی یا خداشناسی اموزش نمیده ارزش معنویت در سطح داستان پردازی هست

تعریف این کتاب رو خیلی شنیده بود ولی انگار همه چیز توش سردرگم بود کلا مثل توی مه راه رفتن بود و پایان داستان خواننده اش رو راضی نمی‌کرد

کتابی پر از شک ها، احساسات، یقین ها،... همه برای اینکه بفهمیم.. بفهمیم.. 🌱 . . . آیا فهمیدیم؟!

داستان جذابی نداره اما من خیلی دوستش داشتم. نمی دونم اگه یه کتاب فلسفی می شد خیلی قشنگ تر بود. می ارزه به خوندنش.

اولین کتاب آقای مستور بود که خوندم البته سالها پیش و رفته رفته شیفته قلم و روایت شون شدم کتاب زیبایی بود سایر کتاب هاشون رو هم بخونید چند روایت معتبر، معسومیت و استخوان خوک و دست های جذامی

اگر با تردید های زیادی دست به گریبانید توصیه اکید میکنم نخونید نخونید واقعا نخونید این کتاب تردید هاتون رو بیشتر میکنه و دقیقا لب پرتگاه رهاتون میکنه . اما اگه اعتقادتون محکمه بخونید . کمک میکنه چالش ها رو آزمایش کنید