نظرات کاربران درباره کتاب سلول ۱۸

شاید عده ای معتقد باشن که این قسم کتاب ها، جزئی از تاریخ یک ملت به حساب نمیان و ناشی از احساسات شخصی نویسنده ست... مسعود جعفری جوزانی حرف خوبی در این باره و پیرو ساخت در چشم باد می زد که به مضمون نقل می کنم: ما برای ساخت این سریال ٣٠٠ جلد کتاب تاریخی خوندیم ولی جالبه که توی همون دوره ای که تاریخ نگار نوشته همه چیز در کمال آرامش بوده و همه زیر سایه ی اعلی حضرت در آزادی بودن، شاعری [سید اشرف الدین حسینی] سروده: نرو پس، غدقن شد نیا پیش، غدقن شد سبیل آمده و ریش غدقن شد ذکر گفتن زاهد، غدقن شد شعر گفتن شاعر غدقن شد و... پس می فهمیم که برای فهم نسبتا خوب از یک دوره، باید گفته های مردم و نوشته های تاریخی رو در کنار هم دید... کتاب خیلی روانیه و سریع پیش می ره و یه داستان دردآور. این قسم کتاب ها کم نداریم در ادبیات اون نویسنده های اون دوره مثل بزرگ علوی، علی اشرف درویشیان، غلامحسین ساعدی، نادر جان ابراهیمی و... و بیشتر این داستان ها بر اساس صرف تجربیات شخصی نویسنده ها یا تجربه های شخصی علاوه بر شرح حال اطرافیان و آنچه بر مردم رفته به اضافه ی نفرت بارز از در احساسات نویسنده [که ناشی از تنفر حاصل از اون دوران در اثر دیده هاست] شکل گرفتن. حقا که قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید

کتاب ۲۵۷ از کتابخانه همگانی، یک داستان ساده و روان و البته غمناک و ناراحت کننده!!

حقیقتِ تلخ...

جالب و غم انگیز

غم انگیز و دردناک ولی؛ بسیار جالب وخواندنی.

یه کاش واقعی نباشه