نظرات کاربران درباره کتاب از پشت میز عدلیه؛ خاطرات طنز یک قاضی دادگستری

یک کتاب شیرین و لذت بخش که قطعا اوقات خوشی رو باهاش میگذرونید. ✌🏼

جالب و پر از تجربه

بیشتر خاطرات بامزه بودن بنظرم خوندنش توی اوقات بیکاری خوبه

کتاب جالبی بود . جالب ازین لحاظ که عموما جو حاکم بر حوزه حقوق و قضاوت خشک و سنگین است و اینکه اقای قاضی توانسته اند از چنین لحظات گدری و ساده ای طنز درخوری دراورند ،قابل توجه است . به طور کلی برای یک بعد طهر روز جمعه کلی میخندید و متنبه میشوید . 😅

کتاب قشنگی هست، زبان عامیانه و خاطرات جالب... انگار به ما میگه گاهی دنیا رو هرقدر هم سخت میشه از دید طنز نگاه کرد...

نمیدونم کی گفته قضاوت شغل با پرستیژیه ظاهرا نویسنده توهم پرستیژ شغلی داره ولی طنز قابل قبولی بود...

طنزش خوب بود..من راضی بودم از خوندنش..همیش از خوندن مجموعه خاطرات لذت می برم.

کتاب جالبیه. گاهی مراجعین رفتار خیلی بامزه‌ای دارن و گاهی رفتارشون آدم رو به فکر فرو می‌بره. شیوه‌ی روایت مخلوطی از بامزگی و استفاده از اون برای تاثیرگذاریه.

عالی بود

نویسنده قلم طنز شیرین و خوبی دارد. خواندن این کتاب خالی از لطف نیست.

ماجراهای جالب و طنز آمیز از محیطی بس جدی... ممنون از طاقچه که کتاب رو در کتابخانه قرار داد.

من چند تا داستانش رو به صورت اتفاقی انتخاب کردم و به نظرم طنز قوی نداشت در حد یه تبسم

کتاب بدی نیست برای خوندن توی اوقات بیکاری و برای اینکه یکم خنده روی لب آدم بیاره مناسبه گاهی وقتا ماجرا جالبه و دور از ذهن... قلم نویسنده، طنز روان و ساده ای داره جایگاهی که نویسنده درش قرار داره، دید جدیدی نسبت به جایگاه قضاوت به آدم میده در کل ممکنه برای بعضی از افراد از جمله خودم، ارزش یک بار خوندن رو داشته باشه

جالبه خصوصا برای کسی که از فضای دادسرا و تجربیات قضات اطلاعی نداشته باشه‌.

کتاب سرزنده بود ،میشه به عنوان یه سرگرمی خوب بهش نگاه کرد ،و برای دوستان که با فضای دادسرا آشنایی ندارن خوب

خعلی خوب بود، اصلا تصورم رو از قضات دگرگون کرد

کتاب بامزه ای بود، حتی توی یکی دو تا از داستانها حسابی خندیدم. تصورم از قضات یه مقدار عوض شد و اون چهره خشک و عبوس کمی تغییر کرد، اما در کل وقتی این کتاب رو با کتابهای طنز فارسی مثل دایی جان ناپلئون یا طنز ابراهیم رها مقایسه میکنم، بنظرم طنز کتاب هنوز یک مقدار خشک بود. اینطوری بگم، طنز متشخص و چارچوب داری بود.

بامزه بود

به نظرم از نظر طنز خیلی طنز قوی نداشت ولی کتاب متفاوتی بود. و قسمت جالبش این بود که باعث شد دیدم نسبت به همه قضات به یه شکل نباشه و هم اینکه داستانای جالب حتی گاهی خنده دار ولی واقعی که تو زندگی مردم اتفاق میفته رو بشنوم. فقط تو بعضی قسمتا خیلی کنجکاو میشدم که بدونم انتهای بعضی از پرونده ها به کجا ختم شد و حق به کی داده شد.

کتاب خاطرات یک قاضی را بیان می‌کند که به نظر بیش از حد استقرایی می‌آید (بقول خود نویسنده) یعنی مطالبی که بندرت در دادگاه رخ می دهد را احتمالا از باب طنز خیلی طبیعی جلوه داده والبته نکاتی را هم شفاف کرده از جمله اینکه حداقل در هیچ یک از دادگاه‌های ایران قاضی چکش ندارد!! البته چاشنی طنز هم از سوی دیگر چندان زیاد نیست و در مجموع آنرا از نظر ادبی چندان جالب نمیبینم اما بخاطر ژانر منحصر بفردش(اتوبیوگرافی طنز یک قاضی!) شاید به برخی توصیه کنم